1 S kumme zue nem aba Zöllna un Sinda, um nen z häre.

2 Un d Pharisäer un Schriftglehrti hän gschtängert un sage: Der nimmt de Sinda a un ißt mit tene.

3 Er sait aba zue nene des Glichnis:

4 Wela Mensch isch unda äich, der hundat Schof het un, wenn er eins vu nene vuliert, nit de nineninzig in dr Wüschte lost un goht däm vulorene nohch, bis er's findet?

5 Un wenn er's gfunde het, so legt er sich's uf d Schulta volla Fräid(Freud).

6 Un wenn er heimkummt, rueft er sini Freunde un Nochbere un sait zue nene: Fräie(Freuet) äich mit ma(mir); denn i(ich) ha mi Schof gfunde, des vulore war.

7 Ich sag äich: So wird au Fräid(Freud) im Himmel si iba ei Sinda, der Buße doet, me als iba nineninzig Grechti, de d Buße nit bruche.

8 Odr wel Wieb, de zehn Silbagrosche het un einä dvu vuliert, zindet nit ä Lecht a un kehrt s Hus un suecht mit Fließ, bis sie nen findet?

9 Un wenn sie nen gfunde het, rueft sie ihri Freundinne un Nochbare un sait: Fräie(Freuet) äich mit ma(mir); denn i(ich) ha mi Silbagrosche gfunde, den i(ich) vulore ha.

10 So, sag i(ich) äich, wird Fräid(Freud) si vor d Engel Gottes iba ei Sinda, der Buße doet.

11 Un na(er) sait: Ä Ma het zwei Buebä.

12 Un dr jingere vu nene sait zum Vada (Babbe): Gib ma(mir), Vada (Babbe), des Erbdeil, des ma(mir) zueschtoht. Un na(er) deilt Hab un Guet unda sie.

13 Un nit lang dnohch sammlet dr jingere Bue alles zämme un zeht in ä fernes Land; un dert bringt da(er) si Erbdeil durch mit Prasse.

14 Als sa(er) etze all des vubrucht het, kummt ä großi Hungasnot iba jenes Land, un er fangt a z darbe

15 un goht hi un hängt sich a ä Birga vu däm Land; der schickt nen uf si Acka, d Säue z hete.

16 Un na(er) wot, si Ranze mit d Schote fille, de de Säue fräße; un nemads git sem.

17 Do goht da(er) in sich un sait: We vieli Dagelehna het mi Vada (Babbe), de Brot in Massig(Fülle) hän, un i(ich) vugang do vor Hunga!

18 Ich will mi ufmache un zue minem Vada (Babbe) go un zue nem sage: Vada (Babbe), i(ich) ha gsindigt gege d Himmel un vor dir.

19 Ich bi etze nimi wert, daß i(ich) di Bue heiß; mach mi zue einem vu dinene Dagelehna!

20 Un na(er) macht sich uf un kummt zue sinem Vada (Babbe). Als sa(er) aba noh wit wäg war, luegt si Vada (Babbe), nohch rem uns(us) un s jammat nen; do lauft er un flegt nem um d Hals un küßt nen.

21 D Bue aba sait zue nem: Vada (Babbe), i(ich) ha gsindigt gege d Himmel un vor dir; i(ich) bi etze nimi wert, daß i(ich) di Bue heiße doe.

22 Aba dr Vada (Babbe) sait zue sinene Knecht: Hole schnell des beschte Gwand (Häß) her un zeht s nem a un gen nem ä Ring a sini Hand un Schoeh a sini Feß

23 un hole des gmäschtete Kalb un schlachtet's; len uns(us) ässä un fröhlich si!

24 Denn der mi Bue war dot un isch wieda lebändig wore; er war vulore un isch gfunde worde. Un sie fange a, fröhlich z si.

25 Aba dr eltere Bue war uf fem Feld. Un als er nooch zum Hus kummt, härt er Singe un Tanze

26 un reft zue sich eina vu d Knecht, un frogt, was des wär.

27 Der aba sait nem: Di Brueda isch kumme, un di Vada (Babbe) het des gmäschtete Kalb gschlachtet, wel er nen gsund wieda het.

28 Do wird er zornig un wot nit inegoh. Do goht si Vada (Babbe) üsä un bittet nen.

29 Er git zantwort aba un sait zue sinem Vada (Babbe): Lueg, so vieli Johr dien i(ich) dir un ha di Gebot noh ne ibaträte, un dü hesch ma(mir) ne ä Bock ge, daß i(ich) mit minene Freunde fröhlich gsi wär.

30 Etze aba, do der di Bue kumme isch, der di Hab un Guet mit Hure vupraßt het, hesch dü nem des gmäschtete Kalb gschlachtet.

31 Er aba sait zue nem: Mi Bue, dü bisch alliziit bi ma(mir), un alles, was mi isch, des isch di.

32 Dü solltscht aba fröhlich un guete Muetes si; denn der di Brueda war dot un isch wieda lebändig wore, er war vulore un isch wiedagfunde.