1 Un na macht sich uf un kummt vu dert ins Gebiet vu Judäa gegeiba vum Jordan. Aba wieda lauft s Volk in Schare bi nem zämme, un we s sini Gwohnet war, het da sie abamols glehrt.
2 Un d Pharisäer trete zue nem un hän nen gfrogt, ob ä Ma sich schide lo derf vu sinere Wieb; un sie hän nen vusöcht dmit.
3 Er aba git tene zantwort: Was het äich Moses gsait?
4 Sie hän gsait: Moses het zöglo, ä Scheidebref z schribe un sich z schide.
5 Jesus aba sait zue nene: Wägä airer Herzens Härti wägä het da äich des Gbot gschribe;
6 aba vum Afang a(vu dr Schepfig) het Gott sie gschaffe als Ma un Wib.
7 Drum wird ä Ma si Vada (Babbe) un si Muetter vulo un wird sinem Wib ahänge,
8 un de zwei wäre ei Fleisch si. So sin sie dann(dnoh) aba nimmi zwei, sundern ei Fleisch.
9 Was aba Gott zämmegfirt het, des soll d Mensch nit schide.
10 Un däheim froge nen abamols sini Jinger dnohch.
11 Un na sait zue nene: Wer sich schidet vu sinere Wieb un hirotet ä anderi, der bricht ihrä gegeiba d Ehe;
12 un wenn sich ä Wieb schidet vu ihrem Ma un hirotet ä anderä, bricht sie ihri Ehe.
13 Un sie hän Kinda zue nem brocht, dmit da sie arihrt. D Jinger aba brelle sie a.
14 Als ses aba Jesus sieht, wird da bes un sait zue nene: Len doch de Kinda zue ma(mir) ku un wehre ne nit; denn dähne ghärt s Rich Gottes.
15 Gwiß, i(ich) sag äich: Wer s Rich Gottes nit animmt we ä Kind, der wird nit inekumme.
16 Un Jesus herzt sie un legt dene d Händ(Pfode) uf un segnet sie.
17 Un als sa sich uf d Wäg gmacht het, lauft eina her, kniet vor rem ane un frogt d: Guete Meischda, was soll i(ich) dö, dmit i(ich) s ewige Läbä erb?
18 Aba Jesus sait zue nem: Was heißesch dü mich guet? Nemads isch guet als we Gott allei.
19 Dü kennsch Gbot: "Dü sollsch keine umbringe; dü sollsch nit ehebreche; dü sollsch nit schtähle; dü sollsch nit falsches Ziignis ge; dü sollsch nemads üsraube; ehre Vada (Babbe) un Muetter."
20 Er aba sait zue nem: Meischda, des ha i(ich) ällei ghalte vu klei uf.
21 Un Jesus sieht d a un het d megä un het zue nem gsait: Ei´s fehlt da noh. Gang hi, vukauf ällei, was da hesch, un git's d Arme, so wirsch dü ä Schatz im Himmel ha, un kumm un folg ma(mir) nohch!
22 Er aba isch bes wore iba des Wort un trurig dvu gange; denn na het viel ka.
23 Un Jesus luegt um sich un sait zue sinene Jinger: We schwer kumme die Riche in s Rich Gottes !
24 D Jinger aba sin vuschrocke iba sini Wort. Aba Jesus het d ne gantwortete un gsait zue nene: Lebie Kinda, we schwer ist's, ins Rich Gottes z kumme!
25 S isch lichter, daß ä Kamel durch s Nodelöhr goht, als daß ä Riche ins Rich Gottes kummt.
26 Do sin sie noh äger vuschrocke un sage underenanda: Wer ka dann(dnoh) selig wäche?
27 Jesus aba luegt sie a un sait: Bi d Mensche isch's unmeglich, aba nit bi Gott; denn alli Sache sin meglich bi Gott.
28 Do fangt Petrus a un sait zue nem: Lueg, ma(mir) hän ällei vulo un sin dir nochgfolgt.
29 Jesus spricht: Gwiß, i(ich) sag äich: S isch nemands, der Hus oda Breda oda Schweschtere oda Muetter oda Vada (Babbe) oda Kinda oda Äckere vuloßt wägä ma(mir) un wägä nem Evangelium ,
30 der s nit hundartfach zruck gregt: etzed in däre Ziit Hisa un Breda un Schweschtere un Metere un Kinda un Äckere mitte under d Vufolgig un in d zukinftige Welt s ewige Läbä.
31 Vieli aba werde die Letschte si, de die Erschte sin, un die Erschte werde de si, de die Letschte sin.
32 Sie ware aba uf fem Wäg ruff nach Jerusalem, un Jesus isch ne vorus gange; un sie sin vuschrocke; de nem aba nochgange sin, hän angscht gha. Un na nihmt abamols de Zwölf zue sich un fangt a, zue nene zsage, was sem basiere wird:
33 Luege, ma(mir) gehn ruff nach Jerusalem, un d Menschebue wird ibage werde d Hoheprieschter un d Schriftglehrte, un sie werde nen zum Dod vuurteile un d Heide ibage.
34 De denen dann(dnoh) vuschpotte un anschpuke un usbeitsche un umbringe, un nach dreii Dag wird da ufschtoh vu d Dode.
35 Do sin zue nem gange d Jakobus un d Johannes, d Sehn vum Zebedäus, un hän gsait: Meischda, ma(mir) wen, daß dü fir uns(us) doesch, um was ma dich bitte d.
36 Er sait zue nene: Was wen na, des i(ich) fir äich doe soll?
37 Sie sage zue nem: Gib uns(us), daß ma(mir) hocke eina zoe dinere Rechte un eina zoe dinere Linke in dinere Herrligkeit.
38 Jesus aba sait zue nene: Ihr wißet ganit, was sa bitte. Kenne na d Becha trinke, der wo i(ich) trink, odr äich daufe lo mit dr Daufi, mit dere i(ich) dauft wir?
39 Sie sage zue nem: Ja, des kenne ma(mir). Jesus aba spait zue nene: Ihr were au d Becha trinke, der wo i(ich) trink, un dauft were mit dr Daufi, mit dere i(ich) dauft wir;
40 aba s hocke zue minere Rechte odr zue minere Linke, des schtoht ma(mir) nit zue, äich zgeh, sundern des wird dene zteil, fir de s bschtimmt isch.
41 Un als des de Zehn ghärt hän, sin sie bes wore iba Jakobus un Johannes.
42 Do reft Jesus sie zue sich un sait zue nene: Ihr wiße doch, de de Herrscha sin, drucke ihri Gvolkschaft abe, un ihri Große d nene Gwalt a.
43 Aba so isch s unda äich nit; sundern der wo groß si will unda äich, der soll aier Diena si;
44 un der unda äich d Erschte si will, der soll ällei ä Knecht si.
45 Denn au d Menschebue isch nit gku, daß sa sich bdiene losst, sundern daß sa dient un si Läbä git als Priis fir vieli.
46 Un sie kumme nach Jericho. Un als sa uns(us) Jericho weggange isch, er un sini Jinger un ä großi Schar, do gsäße war isch ä blinde Bettla am Wäg, Bartimäuns(us), dr Bue vum Timäuns(us).
47 Un als sa ghärt het, daß ses Jesus vu Nazareth war, fang da a, z brelle un z refe: Jesus, dü Bue Davids, erbarm dich wägä ma(mir)!
48 Un vieli schimpfe mit däm, er soll schwige. Er aba brellt noh viel meh: Due Bue Davids, erbarm dich wägä ma(mir)!
49 Un Jesus bliebt schtoh un sait: Röfen her! Un sie refe d Blinde un sage zue nem: Da kasch froh si, schtand uf! Er reft dich!
50 Do wirft da si Mandel weck, springt uf un kummt zue Jesus.
51 Un Jesus sait zue nem: Was willsch dü, des i(ich) fir dich mache soll? D Blinde sait zue nem: Rabbuni, daß i(ich) säh ka.
52 Jesus aba sait zue nem: Gang, di Glaube het dir ghulfe. Un gli het da säh kenne un isch schem nohch gange uf fem Wäg.