1 Er reft aba de Zwöelf zsämme un git tene Gwalt un Macht iba alli bese Geischta, un daß sie Krankheite heile kenne,
2 un schickt sie üs, z predige s Rich Gottes un die Kranke z heile.
3 Un na(er) sait zue nene: Ihr sollt nigs mit uf d Wäg nähmä, nit Schtock noh Daschä noh Brot noh Geld; es soll au eina nit zwei Hemb ha.
4 Un wenn ihr in ä Hus gehn, dann(dnoh) bliebe dert, bis ihr witagehn.
5 Un wenn sie äich nit ufnähmä, dann(dnoh) gehn fort üs dr Schtadt un schittle d Schtaub vu äire Feß zum Ziignis gege sie.
6 Un sie gehn üsä un zen vu Dorf (Kaff) zue Dorf (Kaff), predige s Evangelium un mache d Lit gsund in alle Derfa (Käffa).
7 S kummt aba vor Herodes, d Landesfirscht, alles, was bassiert isch; un er wird zapplig, wel vu ä baar gsait wird: Johannes isch vu d Dote ufgschtande;
8 vu ä baar aba: Elia isch erschiene; vu andere aba: Eina vu d alte Prophete isch ufgschtande.
9 Un Herodes sait: Johannes, selle ha i(ich) köpft; wer isch aba des, iba den i(ich) des her? Un er wot nen gern säh.
10 Un d Aposchtel kumme zruck un vuzehle Jesus, was fir großi Sach sie doe hän. Un na(er) nimmt sie zue sich, un er zeht sich mit tene ällei in d Schtadt zruck, de heißt Betsaida.
11 Als d Lit des gmerkt hän, zegä sie däne nohch. Un na(er) losst sie zue sich un vuzehlt tene vum Rich Gottes un macht gsund, de de Heilig brücht hän.
12 Aba dr Dag fangt a, sich z neige. Do kumme de Zwöelf zue nem un sage: Loß de Lit go, dmit sie higo in d Derfa (Käffa) un Höf ringsum un Herberge un Ässä finde; denn ma(mir) sin do in d Wüschte.
13 Er aba sait zue nene: Gän ihr ne z ässä. Sie sage: Mir hän nit me als fünf Brot un zwei Fisch, s isch denn, daß ma(mir) higo sollä un fir alli de Lit Ässä kaufe.
14 Denn s ware etwa fünfdusig Männa. Er sait aba zue sinene Jinger: Len sie anesitzä in Grubbä zue je fuchzig.
15 Un sie hän`s gmacht das alli sich anesitzä.
16 Do nimmt er de fünf Brot un zwei Fisch un luegt ufä zum Himmel un dankt, bricht sie un git sie d Jinger, dmit sie`s däm Volk üsdeile.
17 Un sie ässä un wäre alli satt; un d Rescht wird ufgsammelt, was sie an Brocke ibrig glo hän, zwöelf Kerb voll.
18 Un s isch bassiert, als Jesus ällei war un bätet un nur sini Jinger bi nem ware, do het da(er) sie gfrogt un sait: Was sage d Lit, daß i(ich) bi?
19 Sie antworte un sage: Sie sage, dü bisch Johannes dr Däufa; ä baar aba, dü bisch Elia; anderi aba, s isch eina vu d alte Prophete ufgschtande.
20 Er aba sait zue nene: Was sage ihr aba, wer i(ich) bi? Do git Petrus antwort un sait: Dü bisch dr Chrischtus Gottes!
21 Er aba bfielt tene, daß sie des nemads sage solle,
22 un sait: Dr Menschebue mueß viel liede un rüssgworfe wäre vu d Älteschte un Hohenpriester un d Schriftglehrti un umbrocht wäre un am dritte Dag ufschtoh.
23 Do sait da(er) zue nene ällei: Wer ma(mir) folge will, der vuleuignet sich selba un nihmt si Kriiz uf sich jede Dag un goht ma(mir) nohch.
24 Denn wer si Läbä gregä will, der wird s vuliere; wer aba si Läbä vuliert wägä ma(mir), der wird's gregä.
25 Denn was fir ä Nutze het dr Mensch, wenn er die ganzi Welt gwinnt un vuliert sich selbscht odr nihmt Schadä a sich selbscht?
26 Wer sich aba wägä ma(mir) un minem Wort schämt, däm wird sich dr Menschebue au schäme, wenn er kumme wird in sinere Herrlichkeit vor rem Vada (Babbe) un dr heilige Engel.
27 Ich sag äich aba gwiß: Ä baar vu däne, de do schtehn, wäre d Dod nit schmeckä, bis sie s Rich Gottes sähn.
28 Un s isch bassiert, etwa acht Däg nohch däm, daß er mit sich nimmt Petrus, Johannes un Jakobus un goht uf ä Berg, um z bäte.
29 Un als er bätet, wird si Gsichts andascht, un si Gwand (Häß) wird wiß un glänzt.
30 Un lueg, zwei Männa schwätze mit nem; des ware Moses un Elia.
31 Sie erschiene vuklärt un schwätze vu sinem End, des er in Jerusalem erfille soll.
32 Petrus aba un de bi nem ware, ware volla Schlof. Als sie aba ufgwacht sin, sähn sie, we er vuklärt war, un de zwei Männa, de bi nem gschtande sin.
33 Un s isch bassiert, als sie vu nem schiede, do sait Petrus zue Jesus: Meischta, do isch`s fir uns(us) guet si! Len uns(us) dräi Hitte bäue, dir eini, Moses eini un Elia eini. Er wußt aba nit, was er schwätzt.
34 Als er aba des gschwätzt het, kummt ä Wolke un ibaschattet sie; un sie vuschrekä, als sie in de Wolke inekume.
35 Un s isch bassiert ä Schtimm üs dr Wolke, de sait: Des isch mi üserwählte Bue; uf den sollt da häre!
36 Un als de Schtimm wäg war, find sie Jesus ällei. Un sie schwiege driba un vuzehle in däne Däg nemads, was sie gsähne hän.
37 S isch bassiert, als sie am nägschte Dag vum Berg kumme, do kummt nem ä großi Schar Lit entgegä.
38 Un lueg, ä Ma reft: Meischta, i(ich) bitt di, lueg doch nohch minem Bue; denn er isch mi einzige Bue.
39 Lueg, ä Geischt packt nen, daß er pletzlig brellt, un er rißt nen, daß er Schum vor rem Mul (Gosch) het, un losst kum vu nem ab un ribt nen ganz uf.
40 Un i(ich) ha dini Jinger gfrogt, daß sie nen üstribe, un sie kenne`s nit.
41 Do git Jesus zantwort un sait: O dü ungläubiges un vukehrtes Gschlecht, we lang soll i(ich) bi äich si un äich ertrage? Bring di Bue her!
42 Un als er zue nem kummt, riß nen dr bese Geischt un zerrt nen. Jesus aba schelt d schlechte Geischt un macht des Bebli gsund un git nen sinem Vada (Babbe) wieda.
43 Un sie vuschrecke alli iba d Herrlichkeit Gottes.
44 Len de Wort in äiri Ohre goh: Dr Menschebue wird ibaantwortet wäre in d Händ(Pfode) dr Menschä.
45 Aba des Wort vuschten sie nit, un s war vor rene vuborge, so daß sie s nit begriffä. Un sie firchte sich, nen nohch däm Wort z froge.
46 S kummt aba unda dene s denke uf, wer vu nene dr Greschte isch.
47 Als aba Jesus s denke vu ihrem Herz sieht, nimmt er ä Kind un schtellt`s näbe sich
48 un sait zue nene: Wer des Kind ufnimmt in minem Name, der nimmt mich uf; un wer mich ufnimmt, der nimmt den uf, der mich gschickt het. Denn wer dr Klinschte isch unda äich alle, der isch groß.
49 Do fangt Johannes a un sait: Meischta, ma(mir) sähn eina, der trieb besi Geischta üs in dinem Name; un ma(mir) len nen nit, denn er folgt dir nit nohch mit uns(us).
50 Un Jesus sait zue nem: Wehrt nem nit! Denn wer nit gege äich isch, der isch fir äich.
51 S isch bassiert, als de Ziit erfillt war, daß er weggnumme wäre soll, do drillt er si Visasch (Gsicht), stracks nohch Jerusalem z wanderä.
52 Un na(er) schickt Bote vor sich her; de gehn hi un kumme in ä Dorf (Kaff) vu dr Samariter, nem Herberge z mache.
53 Un sie aba nähmä nen nit uf, wel er si Visasch (Gsicht) gwandt het, nohch Jerusalem z wanderä.
54 Als aba des sini Jinger Jakobus un Johannes sähn, sage sie: Herr, willsch dü, so wen ma(mir) sage, daß Fiir vum Himmel flegt un sie frißt(vuzehrt).
55 Jesus aba drillt sich um un wiest sie zrecht.
56 Un sie gehn in ä andres Dorf (Kaff).
57 Un als sie uf fem Wäg ware, sait eina zue nem: Ich will dir folge, wohi dü gohsch.
58 Un Jesus sait zue nem: D Füchs hän Gruebe, un de Vegel unda däm Himmel hän Neschta; aba dr Menschebue het nigs, wo er si Kopf hinlege ka.
59 Un na(er) sait zue nem anderem: Folg ma(mir) nohch! Der sait aba: Herr, gschtat ma(mir), daß i(ich) zvor higang un mi Vada (Babbe) ins Grab bring.
60 Aba Jesus sait zue nem: Loß die Dote ihri Dote beerdige; dü aba gang hi un vuzehl des Rich Gottes!
61 Un ä anderä sait: Herr, i(ich) will dir nohchfolge; aba gschtat ma(mir) zvor, daß i(ich) Abschied nihmt vu däne, de in minem Hus sin.
62 Jesus aba sait zue nem: Wer sini Hand a d Pflug legt un luegt zruck, der isch nit gschickt fir s Rich Gottes.