1 An demselbe Dag goht Jesus üs däm Hus un het sich anekockt an d See.

2 Un s vusammlet sich ä großi Schar Lit bi nem, so daß sa(er) in ä Boot schtiegt un sich anekockt het, un alli Lit schtehn am Ufa.

3 Un na(er) schwätzt vieles zue nene in Glichnisse un het gsait: lueg (gib obacht), s goht ä Säma üs, z saje.

4 Un indäm er sajt, flegt ebis uf d Wäg; do kumme d Vegel un fräße's uf.

5 Ebis flegt uf felsige Bode, wo`s nit viel Erde het, un goht bald uf, wel`s kei defi Erde het.

6 Als aba d Sunne ufgoht, vuwelkt`s, un wel`s keini Wurzle het, vudorrt`s.

7 Ebis flegt unda d Dorne; un d Dorne wuchse nuff un erschtickte's.

8 Ebis flegt uf guetes Land un trait Frucht, ebis hundertfach, ebis sechzigfach, ebis driißigfach.

9 Wer Ohre het, der soll härä!

10 Un d Jinger schtehn zue nem hii un hän gsait: Wurum schwätzesch dü zue nene in Glichniss?

11 Er git zantwort un het gsait zue nene: Äi(ich) isch's ge, d Gheimniss vum Himmelrich z vuschtoh, däne aba isch's nit ge.

12 Denn wer do het, däm wird ge, daß sa(er) d Massig(Fülle) het; wer aba nit het, däm wird au des gnumme, was sa(er) het.

13 Drum schwätz i(ich) zue nene in Glichnisse. Denn mit d Auge luege sie nit un mit d Ohre härä sie nit; un sie vuschtehn`s nit.

14 Un an nene wird d Wissagig Jesajas itreffe, de do sait (Jesaja 6,9.10): "Mit d Ohre den ihr härä un den`s nit vuschtoh; un mit d Auge den ihr luege un den`s nit erkenne.

15 Denn des Herz vu d Lit isch vuschtockt: ihri Ohre härä schwer, un ihri Auge sin zue, dmit sie nit etwa mit d Auge luege un mit d Ohre härä un mit däm Herz vuschtehn un sich umkähre, un i(ich) ne hilf."

16 Aba selig sin äiri Auge, daß sie luege, un äiri Ohre, daß sie härä.

17 Gwiß, i(ich) sag äich: Vieli Prophete un Grechti hätte gern, agluegt, was ihr aluege, un hän's nit gsähne, un gern ghärt, was ihr härä, un hän's nit ghärt.

18 So härt drno ihr des Glichnis vum Säma:

19 Wenn jemads des Wort vum Rich härt un nit vuschtoht, so kummt dr Bese un rißt wäg, was in si Herz gsajt isch; des isch der, bi däm uf d Wäg gsajt isch.

20 Bi däm aba uf felsigem Bode gsajt isch, des isch, der`s Wort härt un`s gli mit Fräid(Freud) ufnimmt;

21 aba na(er) het keini Wurzle in sich, sundern na(er) isch wetterwendisch; wenn sich not odr Vufolgig hoch kumme um des Wortes wägä, so flegt er gli ab.

22 Bi däm aba unda d Dorne gsajt isch, des isch, der`s Wort härt, un d Sorge vu d Welt un dr betrug vum Richtum erschticke s Wort, un na(er) het kei Frucht.

23 Bi däm aba uf guetes Land gsajt isch, des isch, der`s Wort härt un vuschtoht un dann(dnoh) au Frucht bringt; un eina trait hundatfach, dr andre sechzigfach, dr dritte driißigfach.

24 Er legt tene ä anderes Glichnis vor un het gsait: Des Himmelrich glicht nem Mensche, der guete Some uf si Acka sajt.

25 Als aba d Lit schlofe, kummt si Fäind un sajt Unkrut zwische d Weize un goht dvu.

26 Als drno d Saat gwachse isch un Frucht bringt, do findet sich au des Unkrut.

27 Do schtehn d Knecht zum Husvada un hän gsait: Herr, hesch dü nit guete Some uf di Acka gsajt? Woher het da(er) denn des Unkrut?

28 Er het gsait zue nene: Des het ä Fäind doe. Do sage d Knecht: Willsch dü denn, daß ma(mir) higehn un`s üsjäte?

29 Er het gsait: Nei! dmit ihr nit au d Weize mit üsriße, wenn ihr`s Unkrut üsjätet.

30 Len beides mitänanda wachse bis zue d Ernte; un um d Ernteziit will i(ich) zue d Schnitter sage: Sammle zerscht`s Unkrut un bindet`s in Bindel, dmit ma`s vubrenne ka; aba d Weize sammlet ma(mir) in mi Schichä.

31 Ä anderes Glichnis legt er ne vor un het gsait: Des Himmelrich glicht nem Senfkorn, des ä Mensch nimmt un uf si Acka sajt;

32 des isch`s klienschte unda ällei Samenkerna; wenn`s aba gwachse isch, so isch`s greßa als alles andare Krut un wird ä Baum, so daß d Vegel unda däm Himmel kumme un huse in sinene Äscht.

33 Ä anderes Glichnis het da(er) ne gsait: S Himmelrich glicht nem Surdeig, den ä Wieb nimmt un unda ä halbe Zentna Mehl mengt, bis ses ganz durchgsäuert war.

34 Des alles schwätzt Jesus in Glichnisse zue d Lit, un ohni Glichnisse schwätzt da(er) nigs zue nene,

35 dmit itreffe doet, was gsait isch durch d Prophet, der do sait (Psalm 78,2): "Ich will mi Mul (Gosch) ufdoe in Glichnisse un will schwätze, was vuborge war vum Afang dr Welt a."

36 Do losst Jesus d Lit go un kummt heim. Un sini Jinger schtehn zue nem un hän gsait: Sag uns(us) des Glichnis vum Unkrut uf fem Acka.

37 Er git zantwort un het gsait zue nene: Dr Menschebue isch's, der d guete Some sajt.

38 Dr Acka isch d Welt. Dr guete Some sin d Kinda vum Rich. Des Unkrut sin de Kinda vum Bese.

39 Dr Fäind, der`s Unkrut sajt, isch dr Deufel. D Ernte isch s End vu d Welt. D Schnitta sin d Engel.

40 Wenn ma drno des Unkrut üsjätet un mit Fiir vubrennt, so wird's au am End dr Welt go.

41 Dr Menschebue wird sini Engel schicke, un sie wäre sammle üs sinem Rich alles, was zum Wäggoh vufihrt, un de do Unrecht den,

42 un sie wäre in d Fiirofe gworfe; do wird Hiile un s Zähneklappere si.

43 Dann(Dnoh) wäre di Grechte laichte we d Sunne im Vada (Babbe) sinem Rich. Wer Ohre het, der soll härä!

44 Des Himmelrich glicht nem Schatz, vuborge im Acka, den ä Mensch findet un vuschteckt; un in sinere Fräid(Freud) goht da(er) hi un vukauft alles, was sa het, un kauft d Acka.

45 Ebeso glicht s Himmelrich nem Kaufma (Händla), der gueti Perle suecht,

46 un als sa(er) ä koschtbari Perle findet, goht da(er) hi un vukauft alles, was sa(er) het, un kauft sie.

47 Ebeso glich s Himmelrich nem Netz, des ins Meer gworfe wird un Fisch alla Art fangt.

48 Wenn`s aba voll isch, zen sie`s üsä an`s Ufa, un den anesitzä un läse di guete in Töpf zsämme, aba di schlechte werfe sie wäg.

49 So wird`s au am End dr Welt go: d Engel wäre üsgoh un di Bese vu d Grechte trenne

50 un wäre sie in d Fiirofe werfe; do wird Hiile un Zähneklappere si.

51 Hän ihr des alles vuschtande? Sie sage: Jo.

52 Do het da(er) gsait: Drum glicht jeda Schriftglehrte, der ä Jinger vum Himmelrich wore isch, nem Husvada, der üs sinem Schatz Näjes(Naies) un Altes vorholt.

53 Un s isch bassiert, als Jesus de Glichnisse gmacht het, daß sa(er) dvugange isch

54 un kummt Heim (in si Vadaschtadt) un lehrt sie in ihra Synagoge (Gotteshus), so daß sie sich vuschrecke un froge: Woher het der solchi Wisheit un solchi Tade?

55 Isch er nit dr Bue vum Zimmama? Heißt nit si Muetter Maria? Un sini Breda Jakobus un Josef un Simon un Judas?

56 Un sini Schweschtare, sin sie nit alli bi uns(us)? Woher kummt nem denn des alles?

57 Un sie ärgerte sich a nem. Jesus aba het gsait zue nene: Ä Prophet gilt nirgends weniger als Dheim un in sinem Hus.

58 Un na(er) doet dert nit vieli Zeiche wägä ihrem Unglaube.