1 Do schtehn d Pharisäer un Sadduzäer zue nem; de vusuechte nen un vulangte, das sie ä Zeiche vum Himmel aluege derfte.
2 Aba na(er) git zantwort un het gsait: Am Obend sage ihr: S wird ä schene Dag wäre, denn dr Himmel isch rot.
3 Un am Morge sage ihr: S wird hiit ä Unwetta kumme, denn dr Himmel isch rot un treb. Iba`s Üssähe vum Himmel kennt da urteile; kennt ihr denn nit au iba de Zeiche vu d Ziit urteile?
4 Ä beses un abtrinniges Gschlecht fordert ä Zeiche; doch soll nem kei Zeiche ge wäre, s isch denn des Zeiche vum Jona. Un na(er) het sie schtoh glo un goht dvu.
5 Un als d Jinger ans andare Ufa kumme ware, hän sie vugässä, Brot mitzneh.
6 Jesus aba het gsait zue nene: Luege zue un hete äich vor rem Surdeig vu d Pharisäer un Sadduzäer!
7 Do denkte sie bi sich selbscht un hän gsait: Des wird's si, daß ma(mir) kei Brot mitgnumme hän.
8 Als des Jesus gmerkt het, het da(er) gsait zue nene: Ihr Kleigläubige, was jommere ihr doch, daß ihr kei Brot hän?
9 Vuschtehn ihr noh nit? Denkt ihr nit an de fünf Brot fir de fünfdusig un weviel Kerb voll ihr do ufgsammelt hän?
10 au nit an de siebä Brot fir de vierdusig un weviel Kerb voll ihr do ufgsammelt hän?
11 Wieso vuschtehn ihr denn nit, daß i(ich) nit vum Brot des zue äich gsait ha? Hete äich vielme vor rem Surdeig vu d Pharisäer un Sadduzäer!
12 Do vuschten sie, daß sa(er) nit gsait het, sie solle sich hete vor rem Surdeig vum Brot, sundern vor dr Lehr vu d Pharisäer un Sadduzäer.
13 Do kummt Jesus in de Gegend vu Cäsarea Philippi un frogt sini Jinger un het gsait: Wer sage d Lit, daß dr Menschebue isch?
14 Sie hän gsait: Ä baar sage, dü bisch Johannes dr Däufer, anderi, dü bisch Elia, wieda anderi, dü bisch Jeremia odr eina vu d Prophete.
15 Er frogt sie: Was sage denn ihr, daß i(ich) bi?
16 Do git zantwort Simon Petrus un het gsait: Dü bisch Chrischtus, vum lebändige Gott d Bue!
17 Un Jesus git zantwort un het gsait zue nem: Selig bisch dü, Simon, Jonas Bue; denn Fleisch un Bloet hän dir des nit zeigt (offenbart), sundern mi Vada (Babbe) im Himmel.
18 Un i(ich) sag dir au: Dü bisch Petrus, un uf dän (dinem) Felse will i(ich) mi Gmeinde bäue, un d Pforte vu d Hell solle sie nit ibawältige.
19 Ich will dir d Schlissel vum Himmelrich ge: alles, was dü uf d Erde binde wirsch, soll au im Himmel bunde si, un alles, was dü uf Erde löse wirsch, soll au im Himmel glest si.
20 Do bfielt er sinene Jinger, nemads z sage, daß sa(er) dr Chrischtus isch.
21 Siet der Ziit fangt Jesus a, sinene Jinger z zeigä, we na(er) nohch Jerusalem go muess un viel liede müss vu d Älteschte un Hohenpriester un Schriftglehrti un umbrocht wird un am dritte Dag ufschtoht.
22 Un Petrus nimmt nen uf d siete un fahrt nen a un het gsait: Gott bewahr di, Herr! Des bassiert dir nur nit!
23 Er aba drillt sich um un het gsait zue Petrus: Gang wäg vu ma(mir), Sadan! Dü bisch ma(mir) ä Ärgernis; denn dü meinsch nit, was göttlich isch, sundern was menschlich isch.
24 Do het Jesus zue sinene Jinger gsait: Will ma(mir) jemads nohchfolge, der vuleuignet sich selbscht un nihmt si Kriiz uf sich un folg ma(mir).
25 Denn wer si Läbä gregä will, dr wird's vuliere; wer aba si Läbä vuliert wägä ma(mir), der wird's finde.
26 Was hülf`s däm Mensch, wenn na(er) di ganz Welt gwönne un nähm doch Schadä an sinere Seele? Odr was ka dr Mensch ge, womit er sini Seele üslese?
27 Denn s wird bassiere, daß dr Menschebue kummt in dr Herrlichkeit vu sinem Vada (Babbe) mit sinene Engel, un dann(dnoh) wird da(er) jedem zruck ge nohch sinene Tade.
28 Gwiß, i(ich) sag äich: S schtehn ä baar do, de wäre d Dod nit schmeckä, bis sie d Menschebue kumme sähn in sinem Rich.