1 Ich vumahn äich etze, lebi Breda, durch de Barmherzigkeit Gottes, daß ihr äiri Leiba (Ranze) higän als ä Opfa, des lebändig, heilig un Gott ä freud isch. Des isch äira vuninftige Gottesdenscht.

2 Un stellt äich nit der Welt glich, sundern ändert äich durch Ernaierig aires Sinnes, dmit ihr prefä kennt, was Gottes Wille isch, nämlich des Guete un Wohlgfällige un Vollkummene.

3 Denn i(ich) sag durch de Gnade, de ma(mir) ge isch, jeda unda äich, daß nemads me vu sich halte soll, als sich's kert z halte, sundern daß sa(er) maßvoll vu sich halte(denkt),jeda, we Gott des Maß vum Glaube usdeilt het.

4 Denn we ma(mir) am Leib (Ranze) vieli Glieda hän, aba nit alli Glieda dieselb Ufgab hän,

5 so sin ma(mir) vieli ä Leib (Ranze) in Chrischtus, aba undaänanda isch eina vum andere Glied,

6 un hän vuschiedeni Gabe noh dr Gnade, de uns(us) ge isch. Isch jemads prophetisches ge, so ebt da(er) sie däm Glaube glich.

7 Isch jemads ä Amt ge, so dient da(er). Isch jemads Lehr ge, so lehrt da(er).

8 Isch jemads s Vumahne ge, so vumahn na(er). Gibt jemads, so gib da(er) mit luterem Sinn (Gmeht). Schtoht jemads dr Gmeinde vor, so isch scha(er) genau. Ebt jemads Barmherzigkeit, so doets da`s(er's) gern.

9 Di Lebi (Liebe) isch ohni Falsch. Haßt des Bese, hängt däm Guete a.

10 Di bruedalichi Lebi (Liebe) undaänanda isch herzlig. Eina kummt däm andere mit Ehrerbietig zvor.

11 Sin nit träg(full) in däm, was ihr doe sollt. Sin brennend im Geischt. Dient däm Herrn.

12 Sin frehlich in Hoffnig, geduldig in Trebsal, imma im Gebet.

13 Nähme äich dr Nöte dr Heilige a. Ebt Gastfreundschaft.

14 Segne, de äich jage; segne, un flueche nit.

15 Fräie(Freuet) äich mit d Frehliche un hiile mit d Hiilende.

16 Sin vu einem Sinn undaänanda. Trachte nit nohch hohe Dinge, sundern hebet (haltet) äich rab zue d gringe. Halte äich nit selbscht fir schlau.

17 Vugelte nemads Beses mit Besem. Sin uf Guetes iggschtelt(üs) gegeiba jedem.

18 Isch's meglich, soviel an äich liet, so hän mit alle Mensche Friede.

19 Räche äich nit selba, mini Liebe, sundern gen Platz däm Zorn (Wuet) Gottes; denn s schtoht gschriebe (5. Moses 32,35): "Die Rache isch mi; i(ich) will zruck ge, sait dr Herr."

20 Vielmeh, "wenn di Fäind hunga het, gib nem z ässä; durschtig isch, gib nem z trinke. Wenn dü des doesch, so wirsch dü feurigi Kohle uf si Schädel sammeln" (Sprich 25,21.22).

21 Loß di nit vum Bese ibawinde, sundern ibawind des Bese mit Gutem.