1 Un na(er) reft sini zwöelf Jinger zue sich un git ne Macht iba di schlechte Geischta, daß sie`s üstribe un heile alli Krankkete un alli Gebreche.
2 D Näme aba vu d zwöelf Aposchtel sin de: zerscht Simon, gnennt Petrus, un Andreas, si Brueda; Jakobus, dr Bue vum Zebedäus, un Johannes, si Brueda;
3 Philippus un Bartholomäus; Thomas un Matthäus, dr Zöllna; Jakobus, dr Bue vum Alphäus, un Thaddäus;
4 Simon Kananäus un Judas Iskariot, der nen vurote het.
5 De Zwöelf schickt Jesus üs, bfielt tene un het gsait: Gehn nit d Wäg zue d Heide un zehn in kei Schtadt vu d Samariter,
6 sundern gehn hi zue d vulorene Schof üs sem Hus Israel.
7 Gehn aba un predige un sage: Des Himmelrich isch nooch herkumme.
8 Macht Kranki gsund, weckt Doti uf, macht Üssätzigi sufa, tribä besi Geischta üs. Umsunscht hän ihr's gregt, umsunscht gen`s au.
9 Ihr sollt nit Gold noh Silba noh Kupfer in äirem Girtel ha,
10 au kei Däsche, au nit zwei Hembte, keini Schoeh, au kei Schtäckä. Denn ä Arbeita isch si Ässä wert.
11 Wenn ihr aba in ä Schtadt odr ä Dorf (Kaff) gehn, do froge nohch, ob jemads drin isch, der`s wert isch; un bi däm bliebe, bis sa witagehn.
12 Wenn ihr aba in ä Hus gehn, so greßt`s;
13 un wenn`s des Hus wert isch, wird aicha Friede uf sie kumme. Isch`s aba nit wert, so wird sich aicha Friede wieda zue äich wende.
14 Un wenn äich jemads nit ufnihmt un äiri Wort nit härä wird, so gehn üsä üs däm Hus odr dr Schtadt un schittle d Schtaub vu äire Feß.
15 Gwiß, i(ich) sag äich: Dem Land vu d Sodomer un Gomorrer wird`s bessa ergoh am Dag vum Gricht als der Schtadt.
16 Lueg (gib obacht), i(ich) schick äich we Schof midde unda d Wöelf. Drum sin schlau we de Schlange un ohni Falsch we de Duebe.
17 Hete äich aba vor d Mensche; denn sie wäre äich d Grichte ibaantworte un wäre äich üsbeitsche in ihre Synagoge (Gotteshus) (Gotteshiisa).
18 Un ma wird äich vor Schtadthaltr un Kenig fihre wägä ma(mir), däne un d Heide zum Ziignis.
19 Wenn sie äich drno ibaantworte wäre, so sorge nit, we odr was sa schwätze sollt; denn`s soll äich zue dr Schtund ge wäre, was sa schwätze solle.
20 Denn nit ihr sin`s, de do schwätze, sundern vum Vada (Babbe) d Geischt isch`s, der durch äich schwätzt.
21 S wird aba ä Brueda d andre däm Dod priesge un dr Vada (Babbe) d Bue, un d Kinda wäre sich gege ihri Eltere schtelle un wäre sie umbringe helfe.
22 Un ihr wäre ghaßt wäre vu jedem wägä minem Name. Wer aba bis an`s End vuharrt, der wird selig wäre.
23 Wenn sie äich aba in einare Schtadt jage, so haue ab in ä anderi. Gwiß, i(ich) sag äich: Ihr sin mit d Schtädt Israels nit zue End, bis dr Menschebue kummt.
24 Dr Jinger schtoht nit iba sinem Meischta un dr Knecht nit iba sinem Herr.
25 S isch fir d Jinger gnoe, daß sa(er) isch we si Meischta un dr Knecht we si Herr. Hän sie d Husherr Beelzebul gnennt, weviel me wäre sie sini Husgnosse so nenne!
26 Drum firchtet äich nit vor ne.
27 Was i(ich) äich sag im Dunkle, des schwätzt im Lecht; un was äich gsait wird in`s Ohr, des predigt uf d Dächa.
28 Un firchte äich nit vor däne, de d Leib (Ranze) umbringe, doch d Seele nit umbringe kenne; firchtet äich aba viel me vor däm, der Leib (Ranze) un Seele vuderbe ka in dr Hell.
29 Kauft ma nit zwei Schpatze fir ä Grosche? Trozdäm flegt keina vu nene uf d Bode ohni äira Vada (Babbe).
30 Etze aba sin au äiri Hoor uf fem Schädel alli zehlt.
31 Drum firchte äich nit; ihr sin bessa als vieli Schpatze.
32 Wer drno mich bekannt macht vor d Lit, den will i(ich) au bekannt mache vor minem himmlische Vada (Babbe).
33 Wer mich aba vuliignet vor d Lit, den will i(ich) au vuliigne vor minem himmlische Vada (Babbe).
34 Ihr sollt nit meine, daß i(ich) kumme bi, Friede z bringe uf d Erde. Ich bi nit kumme, Friede z bringe, sundern s Schwert.
35 Denn i(ich) bi kumme, d Mensche z entzweie mit sinem Vada (Babbe) un Dochta mit ihra Muetter un d Schwiegadochta mit ihra Schwiegamuetter.
36 Un des Mensche Gegna(Feinde) wäre sini eigene Husgnosse si.
37 Wer Vada (Babbe) odr Muetter me liebt (leb het) als mich, der isch`s ma(mir) nit wert; un wer Bue odr Dochta me liebt (leb het) als mich, der isch`s ma(mir) nit wert.
38 Un wer nit si Kriiz uf sich nimmt un goht ma(mir) nohch, der isch`s ma(mir) nit wert.
39 Wer si Läbä findet, der wird's vuliere; un wer si Läbä vuliert wägä ma(mir), der wird's finde.
40 Wer äich ufnimmt, der nimmt mich uf; un wer mich ufnimmt, der nimmt den uf, der mich gschickt het.
41 Wer ä Prophete ufnimmt, wel`s ä Prophet isch, der wird d Lohn vumä Prophet gregä. Wer ä Grechte ufnimmt, wel s ä Grechte isch, der wird d Lohn vumä Grechte gregä.
42 Un wer einem vu d Geringe au nur ei Becha kaltes Wassa z trinke git, wel`s ä Jinger isch, gwiß i(ich) sag äich: s wird nem nit unbelohnt bliebe.