1 S ware noh zwei Däg bis zum Passafescht un d Däg vu d seße Brot. Un d Hohenprieschter un d Schriftglehrte hän gsoecht, we sie nen mit Lischt fange un umbringe kennte.
2 Denn sie hän gsait: Jo nit bim Fescht, dmit s nit ä Ufschtand unda d Lit git.
3 Un als sa in Betaien war im Hus vum Simon däm Üssätzige un am Disch gsäße isch, do kummt ä Wieb, de het ä Glas mit echtem diirem Nardel ka, un sie vubricht des Glas un gißt s uf si Kopf.
4 Do werde ä baar bes un schwätze undaänanda: Was soll de Vuschwendig vu däm Salbel?
5 Ma hät des El fir hufe als draihundart Silbagrosche vukaufe kenne un des Geld d Arme ge. Un sie brelle sie a.
6 Jesus aba sait: Lehn sie in Friede! Wurum ärgere ihr sie? Sie het ä guets Werk a ma(mir) doe.
7 Denn ihr hän alliziit die Arme bi äich, un wenn na wen, kenne ihr dene imma Guetes doe; mich aba hän na nit alliziit.
8 Sie het gmacht, was sie kenne het; sie het mi Leib im vorus gsalbt fir mini Beerdigung.
9 Gwiß, i(ich) sage äich: Wo des Evagelium predigt wird uf d Welt, do wird ma au des sage um an sie zdenke, was sie etzed gmacht het.
10 Un Judos Iskariot, eina vu d zwöelf, isch ane gange zue d Hohenprieschter, daß sa nen an sie vurode doet.
11 Als de des ghärt hän, sin sie froh gsi un vuschpreche, nem Geld z geh. Un na het gsoecht, we na ren binere guede Glägeheit vurode kennt.
12 Un am erschte Dag vu d seße Brot, do wo ma s Passalamm opferet, sage sini Jinger zue nem: Wo willsch dü, daß wir anegehn un s Passalamm herrichte, dmit dü`s ässe kasch?
13 Un na(er) schickt zwei Jinger un sait zue nene: Gehn in d Schtadt, un s wird äich ä Mensch iba d Wäg laufe, der trait ä Krög mit Wassa; gehn nem nohch,
14 un wo na(er) inegoht, do schwätze zum Hüsherr: Dr Meischda losch dir sage: Wo isch dr Saal, in däm i(ich) s Passalamm ässe ka mit minene Jinger?
15 Un na(er) wird äich ä große Saal zeige, der mit Polschter hergrichtet isch; dert richte na fir uns(us) ällei ane.
16 Un d Jinger gehn hi un kumme in d Schtadt un find's, we na`s zue nene gsait het, un richtes s Passalamm.
17 Un am Obend kummt da mit ällei zwöelf.
18 Un als sie am Disch ware un äße, sait Jesus: Gwiß, i(ich) sag äich: Eina unda äich, der mit ma(mir) ißt, wird mich vurote.
19 Un sie werde trürig un froge nen, eina nohch rem andre: Bin ich's?
20 Er aba sait zue nene: Eina vu dene zwöelf, der mit ma(mir) si Brot in d Schissle dungt.
21 D Menschebue goht zwar hi, we vu nem gschriebe stoht; wehe aba däm Mensche, durch d d Menschebue vurote wird! S wär fir d Mensche bessa, wenn na ne uf d Welt kumme wär.
22 Un als sie noh gäße hän, nihmt Jesus des Brot, dankt un bricht's un gib's ne un sait: Nähme; des isch mi Leib.
23 Un na(er) nihmt d Kelch, dankt un gib`s ne; un sie trinke alli drüs.
24 Un na(er) sait zue nene: Des isch mi Bloet des Packt(Abkumme), des fir vieli vuschittet wird.
25 Gwiß, i(ich) sage äich, daß i(ich) nigs me trinke doe vum Rebschtock bis zue däm Dag, an däm i(ich) ufs näji(naii) dvu trinke doe im Rich Gottes.
26 Un als sie d Lobgsang gsunge hän, sin sie üsä gange an d Elberg.
27 Un Jesus sait zue nene: Ihr d noh alli mich im schtich lo; denn s schtoht gschriebe (Sacharja 13,7): "Ich werd d Hirte schla, un d Schof d sich vuschtreue."
28 Wenn i(ich) aba uferschtande bin, will i(ich) äich vor goh nohch Galiläa.
29 Petrus aba sait zue nem: Un wenn sie alli dich im schtich len, i(ich) gwiß nit!
30 Un Jesus sait zue nem: Gwiß, i(ich) sag da: Hiit, in däre Nacht, bevor d Gogel zweimol kräht, wirsch dü mich dräimol vulaigne.
31 Er aba sait: Au wenn i(ich) mit dir schterbe meßt, doe i(ich) dich nit vulaignen! Des gliche sage sie alli au.
32 Un sie kumme zue näm Garde der heißt Gethsemane. Un na(er) sait zue sinene Jinger: Hocke äich do ane, bis i(ich) bätet ha.
33 Un na nihmt mit sich Petrus un Jakobus un d Johannes un fangt a zittere un z vuzage
34 un sait zue nene: Mini Seele isch drürig bis an d Dod; bliebe do un halte wache mit ma(mir)!
35 Un na(er) goht ä weng witer, wirft sich uf d Bode un bätet, daß, wenn s meglich wär, de Schtund an nem vubigoh dät,
36 un sait: Abba, Baba, ällei isch dir meglich; nimm d Kelch vu ma(mir) weck; doch nit, was i(ich) will, sundern was dü willscht!
37 Un na(er) kummt un findet sie we sie schlofe (pfuse) un sait zum Petrus: Simon, schlofsch dü? kannsch dü nit, ei Schtund mit ma(mir) wache?
38 Den wache un bäte, daß sa nit in Vusuchig kumme! D Geischt isch willig; aba s Fleisch isch schwach.
39 Un na(er) goht wieda ane un bätet un sait`s gliche
40 un kummt zruck un findet sie abamols we sie schlofe (pfuse); denn ihre Auge ware volla Schlof, un sie hän nit gwißt, was sie nem zantwort ge soll.
41 Un na(er) kummt zum dritte Mol un sait zue nene: Ach, wen ihr wida schlofe (pfuse) un röhe? S isch genög; de Schtund isch kumme. Luege, d Menschebue wird ibageh in d Händ(Pfode) vu d Sinda.
42 Schtehn uf, lehn uns(us) goh! Luege, der mich vurotet, isch nooch.
43 Un gli druf, während er noh schwätzt, kummt d Judas her, eina vu d zwöelf, un mit nem ä Schar mit Schwerter un mit Schtange, vu d Hohenprieschter un d Schriftglehrti un Älteschte.
44 D Vuräter het ne ä Zeiche ge un gsait: Dem wo i(ich) ä kuß git, der isch's; d packe un fihre nen sicha ab.
45 Un als sa kummt, kunnt er gli zue nem un sait: Rabbi! un küßt nen.
46 De aba lege gli Hand an nen un packe nen.
47 Eina aba vu dene, de däbigschtande sin, zeht si Schwert un schlat uf d Knecht vum Hohenprieschter un haut nem ei Ohr ab.
48 Un Jesus sait zue nene: Ihr sin uszoge we gege ä Raiber mit Schwerter un mit Schtange, mich z fange.
49 Ich bin jede Dag bi äich im Tempel gsi un ha glehrt, un ihr hän mich nit packt. Aba so möß d Schrift erfillt werde.
50 Do vulehn nen alli un sin gflohe.
51 Ei jungi Man aba goht tene nohch, der het ä Line Gwand (Häß) aka uf dr blutte Hut; un sie griffe nohch nem.
52 Er aba losch des Gewand fahre un isch nackt dvuglofe.
53 Un sie fihre Jesus zum Hoheprieschter; un s vusammle sich alli Hohenprieschter, Älteschte un Schriftglehrti.
54 Petrus aba folg ne nohch vu wittem, bis ine in d Palascht vum Hoheprieschter, un hockt dert bi d Knecht un wärmt sich am Fiir.
55 Ab d Hohenprieschter un dr ganze Hohe Rot söcht Zügeüssage gege Jesus, daß sie nen zum Dod vuurteile kenne, un fide nigs.
56 Denn vieli gen falschi Zügnis ab gege nen; aba ihri Zügnis stimme nit iba i.
57 Un ä baar schtehn uf un gen falschi Zügnis ab gege nen un sage:
58 Mir hän ghärt, daß sa(er) gsait het: Ich will d Tempel, der mit Hände gmacht worde isch, abbreche un in dräi Dag ä andere bäue, der nit mit Hände gmacht worde isch.
59 Aba ihr Zügnis schtimmt au so nit iba.
60 D Hoheprieschter schtoht uf, kunnt in d Middi un frogt Jesus un sait: Antwortsch dü nigs uf des, was de gege dich sage?
61 Er aba isch schtill un git zantwort nigs. Do frogt nen d Hoheprieschter nochmol un sait zue nem: Bisch dü dr Chrischtus, dr Bue vum Hochglobte?
62 Jesus aba sait: Ich bin's; un ihr werde sähne d Menschebue hocke zue dr Rechte vu dr Kraft un kumme mit d Wolke vum Himmel.
63 Do vurißt d Hoheprieschter sini Kleida un sait: Was brüche wir noh Züge?
64 Ihr hän de Gottesläschterung ghärt. Was isch aier Urdeil? Sie aba vuurteile nen alli, daß sa schuldig isch zschterbe.
65 Do fange ä baar a, nen azspucke un si Gsicht (Gsicht(Visasch)) zödecke un nen mit d Fust z schlat un zue nem sage: Weissag uns(us)! Un d Knecht schlat nem ins Gsicht (Gsicht(Visasch)).
66 Un Petrus war unde im Hof. Do kummt ä Magd vum Hoheprieschter;
67 un als sie Petrus sieht, we na(er) sich wärmt, luegt sie nen a un sait: Un dü warsch au mit däm Jesus vu Nazareth.
68 Er leegt aba un sait: Ich weiß nit un vuschtahnt nit, was dü saisch. Un na(er) goht üsä in d Vorhof, un der Gogel kräht.
69 Un de Magd sieht nen un fangt nochmol a, däne z sage, de debischten: Des isch eina vu dene.
70 Un na(er) leegt nochmol. Un nohch einare Wili sait eina vu dene, de debischten, nochmol zum Petrus: , du bisch eina vu dene; denn du bisch au ä Galiläer.
71 Er aba fangt a, z floeche un z schwör: Ich kenn d Ma nit, vu däm ihr schätze d.
72 Un gli drno kräht d Gogel s zweite Mol. Do het d Petrus an des Wort denkt, des Jesus zue nem gsait het: Nohch bevor d Gogel zweimol kräht, wirsch dü mich dräimol vulaigne. Un na(er) fangt a z hiile.