1 Zue dselbe Schtund kumme d Jinger zue Jesus un froge: Wer isch dr Greschte im Himmelrich?
2 Jesus reft ä Kind zue sich un schtellt`s midde unda sie
3 un het gsait: Gwiß, i(ich) sag äich: Wenn ihr nit umkehrt un sin we d Kinda, so wäre ihr nit ins Himmelrich kumme.
4 Wer drno sich selbscht niedrig macht un wird we des Kind, der isch dr Greschte im Himmelrich.
5 Un wer ä Kind ufnimmt in minem Name, der nimmt mich uf.
6 Wer aba eins vu däne Kliene, de an mi glaube, zum Wäggoh vufihrt, fir den wär`s bessa, daß ä Mihlischtei an si Hals ghängt wird un na(er) ersäuft wird im Meer, wo`s am defschte isch.
7 Mai dir Welt dr Vusöhrige wägä! S mehn jo Vusöhrige kumme; doch mai däm Mensche, der zum Wäggoh vufihrt!
8 Wenn aba di Hand odr di Foeß dich zum Wäggoh vufihrt, so hau sie ab un wirf sie vu da. S isch bessa fir di, daß dü lahm odr vukrippelt zum Läbä igohsch, als daß dü zwei Händ(Pfode) odr zwei Feß hesch un wirsch ins ewige Fiir gworfe.
9 Un wenn dich di Aug zum Wäggoh vufihrt, reißes üs un wirf's vu da. S isch bessa fir di, daß dü einäugig zum Läbä igohsch, als daß dü zwei Auge hesch un wirsch ins helle Fiir gworfe.
10
11 Luege zue, daß ihr nit eines vu däne Kliene vuachtet. Denn i(ich) sag äich: Ihri Engel im Himmel sähn alliziit d Gsicht(Visasch) vu minem Vada (Babbe) im Himmel. "Denn dr Menschebue isch kumme, selig zue mache, was vulore isch."
12 Was meinet ihr? Wenn ä Mensch hundat Schof het un eins vu däne doet sich vuirre: losst er nit de nineninzig uf d Berge, goht hi un suecht des vuirrte?
13 Un wenn`s bassiert, daß er's findet, gwiß, i(ich) sag äich: er fräit sich doriba me als iba de nineninzig, de sich nit vuirrt hän.
14 So isch's au nit dr Wille bi äirem Vada (Babbe) im Himmel, daß au nur eins vu däne Kliene vulore wäre.
15 Sindigt aba di Brueda an dir, so gang hi un wies nen zrecht zwische dir un nem ällei. Härt er uf di, so hesch dü di Brueda gwunne.
16 Härt er nit uf di, so nimm noh eina odr zwei zue da, dmit jedi Sach durch`s Mul (Gosch) vu zwei odr dräi Ziige bschtätigt wird.
17 Härt er uf di nit, so sag`s dr Gmeinde. Härt er au uf d Gmeinde nit, so isch scha(er) fir di we ä Heide un Zöllna.
18 Gwiß, i(ich) sag äich: Was ihr uf Erde binden den, soll au im Himmel bunde si, un was ihr uf Erde löse den, soll au im Himmel glest si.
19 Gwiß, i(ich) sag äich au: Wenn zwei unda äich eins wäre uf Erde, worum sie bitte den, so soll`s ne widafahre vu minem Vada (Babbe) im Himmel.
20 Denn wo zwei odr dräi vusammelt sin in minem Name, do bi i(ich) midde unda ne.
21 Do kunnt Petrus zue nem un het gfrogt: Herr, we me(oft) mueß i(ich) denn minem Brueda, der an ma(mir) sindigt, vuge? Längt`s siebemol?
22 Jesus het gsait zue nem: Ich sag dir: nit siebemol, sundern siebzigmol siebemol.
23 Drum glicht s Himmelrich nem Kenig, dr mit sinene Knecht abrechne wot.
24 Un als sa(er) afangt abzrechne, isch eina vor ren brocht, der war nem zehndusig Zentna Silba schuldig.
25 Do er's drno nit zahle ka, bpfiehlt dr Herr, den un si Wieb un sini Kinda un alles, was sa het, z vukaufe un dmit z zahle.
26 Do flegt nem dr Knecht vor d Feß un fleht nen a un het gsait: Ha Geduld mit ma(mir); i(ich) will dir alles zahle.
27 Do het dr Herr Erbarme mit däm Knecht un losst nen fräi, un d Schuld losst er nem au.
28 Do goht dr Knecht üsä un trift eina vu sinene Mitknecht, der war nem hundat Silbagrosche schuldig; un na(er) packt un würgt nen un het gsait: Zahl, was dü ma(mir) schuldig bisch!
29 Do flegt si Mitknecht ane un bittet nen un het gsait: Ha Geduld mit ma(mir); i(ich) will dir's zahle.
30 Er wot aba nit, sundern goht hi un wirft nen ins Gfängnis (Loch), bis sa(er) vugeldet (heimzahlt) het, was sa(er) schuldig war.
31 Als aba sini Mitknechte des sähn, wäre sie arg trurig un kumme un bringe bi ihrem Herrn alles vor, was sich begebe het.
32 Do forderet nen si Herr vor sich un het gsait zue nem: Dü bese Knecht! Was isch mit Dir di ganzi Schuld ha i(ich) dir erlosse, wel dü mi gfrogt hesch;
33 hättesch dü di do nit au erbarme solle iba di Mitknecht, we i(ich) mi iba di erbarmt ha?
34 Un si Herr isch zornig un ibaantwortet nen d Peiniger, bis er alles vugeldet (heimzahlt) het, was sa(er) nem schuldig war.
35 So wird au mi himmlische Vada (Babbe) an äich doe, wenn ihr änanda nit vu Herze vugen, jeda sinem Brueda. CAPTION Vu Ehe, Ehescheidig, Ehelosigkeit /CAPTION