1 Un sie kumme ans andre Ufa vum See in d Gegend vu dä Gerasena.
2 Un als sa uns(us) sem Boot kunnt, lauft däm bald vu d Gräba her ä Mensch entgegä mit nem unsubere Geischt,
3 der het sini Wohnunig in d Grabhehlene. Un keina het d binde kenne, au nit mit Kettene;
4 denn na war vieli mol mit Fessle un Kettene gbunde worde un het d Kettene vurisse un d Fessle vurieben; un keina het d kenne bändige.
5 Un na war alliziit, Dag un Nacht, in d Grabhehlene un uf fem Berg, brellt rum un schlat sich selba mit Schtei (Wackes).
6 Als sa aba Jesus sieht vu wiidem, lauft da ane un flegt vor rem ane
7 un brellt lut: Was willsch dü vu ma(mir), Jesus, dü Bue Gottes, vum Allahechschte? Ich bschwer di bi Gott: Quäl mi nit! a
8 Denn na het zue nem gsait: Fahr uns(us), dü unsubere Geischt, vu däm Mensch!
9 Un na frogt d: We heißesch dü? Un na sait: Legion heiß i(ich); denn ma(mir) sin vieli.
10 Un na bittet Jesus arg, daß sa sie nit uns(us) dr Gegend vutribt.
11 s ware aba dert an däm Berg ä großi Herd Säue uf dr Weid.
12 Un d unsubere Geischta bite ne un sage: Loß uns(us) in de Säue fahre!
13 Un na willigt i. Do fahre de unsubere Geischta uns(us) un sin in d Säue gfahre, un d Herd Säue schtirme d Schtich abe in d See, ungfähr zweidausig, un sie sin alli vusoffe im See.
14 Un d Säuehirde sin gflohe un vuzelle des in dr Schtadt un uf fem Land. Un d Lit gen üse, um zluege, was basiert isch,
15 un kumme zue Jesus un sähn d Bsessene, we na dositzt, azogä un normal, sele, der de Legion unsufere Geischta gha het; un sie firchte sich.
16 Un de s gsehne hän, vuzehle ne, was mit däm Bsessene gscheh isch, un des vu d Säue.
17 Un sie fange a un bitte Jesus, üs ihra Gegent fortzgoh.
18 Un als sa in s Boot trete isch, bittet d d Bsessene, daß sa bi nem bliebe darf.
19 Aba na loßt d nit , sundern sait zue nem: Gang heim in di Hus zue Dinene un sag gene, weli großi Tat dir dr Herr gmacht het un we na dir gnädig gsi isch.
20 Un na got un fangt a, in d Zehn Schtädt uszruefe, welchi großi Wohldat Jesus fir nen gmacht het; un jeder ma het sich vuwundert .
21 Un als Jesus wieda überigfahre isch mit däm Boot, vusammle sich ä großi Schar bi nem, un na war am See.
22 Do kummt eina vu de Vorschteha dr Synagoge, na heißt Jaïrus. Un als sa Jesus gsäh het, flegt da rem vor Dfeß
23 un bittet d arg un sait: Mi Döchterli liet in Schterbe; kumm doch un leg dini Händ(Pfode) uf sie, dmit sie gesund wird un lebt.
24 Un na got mit däm ane.Un s goht däm ä großi Schar, un sie dränge nen.
25 Un do war ä Wieb, de het d Bloetfluß sit zwöelf Johr
26 un het viel glitte vu viele Dokta un all ihr Guet dofir ufgwendet; un s het dare nit ghulfe, sundern s war noh schlimma mit dere wore.
27 Als de vu Jesus ghärt het, kummt sie in dr Schar vu hine ane un berihrten an sinem Gwand (Häß).
28 Denn sie sait sich: Wenn i(ich) nur sini Kleida arihre kennt, so wer i gsund.
29 Un sofort schtopt de Quelle vu ihrem Bloet, un sie spir s am Leib, daß sie vu ihra Plag gheilt gsi isch.
30 Un Jesus het gschpirt an sich selba, daß Kraft vu nem usgange war, un drillt sich um in dr Schar un sait: Wer het mini Gleida berihrt?
31 Un sini Jinger sage zue nem: Dü sihsch, daß di de Schar drängt, un frogsch: Wer het mi brihrt?
32 Un na luegt sich um nohch dere, de des gmacht het.
33 De Wieb aba firchtet sich un het zitteret, denn sie het gwißt, was sa re gscheh isch; sie kummt un flegt vor rem ane un sait däm die ganz Wohrhet.
34 Er aba sait zue nere: Mi Töchterle, di Glaube het di gsund gmacht; gang im Friede un bi gsund vu dinere Plag!
35 Als sa noh so schwätzt, kumme ä baar uns(us) sem Hus vum Vorschteher vu d Synagoge un sage: Di Töchterle isch gschtorbe; was bmehsch dü witer d Meischta?
36 Jesus aba hets mit aghert,* was gsait wore isch, un sait zue nem Vorschteher: Fircht di nit, glaub nur! (*S ka au ibasetzt werde: "Jesus aba hets ibahert... ".)
37 Un na losch keine mit ne goh als Petrus un Jakobus un Johannes, d Brueda vum Jakobus.
38 Un sie kumme in des Hus vum Vorschteher, un na sieht des Durchänander, un we arg sie hiele un gjomeret hän.
39 Un na goht ine un sait zue nene: Was brele un hiele na so? Des Kind isch nit gschtorbe, sundern s schloft nur.
40 Un sie vulachte nen. Er aba trieb sie alli üsä un nihm mit sich d Vata vum Kind un d Muetter un de bi nem ware, un goht ine, wo s Kind gläge isch,
41 un nihmt s Kind bi dr Hand un sait zue nem: Talita kum! - des heißt ibasetzt: Maidele, i(ich) sag da, schtand uf!
42 Un sofort schtoht des Maidele uf un goht umenanda; s war aba erscht zwöelf Johr alt. Un sie sin ganz arg vuschrocke.
43 Un na vubiedet de fescht, daß ses nemats wiss darf, un sait, sie soll re ebbis zässe ge.