1 So frog i(ich) etze: Het denn Gott si Volk vuschtoße? So isch`s nit! Denn i(ich) bi au ä Israelit, vum Gschlecht Abrahams, üs däm Schtamm Benjamin.

2 Gott het si Volk nit vuschtoße, des sa(er) zvor üsgwählt het. Odr wißt ihr nit, was de Schrift sait vu Elia, we na(er) vor Gott kummt gege Israel un sait (1. Kenig 19,10): "

3 Herr, sie hän dini Prophete umbrocht un hän dini Altäre vubroche, un i(ich) bi ällei ibrigbliebe, un sie vulange ma(mir) nohch däm Läbä"?

4 Aba was sait nem de göttlichi Antwort? (1. Kenig 19,18): "Ich ha ma(mir) ibrigglo siebedusig Ma, de ihri Knie nit krumm gmacht hän vor rem Baal."

5 So goht`s au etzed zue der Ziit, daß ä baar ibrigbliebe sin nohch dr Wahl vu d Gnade.

6 Isch's aba üs Gnade, so isch's nit üs Vudenscht mit Werke; sunscht wär Gnade nit Gnade.

7 We etze? Was Israel suecht, des het`s nit gregt; de Üserwählte aba hän`s gregt. Di andere sin vuschtockt,

8 we gschriebe schtoht (Jesaja 29,10): "Gott het ne ä Geischt der schloft ge, Auge, daß sie nit sähn, un Ohre, daß sie nit härä, bis uf d hiitige Dag."

9 Un David sait (Psalm 69,23.24): "Loß ihr Disch zue nare Falle wäre un zue nare Schlinge un ne zum Aschtoß un zue d Vugeltig.

10 Ihri Auge solle finschta wäre, daß sie nit sähn, un ihr Kriiz(Buckel) krumm mache alliziit."

11 So frog i(ich) etze: Sin sie gschtrauchelt, dmit sie aneflegä? Des isch`s nit! Sundern durch ihr Nafelgä isch d Heide des Heil widafahre, dmit Israel ne nohcheifere soll.

12 Wenn aba scho ihr Nafelgä Richtum fir de Welt isch un ihr Schade Richtum fir de Heide, weviel me wird`s Richtum si, wenn ihri Zahl voll wird.

13 Äi(ich) Heide aba sag i(ich): Wel i(ich) Aposchtel vu d Heide bi, lob i(ich) mi Amt,

14 ob i(ich) villicht mini Schtammvuwandte zum Nohcheifere lock un ä baar vu nene rette kennt.

15 Denn wenn ihri Vuwerfig de Vusehnig vu d Welt isch, was wird ihr Anähme anderes si als Läbä üs d Dote!

16 Isch de Erstlingsgabe vum Teig heilig, so isch au dr ganze Teig heilig; un wenn d Wurzle heilig isch, so sin au de Zwiegli heilig.

17 Wenn aba etze ä baar vu d Äscht üsbroche wäre un dü, der dü ä wildes Elzwiegli warsch, in d Elbaum iipfropft worde bisch un ä adeil gregt hesch an d Wurzle un däm Saft vum Elbaum,

18 so rehm di nit gegeiba d Äscht. Rehmsch dü dich aba, so sollsch dü wisse, daß nit dü de Wurzle traisch, sundern de Wurzle trait dich.

19 Etze saisch dü: De Zwiegli sin üsbroche worde, dmit i(ich) iipfropft wir.

20 Ganz recht! Sie wäre üsbroche wägä ihrem Unglaube; dü aba schtohsch fescht durch d Glaube. Blieb nit stolz, sundern fircht di!

21 Het Gott de nadirlige(normale) Zwiegli nit vuschont, wird da(er) dich doch wohl au nit vuschone.

22 Drum sieh de Güte un d Ernscht Gottes: d Ernscht gegeiba däne, de gflogä sin, de Güte Gottes aba dir gegeiba, sofern dü bi sinere Güte bliebsch; sunscht wirsch dü au abghaue wäre.

23 Säli aba, sofern sie nit im Unglaube bliebe, wäre iipfropft wäre; denn Gott ka sie wieda iipfropfe.

24 Denn wenn dü üs däm Elbaum, der vu Natur üs wild war, abghaue un gege di Natur in d edle Elbaum iipfropft worde bisch, weviel me wäre de nadirlige(normale) Zwiegli wieda iipfropft wäre in ihr eigene Elbaum.

25 Ich will äich, lebi Breda, des Gheimnis nit vuhehle, dmit ihr äich nit selba fir schlau halte: Vuschtockig isch nem Deil Israels widafahre, so lang bis de volli Zahl vu Heide zum Heil glange solle voll isch;

26 un so wird ganz Israel grettet wäre, we gschriebe schtoht (Jesaja 59,20; Jeremia 31,33): "S wird kumme üs Zion dr Erlesa, der abwimmle wird alli Gottlosigkeit vu Jakob.

27 Un des isch mi Packt(Abkumme) mit ne, wenn i(ich) ihri Sinde wägnähme wir."

28 Vum Evangelium üs gsähne sin sie zwar Gegna(Feinde) um äich; aba vu d Erwählig sin sie Gliebte wägä d Vädare.

29 Denn Gottes Gabe un Bruefig kenne nen nit greue.

30 Denn we ihr zvor Gott unghorsam gsi sin, etze aba Barmherzigkeit gregt hän wägä ihrem Unglaube".

31 So sin au säli etzed bes(unghorsam) wore wägä dr Barmherzigkeit, de äich widafahre isch, dmit au sie etzed Barmherzigkeit gregä.

32 Denn Gott het alli igschlosse in des Bes si, dmit da(er) sich alle erbarmt.

33 O welch ä Defi vum Rich si, beides, dr Wisheit un des Wisse um Gott! We unbegrieflich sin sini Gricht un unerforschlich sini Wäg!

34 Denn "wer het d Sinn vum Herrn vuschtande, odr wer isch si Rotgeba gsi?" (Jesaja 40,13)

35 Odr "wer het nem ebis zvor ge, daß Gott s nem zruck ge müßt?" (Hiob 41,3)

36 Denn vu nem un durch nen un zue nem sin alli Sache. Ihm isch Ehri in Ewigkeit! Amen.