1 Drum, oh Mensch, kasch dü di nit entschuldige, wer dü au bisch, der dü richtesch. Denn in was dü d andere richtesch, vudammsch dü dich selba, wel dü s glieche doesch, was dü richtesch.

2 Mir wisse aba, daß Gottes Urdeil recht isch iba de, de des den.

3 Denksch dü aba, oh Mensch, der dü de richtesch, de des den, un doesch au s glieche, daß dü däm Urdeil Gottes entkumme wirsch?

4 Odr vuachtesch dü d Richtum vu sinere Güte, Geduld un Langmuet? Weisch dü nit, daß dich Gottes Güte zue d Buße leitet?

5 Dü aba mit dinem vuschtockte un unbueßfertige Herz hufsch dir selba Zorn (Wuet) a uf d Dag vum Zorn (Wuet) un dr Offenbarig vum Grechte Gricht Gottes,

6 der jedem ge wird nohch sinene Werke:

7 ewiges Läbä däne, de in alla Geduld mit guete Werke vulange nohch d Herrlichkeit, Ehri un ewigem Läbä;

8 Ungnade un Zorn (Wuet) aba däne, de schtrietsichtig sin un dr Wohret nit folge, folge aba dr Ungrechtigkeit;

9 Trebsal un Angscht iba alli Seele dr Mensche, de Beses den, zerscht d Jude un ebeso d Grieche;

10 Herrlichkeit aba un Ehri un Friede alle däne, de Guetes den, zerscht d Jude un ebeso d Grieche.

11 Denn s isch kei Asähe dr Mensche vor Gott.

12 Alli, de ohni Gsetz gsindigt hän, wäre au ohni Gsetz vulore go; un alli, de unda däm Gsetz gsindigt hän, wäre durchs Gsetz vuurdeilt wäre.

13 Denn vor Gott sin nit Grecht, de des Gsetz härä, sundern de des Gsetz den, wäre Grecht si.

14 Denn wenn Heide, de des Gsetz nit hän, doch vu Natur üs den, was des Gsetz fordert, so sin sie, obwohl sie des Gsetz nit hän, sich selba s Gsetz.

15 Sie bewiese dmit, daß in ihre Herze gschriebe isch, was des Gsetz fordert, zmol ihr Gwisse s ne beziigt, dzue au de`s denke, de änanda aklage odr au entschuldige -

16 a däm Dag, a däm Gott des Vuborgene dr Mensche durch Chrischtus Jesus richte wird, we`s mi Evangelium beziigt.

17 Wenn dü dich aba Jud nennsch un vulosch di ufs Gsetz un rehmsch di Gottes

18 un kennsch si Wille un prefsch, wel dü üs däm Gsetz undarichtet bisch, was des Beschte z doe isch,

19 un maßesch dir a, ä Leida dr Blindä z si, ä Lecht dera, de in Dunkle sin,

20 ä Erzieha dr Unvuschtändige, ä Lehrer dr Unmindige, wel dü im Gsetz de Richtschnur dr Weisse un d Wohret hesch -:

21 Dü lehrsch etze anderi, un lehrsch dich selba nit? Dü predigsch, ma soll nit schtähle, un dü schtiehlsch?

22 Dü saisch, ma soll nit ehebreche, un dü brichsch d Ehe? Dü vuabscheusch d Götze, un braubsch ihri Tempel?

23 Dü rehmsch di vum Gsetz, un schändesch Gott durch Ibatretig vum Gsetz?

24 Denn "äiretwägä wird Gottes Name gläschtert unda d Heide", we gschriebe schtoht (Jesaja 52,5).

25 Di Bschniedig nitzt ebis, wenn dü des Gsetz hebsch; hebsch dü aba des Gsetz nit, so bisch dü üs nem Bschnittene scho ä Unbschnittene wore.

26 Wenn etze dr Unbschnittene hebet (haltet), was nohch rem Gsetz recht isch, meinsch dü nit, daß dann(dnoh) dr Unbschnittene vor Gott als Bschnittene gilt?

27 Un so wird der, der vu Natur unbschnitte isch un des Gsetz erfillt, dir ä Richta si, der dü unda däm Buechschtabe un dr Bschniedig schtohsch un des Gsetz ibatrittsch.

28 Denn nit der isch ä Jud, der`s vu uße isch, au isch nit des de Bschniedig, de vu uße am Fleisch bassiert;

29 sundern der isch ä Jud, der`s vu innä vuborge isch, un des isch de Bschniedig vum Herz, de im Geischt un nit im Buechschtabe bassiert. Des Lob vu däne isch nit vu Mensche, sundern vu Gott.