1 Denn des Himmelrich glicht nem Husherr, der freh am Morge üsgange isch, um Arbeita fir si Wiberg izschtelle.

2 Un als sa(er) mit d Arbeita einig isch iba ä Silbagrosche als Daglohn, schickt da(er) sie in si Wiberg.

3 Un na(er) goht üs um di dritti Schtund un het anderi gsäh müßig uf fem Markt schtoh

4 un het gsait zue nene: Gehn ihr au hi in d Wiberg; i(ich) will äich ge, was recht isch.

5 Un sie gehn hi. Abamols goht da(er) üs um di sechsti un um di ninti Schtund un doet desselbe.

6 Um di elfti Schtund aba goht da(er) üs un findet anderi un het gsait zue nene: Was schtehn ihr d ganze Dag müßig do?

7 Sie sage zue nem: S het uns(us) nemads igschtellt. Er het zue nene gsait: Gehn ihr au hi in d Wiberg.

8 Als ses drno Obend isch, het dr Herr vum Wiberg zue sinem Vuwalta gsait: Ruef d Arbeita un gib ne d Lohn un fang a bi d letschte bis zue d erschte.

9 Do kumme, de um d elfte Schtund igschtellt ware, un jeda gregt si Silbagrosche.

10 Als aba di erschte kumme, meine sie, sie däte me gregä; un au sie gregä jeda si Silbagrosche.

11 Un als sie des gregt, hän schtängere sie gege d Husherr

12 un hän gsait: Di letschte hän nur ä Schtund gschafft, doch dü hesch sie uns(us) glichgschtellt, de ma(mir) am Dag Lascht un Hitzi trage hän.

13 Er git zantwort aba un het zue nene gsait: Mi Fründ(Freund), i(ich) doe dir nit Unrecht. Bisch dü nit mit ma(mir) einig wore iba ä Silbagrosche?

14 Nimm, was di isch, un gang! Ich will aba däm letschte desselbe ge we dir.

15 Odr ha i(ich) nit Macht zue doe, was i(ich) will, mit däm, was mi isch? Siehsch dü schreg dri, wel i(ich) so gütig bi?

16 So wäre di Letschte di Erschte un di Erschte di Letschte si. "Denn vieli sin bruefe, aba wenig sin üserwählt" (vgl. 22,14).