1 Als sie drno in d Nechi vu Jerusalem kumme, nohch Betfage an d Elberg, schickt Jesus zwei Jinger vorus

2 un het gsait zue nene: Gehn hi in des Dorf (Kaff), des vor äich liet, un gli den ihr ä Eselin abunde find un ä Esili bi ihr; binde sie los un fihrt sie zue ma(mir)!

3 Un wenn äich jemads ebis sag wird, so sage: D Herr bruucht ihra. Gli wird da(er) sie äich ibalosse.

4 Des isch bassiert aba, dmit itreffe doet, was gsait isch durch d Prophete, der do sait (Sacharja 9,9): "

5 Sagt d Dochta Zion: lueg (gib obacht), di Kenig kummt zue dir sanftmütig un rietet uf nem Esel un uf nem Esili, däm Junge vumä Laschttiers."

6 D Jinger gehn hi un hän alles gmacht, we nene Jesus bfohle het,

7 un bringe d Eselin un des Esili un lege ihri Kleida druf, un na(er) het sich druf ghockt.

8 Aba ä arg großi Schar Lit legt ihri Kleida uf d Wäg; anderi haue Zwiegli vu d Baim un schtreute sie uf d Wäg.

9 D Lit aba, de nem vorusgange un nohch gfolgt sin, brelle: Hosianna däm Bue David! Globt isch, der do kummt in däm Name vum Herrn! Hosianna in dr Hechi!

10 Un als sa(er) in Jerusalem izeht, regte sich di ganzi Schtadt un het gfrogt: Wer isch der?

11 D Lit aba hän gsait: Des isch Jesus, dr Prophet üs Nazareth in Galiläa.

12 Un Jesus goht in d Tempel inä un trieb üsä alli Vukäufa un Käufa im Tempel un schuckt de Tisch vu d Geldwechsla um un de Ständ vu d Dubehändla

13 un het gsait zue nene: S schtoht gschribe (Jesaja 56,7): "Mi Hus soll ä Bäthus heiße"; ihr aba macht ä Raibahehli drus.

14 Un s gehn zue nem Blindi un Lahmi im Tempel, un na(er) heilt sie.

15 Als aba d Hohenpriester un Schriftglehrti de Wunda sähn, de na(er) doet, un d Kinda, de im Tempel brellä: Hosianna däm Bue David!, ärgere sie sich

16 un sage zue nem: Hersch dü au, was de sage? Jesus git zantwort ne: Häjo! Hän ihr ne gläse (Psalm 8,3): "Us däm Mul (Gosch) vu d Unmindige un Säuglinge hesch dü dir Lob gmacht"?

17 Un na(er) het sie schtoh glo un goht zue d Schtadt üsä nohch Betanien un bliebt dert iba Nacht.

18 Als sa(er) aba am Morgen wieda in d Schtadt goht, het da(er) hunga ka.

19 Un na(er) het ä Fiegebaum am Wäg gsäh, goht hi un findet nigs dra als Blätta un het gsait zue nem: Etze wachst uf dir nemols me Frucht! Un d Fiegebaum vudorrt gli druf.

20 Un als des d Jinger sähn, vuwundrete sie sich un froge: We isch der Fiegebaum so gschwind vudorrt?

21 Jesus aba git zantwort un het gsait zue nene: Gwiß, i(ich) sag äich: Wenn ihr Glaube hän un nit zwieflet, so den ihr nit ällei Tade we de mit däm Fiegebaum, sundern, wenn ihr zue däm Berg sage: Heb di un wirf di ins Meer!, so wird's bassiere.

22 Un alles, was ihr bittet im Gebet, wenn ihr glaube, so den ihr's gregä.

23 Un als sa(er) in d Tempel kummt un lehrt, kumme d Hohenpriester un di Älteschte vum Volk zue nem un froge: Üs wela Vollmacht doesch dü des, un wer het dir de Vollmacht ge?

24 Jesus aba git zantwort un het gsait zue nene: Ich will äich au ä Sach froge; wenn ihr ma(mir) des sage den, will i(ich) äich au sage, üs wela Vollmacht i(ich) des doe.

25 Wuher war de Daufe vum Johannes? War sie vum Himmel odr vu d Mensche? Do luege sie's sich a un hän gsait: Sage ma(mir), sie war vum Himmel, so wird da(er) zue uns(us) sage: Wurum hän ihr nem dann(dnoh) nit glaubt?

26 Sage ma(mir) aba, sie war vu Mensche, so mehn ma(mir) uns(us) vor rem Volk firchte, denn sie meine alli Johannes war ä Prophete.

27 Un sie antworte Jesus un hän gsait: Mir wissen's nit. Do het er zue nene gsait: So sag i(ich) äich au nit, üs wela Vollmacht i(ich) des doe.

28 Was meinet ihr aba? S het ä Ma zwei Buebä un goht zue däm erschte un het gsait: Mi Bue, gang hi un schaff hiit im Wiberg.

29 Er git zantwort aba un het gsait: Nei, i(ich) will nit. Dnohch reut`s nen, un na(er) goht hi.

30 Un dr Vada (Babbe) goht zum zweite Bue un het desselbe gsait. Der aba git zantwort un het gsait: Ja, Herr! un goht nit hi.

31 Wer vu däne beidi het d Wille vum Vada (Babbe) doe? Sie antworte: Dr erschte. Jesus het gsait zue nene: Gwiß, i(ich) sag äich: D Zöllna un Hure kumme eher ins Rich Gottes als ihr.

32 Denn Johannes kummt zue äich un lehrt äich d rechte Wäg, un ihr glaubtet nem nit; aba de Zöllna un Hure glaube nem. Un obwohl ihr's gsähne hän, den ihr trozdem nit Buße, so daß ihr nem dann(dnoh) au glaubt hättet.

33 Häre ä anderes Glichnis: S war ä Husherr, der legt ä Wiberg a un zeht ä Zaun drum un grabt ä Kelter dri un bäut ä Turm un vudlehnt nen an Wigärtna un goht üßa Land.

34 Als drno de Ziit vu d Fricht kunnt, schickt da(er) sini Knecht zue d Wigärtna, dmit sie sini Fricht hole däte.

35 Do nähmä de Wigärtna sini Knecht: eina schlen sie, d zweite bringe sie um, d dritte schteinigte sie.

36 Abamols schickt da(er) anderi Knecht, me als des erschte Mol; un sie hän mit ne desselbe gmacht.

37 Zletscht aba schickt da(er) si Bue zue nene un het sich gsait: Sie wäre sich vor minem Bue firchte.

38 Als aba de Wigärtna d Bue sähn, sage sie zueänanda: Des isch dr Erbe; kummt, len uns(us) nen umbringe un si Erbguet an uns(us) bringe!

39 Un sie nähmä nen un schtoße nen zum Wiberg üsä un den nen umbringe.

40 Wenn drno dr Herr vum Wiberg kumme wird, was wird da(er) mit däne Wigärtna doe?

41 Sie antworte nem: Er wird d Bese ä beses End mache un si Wiberg andere Wigärtna vupachte, de nem d Fricht zue d rechte Ziit gän.

42 Jesus het gsait zue nene: Hän ihr ne gläse in dr Schrift (Psalm 118,22.23): "Dr Schtei (Wackes), den d Bäulit rüssgworfe hän, der isch zum Eckschtei wore. Vum Herrn isch des bassiert un isch ä Wunda vor unsari Auge"?

43 Drum sag i(ich) äich: Des Rich Gottes wird vu äich gnumme un nem Volk ge wäre, des sini Fricht git.

44 Un wer uf den Schtei (Wackes) flegt, der wird zerschelle; uf wen aba na(er) flegt, den wird da(er) zermalme.

45 Un als de Hohenpriester un Pharisäer sini Glichnisse ghärt hän, erkenne sie, daß sa(er) vu nene schwätzt.

46 Un sie vulange dnohch, nen zue ergriefe; aba sie firchte sich vor rem Volk, denn sie hebet (haltet) nen fir ä Prophete.