1 Un s isch bassiert, als Jesus des Gschwätzt het, daß sa(er) sich ufgmacht het üs Galiläa un kummt in des Gebiet vu Judäa gegeiba vum Jordan;
2 un ä großi Schar Lit goht nem nohch, un na(er) heilt sie dert.
3 Do kumme Pharisäer zue nem un vusuechte nen un hän gsait: Isch's recht, daß sich ä Ma üs irgendeinem Grund vu sinem Wieb schiedet?
4 Er aba git zantwort un het gsait: Hän ihr nit gläse: Der im Afang d Mensch gschaffe het, het sie als Ma un Wieb gschaffe
5 un het gsait (1. Moses 2,24): "Drum wird ä Ma Vada (Babbe) un Muetter vulo un an si Wieb hänge, un de zwei wäre ei Fleisch si"?
6 So sin sie drno nimi zwei, sundern ei Fleisch. Was drno Gott zsämmegfegt het, des soll dr Mensch nit trenne!
7 Do froge sie: Wurum het dann(dnoh) Moses bpfohle, ihr ä Scheidebref z ge un sich vu ihr z trenne?
8 Er het zue nene gsait: Moses het äich des recht ge, äich z trenne vu äire Wieba, wägä äirem härte Herz; vu Afang a aba isch's nit so gsi.
9 Ich aba sag äich: Wer sich vu sinem Wieb schiedet, s isch denn wägä Ehebruch, un hirotet ä anderi, der bricht d Ehe.
10 Do sage sini Jinger zue nem: Schtehn de Sache vumä Ma mit sinem Wieb so, dann(dnoh) isch's nit guet z hirote.
11 Er het aba zue nene gsait: Des Wort fasse (blicke) nit alli, sundern nur de, däne`s ge isch.
12 Denn ä baar sin uf d Welt unfähig zue d Ehe; anderi sin vu d Mensche dzue unfähig gmacht; un wieda anderi hän sich selbscht dzue unfähig gmacht um`s Himmelrich wille. Wer`s fasse (blicke) ka, der fasses (blickts)!
13 Do wäre Kinda zue nem brocht, dmit da(er) d Händ(Pfode) uf sie legt un bätet. D Jinger aba brelle sie an.
14 Aba Jesus het gsait: Len de Kinda un wehret ne nit, zue ma(mir) z kumme; denn däne ghärt s Himmelrich.
15 Un na(er) legt d Händ(Pfode) uf sie un zeht vu dert witer.
16 Un lueg (gib obacht), eina kunnt zue nem un het gfrogt: Meischta, was soll i(ich) Guetes doe, dmit i(ich) s ewige Läbä ha?
17 Er aba het gsait zue nem: Was frogsch dü mich nohch däm, was guet isch? Guet isch nur Eina. Willsch dü aba ins Läbä igo, so halt d Gebote.
18 Do het da(er) nen gfrogt: Weli? Jesus aba het gsait: "Dü sollsch nit umbringe; dü sollsch nit ehebreche; dü sollsch nit schtähle; dü sollsch nit falschi Ziignis ge;
19 ehre Vada (Babbe) un Muetter" (2. Moses 20,12- 16); un: "Dü sollsch di Nächschte liebe we dich selbscht" (3. Moses 19,18).
20 Do het des Bebli zue nem gsait: Des ha i(ich) alles ghalte; was fehlt ma(mir) noh?
21 Jesus git zantwort nem: Willsch dü ganz guet si, so gang hi, vukauf, was dü hesch, un gib's d Arme, so wirsch dü ä Schatz im Himmel ha; un kumm un folg ma(mir) nohch!
22 Als des Bebli des Wort ghärt het, goht da(er) trurig dvu; denn na(er) het vieli Sache.
23 Jesus aba het zue sinene Jinger gsait: Gwiß, i(ich) sag äich: Ä Richä wird schwer ins Himmelrich kumme.
24 Un witer sag i(ich) äich: S isch lichta, daß ä Kamel durch ä Nodelöhr goht, als daß ä Richä ins Rich Gottes kummt.
25 Als des sini Jinger ghärt hän, vuschrecke sie sich arg un hän gsait: Ha, wer ka dann(dnoh) selig wäre?
26 Jesus aba het sie a gluegt un het gsait zue nene: Bi d Mensche isch's unmeglich; aba bi Gott sin alli Sache meglich.
27 Do fangt Petrus a un het gsait zue nem: lueg (gib obacht), ma(mir) hän alles vulo un sin dir nochgange; was wird uns(us) dfir ge?
28 Jesus aba het zue nene gsait: Gwiß, i(ich) sag äich: Ihr, de ihr ma(mir) nochgange sin, ihr den bi d Wiedageburt, wenn dr Menschebue hocke wird uf fem Thron sinere Herrlichkeit, au hocke uf zwöelf Throne un richte de zwöelf Schtämm Israels.
29 Un wer Hiisa odr Breda odr Schweschtare odr Vada (Babbe) odr Muetter odr Kinda odr Äcker vulosst wägä minem Name, der wird's hundatfach gregä un s ewige Läbä erbe.
30 Aba vieli, de di Erschte sin, wäre di Letschte un di Letschte wäre di Erschte si.