1 Er sait tene aba ä Glichnis doriba, daß sie alliziit bäte un nit nohlen,

2 un sait: S war ä Richta in eina Schtadt, der firchtet sich nit vor Gott un schiecht sich vor keinem Mensch.

3 S war aba ä Witwe in dselbe Schtadt, de kummt zue nem un sait: Schaff ma Recht gege mini Find!

4 Un na(er) wot lang nit. Dnohch aba het da(er) denkt bi sich selbscht: Wenn i(ich) mi scho vor Gott nit fircht noh vor keinem Mensch mi schiech,

5 will i(ich) doch däre Witwe, wel sie ma(mir) soviel Meh macht, Recht schaffe, dmit sie nit zletscht kummt un ma(mir) ins Gsicht (Visasch (Gsicht)) schlat.

6 Do sait dr Herr: Häre, was dr ungrechte Richta sait!

7 Soll do Gott nit au Recht schaffe sinene Üserwählte, de zue nem Dag un Nacht röfä, un soll er's bi nene lang nuszeh?

8 Ich sag äich: Er wird dene Recht schaffe in Kürzi. Doch wenn dr Menschebue kumme wird, meinsch dü, er wäre Glaube find uf Erde?

9 Er sait aba zue ä baar, de sich ibilde, fromm zue si, un hän nen vuachtet, des Glichnis:

10 S gehn zwei nuf in d Tempel, um z bäte, dr eine ä Pharisäer, dr andre ä Zöllna.

11 Der Pharisäer schtoht fir sich un bäte so: Ich dank dir, Gott, daß i(ich) nit bi we de andre Lit, Raiba (Deb, Vubrecha), Gauna, Ehebrecha odr au we der Zöllna.

12 Ich fascht zweimol in dr Wuche un gib d Zehnte vu allem, was i(ich) inihm.

13 Dr Zöllna aba schtoht vu wietem, wot au de Auge nit ufhebe zum Himmel, sundern schlat a sini Bruscht un sait: Gott, bi ma(mir) Sinda gnädig!

14 Ich sag äich: Der goht fir grecht bfunde nab in si Hus, nit selle. Denn wer sich selbscht hoch macht , der wird niedrig gmacht wäre; un wer sich selbscht niedrig macht, dr wird hoch gmacht wäre.

15 Sie bringe au kleini Kinda zue nem, dmit da(er) sie arihre soll. Als des aba d Jinger sähn, fahre sie sie a.

16 Aba Jesus reft sie zue sich un sait: Len de Kinda zue ma kumme un wehret dene nit, denn däne ghärt des Rich Gottes.

17 Gwiß, i(ich) sag äich: Wer nit des Rich Gottes animmt we ä Kind, der wird nit inekumme.

18 Un s frogt nen eina vu Obe un sait: Guete Meischta, was mueß i(ich) doe, dmit i(ich) s ewige Läbä greg (ererbe)?

19 Jesus aba sait zue nem: Was saisch dü zue ma(mir) guet? Nemad isch guet als Gott ällei.

20 Dü kennsch d Gebote: "Dü sollsch nit ehebreche; dü sollsch nemet umbringe; dü sollsch nit schtähle; dü sollsch nit falschi Ziignis schwätze; dü sollsch di Vada (Babbe) un di Muetter ehre!"

21 Er aba sait: Des ha i(ich) alles ghalte vu klei uf.

22 Als Jesus des ghärt het, sait da(er) zue nem: S fehlt dir noh eis. Vukauf alles, was dü hesch, un gib's d Arme, so wirsch dü ä Schatz im Himmel ha, un kumm un folg ma(mir) nohch!

23 Als sa des aba ghärt het, wird er trurig; denn er war arg rich.

24 Als aba Jesus sieht, daß er trurig wore isch, sait da(er): We schwer kumme de Riche in s Rich Gottes!

25 Denn s isch lichta, daß ä Kamel durch ä Nodelöhr goht, als daß ä Richä in s Rich Gottes kummt.

26 Do sage, de des ghärt hän: Wer ka dann(dnoh) selig wäre?

27 Er aba sait: Was bi d Lit unmeglich isch, des isch bi Gott meglich.

28 Do sait Petrus: Lueg, ma(mir) hän, was ma(mir) ka hän, vulo un sin dir nohchgange.

29 Er aba sait zue nene: wiß, i(ich) sag äich: S isch nemads, der Hus odr Wieb odr Breda odr Eltere odr Kinda vulosst um s Rich Gottes wille,

30 der s nit vielfach wieda gregt in der Ziit un in dr zuekinftige Welt s ewige Läbä.

31 Er nimmt aba zue sich de Zwöelf un sait zue nene: Luege, ma(mir) gehn nuf nohch Jerusalem, un s wird alles gmacht wäre, was gschriebe isch durch d Prophete vum Menschebue.

32 Denn er wird ibaantwortet wäre d Heide, un er wird gscholte un gschla un agschpuckt wäre,

33 un sie wäre nen üsbeitsche un umbringe; un am dritte Dag wird da ufschtoh.

34 De aba begriffä nigs dvu, un dr Sinn vum Gsaite war rene vuborge, un sie vuschten nit, was dmit gmeint war.

35 S isch bassiert, als sa in d Nechi vu Jericho kummt, daß ä Blindä am Wäg hockt un bettlet het.

36 Als sa(er) aba de Lit ghärt het, de vorbigehn, frogt da, was des wär.

37 Do vuzehle sie nem, Jesus vu Nazareth goht vorbi.

38 Un na(er) reft: Jesus, dü Bue David, erbarm di wägä ma(mir)!

39 De aba vornedra gehn, fahre nen a, er soll schwiege. Er aba brellt noh viel me: Dü Bue David, erbarm di wägä ma(mir)!

40 Jesus aba bliebt schtoh un losst nen zue sich fihre. Als sa aba necha kummt, frogt er nen:

41 Was willsch dü, daß i(ich) fir di doe soll? Er sait: Herr, daß i(ich) luege ka.

42 Un Jesus sait zue nem: Lueg etze! Di Glaube het dir ghulfe.

43 Un gli druf kann na luege un goht nem nohch un priest Gott. Un alli Lit, des s gsähne hän, lobe Gott.