1 S war aba nooch des Fescht vu d Ungesäuerte Brot, des Passa heißt.
2 Un d Hohenpriester un Schriftglehrti vulange dnohch, we sie nen umbringe kennte; denn sie firchte sich vor rem Volk.
3 S fahrt aba dr Sadan in d Judas, gnennt Iskariot, der zue d Zahl dr Zwöelf ghärt het.
4 Un na(er) goht hi un schwätzt mit d Hohenpriester un mit d Hauptlit driba, we er nen an sie vurote kennt.
5 Un sie wäre froh un vuschpreche, nem Geld z ge.
6 Un na(er) sait zue un suecht ä Glegeheit, daß er nen an sie vurotet ohni Ufsähe.
7 S kummt etze dr Dag vu d Ungsäuerte Brot, a däm ma des Passalamm opfare moeß.
8 Un na(er) schickt Petrus un Johannes un sait: Gehn hi un mache uns(us) des Passalamm, dmit ma(mir)'s ässä.
9 Sie aba froge nen: Wo willsch dü, daß ma(mir)'s mache?
10 Er sait zue nene: Luege, wenn ihr rikumme in de Schtadt, wird äich ä Mensch begegne, der trait ä Wassakrueg; gehn in des Hus, in des er inegoht,
11 un sage zum Husherr: D Meischta losst dir sage: Wo isch d Platz, an däm i(ich) des Passalamm ässä ka mit minene Jinger?
12 Un na(er) wird äich ä große Saal zeigä, der mit Polschta vusähe isch; dert mache s.
13 Sie gehn hi un find's, we er nene gsait het, un richte des Passalamm.
14 Un als de Schtund kummt, het da(er) sich anekockt un de Aposchtel mit nem.
15 Un na(er) sait zue nene: Mich het herzlich vulangt, des Passalamm mit äich z ässä, bvor i(ich) lied.
16 Denn i(ich) sag äich, daß i(ich) s nimi ässä wäre, bis ses erfillt wird im Rich Gottes.
17 Un na(er) nimmt den Kelch, dankt un sait: Nähme nen un deilt nen unda äich;
18 denn i(ich) sag äich: Ich wäre vu etze a nit trinke vum Wischtock, bis des Rich Gottes kummt.
19 Un na(er) nimmt des Brot, dankt un bricht's un git's sene un sait: Des isch mi Leib (Ranze), der fir äich ge wird; des den zue minem Adenke.
20 genau so au den Kelch nohch rem Ässä un sait: Der Kelch isch dr näji(naii) Packt(Abkumme) in minem Bloet, des fir äich vuschittet wird!
21 Doch lueg, de Hand vu minem Vuräta isch mit ma(mir) am Disch.
22 Denn dr Menschebue goht zwar dohi, we s bschlosse isch; doch weh däm Mensch, durch den er vurote wird!
23 Un sie fange a, undaänanda zue froge, wer s wohl wär vu nene, der des doe wird.
24 S hebt sich au ä Händel unda d Jinger, wer vu nene als dr Greschte gelte soll.
25 Er aba sait zue nene: D Kenig herrsche iba ihri Velka, un ihri Machthaba len sich Wohldätr nenne.
26 Ihr aba nit so! Sundern dr Greschte unda äich soll si we dr Jingschte, un dr Vornehmschte we ä Diena.
27 Denn wer isch greßa: der am Disch hockt odr der dient? Isch's nit der, der am Disch hockt? Ich aba bi unda äich we ä Diena.
28 Ihr aba sin's, de ihr usgharrt hän bi ma(mir) in minere Afechtig.
29 Un i(ich) will äich des Rich ge, we ma(mir)'s mi Vada (Babbe) ge het,
30 daß ihr ässä un trinke sollt an minem Disch in minem Rich un hocke uf Throne un richte de zwöelf Schtämm Israels.
31 Simon, Simon, lueg, dr Sadan het begehrt, äich z siebä we d Weize.
32 Ich aba ha fir di gfrogt, daß di Glaube nit ufhert. Un wenn dü dereinscht dich bekehrsch (umkert bisch), so stärk dini Breda.
33 Er aba sait zue nem: Herr, i(ich) bi parat, mit dir ins Gfängnis (Loch) un in d Dod z go.
34 Er aba sait: Petrus, i(ich) sag da: Dr Guller wird hiit nit krähe, bvor dü draimol gliignet hesch, daß dü mi kennsch.
35 Un na(er) sait zue nene: Als i(ich) äich usgsandt ha ohni Geldbiidel, ohni Daschä un ohni Schoeh, hän ihr do je Mangel ka? Sie sage: Nemols.
36 Do sait da(er) zue nene: Aba etze, wer ä Geldbiidel het, dr nihmt nen, gnau so au d Daschä, un wer's nit het, vukauft si Mandel un kauft ä Schwert.
37 Denn i(ich) sag äich: S mueß des a ma(mir) gmacht wäre, was gschriebe schtoht (Jesaja 53,12): "Er isch zue d Ibeltäta grechnet worde." Denn was vu ma(mir) gschriebe isch, des wird gmacht.
38 Sie sage aba: Herr, lueg, do sin zwei Schwerter. Er aba sait zue nene: S isch genoe.
39 Un na(er) goht nohch sinere Gwohnet üsä a d Elberg. S folg nem aba au d Jinger.
40 Un als er dohi kummt, sait da(er) zue nene: Bätet, dmit ihr nit in Afechtig fallet!
41 Un na(er) rißt sich vu nene los, etwa ä Schteiwurf wit, un kniet ane, bäte
42 un sait: Vada (Babbe), willsch dü, so nimm d Kelch vu ma(mir); doch nit mi, sundern di Wille gschiht!
43 S erschient nem aba ä Engel vum Himmel un stärkt nen.
44 Un na(er) ringt mit däm Dod un bäte heftiga. Un si Schweiß wird we Bloetstropfe, de uf d Erde flege.
45 Un na(er) schtoht uf vum Gebet un kummt zue sinene Jinger un findet we sie schlofe vor Trurigkeit
46 un sait zue nene: Was schlofe na? Schtehn uf un bäte , dmit da nit in Afechtig fallet!
47 Als sa(er) aba noh schwätzt, lueg, do kummt ä Schar; un eina vu d Zwölf, der mit däm Name Judas, goht vor rene her un goht zum Jesus, um nen z küsse.
48 Jesus aba sait zue nem: Judas, vurotsch dü d Menschebue mit nem Kuß?
49 Als aba, de um nen ware, sähn, was gschähe wird, sag sie: Herr, solle ma(mir) mit däm Schwert drischla?
50 Un eina vu nene schlat noh rem Knecht vum Hohenpriester un haut nem si rechtes Ohr ab.
51 Do sait Jesus: Len ab! Nit witer! Un na(er) rihrt si Ohr a un heilt nen.
52 Jesus aba sait zue d Hohenpriester un Hauptlit vum Tempel un d Älteschte, de zue nem herkumme ware: Ihr sin we gege ä Raiba (Deb, Vubrecha) mit Schwertern un mit Schtange usgzoge.
53 Ich bi jede Dag bi äich im Tempel gsi, un ihr hän nit Hand a mi glegt. Aba des isch äiri Schtund un de Macht vum Dunkle.
54 Sie packte nen aba un fihre nen ab un bringe nen in des Hus vum Hohenpriester. Petrus aba goht vu wietem nohch.
55 Do zinde sie ä Fiir a midde im Hof un hocke zämme; un Petrus het sich anekockt midde unda sie.
56 Do sieht nen ä Magd de am Fiir hocke un luegt ten genau a un sait: Der war au mit nem.
57 Er aba legt un sait: Wieb, i(ich) kenn nen nit.
58 Un noh einarä kleine Wieli sieht nen ä andere a un sait: Dü bisch au eina vu däne. Petrus aba sait: Mensch, i(ich) bi's nit.
59 Un nohch einarä Wieli, etwa nohch einarä Schtund, bschtätigt`s ä andere un sait: Gwiß, der war au mit nem; denn er isch ä Galiläer.
60 Petrus aba sait: Mensch, i(ich) weiß nit, was dü saisch. Un drno, während da noh schwätzt, kräht dr Guller.
61 Un dr Herr drillt sich um un luegt Petrus a. Un Petrus denkt an des Wort vum Herrn, we er zue nem gsait het: Ehe hiit dr Guller kräht, wirsch dü mich draimol vuliigne.
62 Un Petrus goht üsä un hiilt ganz arg.
63 De Männa aba, de Jesus gfange halte, vuschpotte nen un schlen nen,
64 deckte si Visasch (Gsicht) zue un froge: Weissag, wer isch's, der di schlat?
65 Un noh mit viele andere Läschterunge schmähe sie nen.
66 Un als ses Dag wird, vusammle sich d Älteschte vum Volk, d Hohenpriester un Schriftglehrti un fihre nen vor ihr Rot
67 un sage: Bisch dü dr Chrischtus, so sag`s uns(us)! Er sait aba zue nene: Sag ich's äich, so glaubt ihr's nit;
68 frog i(ich) aba, so antworte ihr nit.
69 Aba vu etze a wird dr Menschebue hocke zue d Rechte dr Kraft Gottes.
70 Do sage sie alli: Bisch dü denn Gottes Bue? Er sait zue nene: Ihr sage`s, i(ich) bi`s.
71 Sie aba sage: Was bruche ma(mir) noh fir ä Ziigniss? Mir hän's selbscht ghärt üs sinem Mul (Gosch).