1 Was hän dann(dnoh) de Jude fir ä Vordeil, odr was nitzt de Bschniedig?

2 Viel uf jedi Art! Zum erschte: s isch ne avuträut, was Gott gsait het.

3 Daß aba ä baar nit treu ware, was liet dra (soll`s)? Soll ihri Untreui Gottes Treui ufhebe?

4 So isch`s nit! S isch vielme so: Gott isch wohr un alli Mensche sin Vuloge; we gschriebe schtoht (Psalm 51,6): "Dmit dü recht bhaltsch in dinem Wort un siegsch, wenn ma mit dir rechtet."

5 S isch aba so, daß unsri Ungrechtigkeit Gottes Grechtigkeit ins Lecht schtellt, was soll ma sage? Isch Gott dann(dnoh) nit ungrecht, wenn na(er) zirnt? - Ich schwätz nohch Menscheart. -

6 Des isch nit so! We kennt sunscht Gott de Welt richte?

7 Wenn aba de Wohret Gottes durch mi Lege herrlicha wird zue sinere Ehri, wurum soll i(ich) dann noh (dnoh) als ä Sinda grichtet wäre?

8 Isch`s etwa so, we ma(mir) vuläschtert wäre un ä baar behaupte, daß ma(mir) sage: Len uns(us) Beses doe, dmit Guetes drüs kummt? Dere Vudammnis isch Grecht.

9 Was sage ma(mir) denn etze? Hän ma(mir) Jude ä Vorzug? Gar nit. Denn ma(mir) hän grad bwiese, daß alli, Jude we Grieche, unda dr Sinde sin,

10 we gschriebe schtoht: "Do isch keina, der Grecht isch, au nit eina.

11 Do isch keina, der schlau(vuschtändig) isch; do isch keina, der nohch Gott frogt.

12 Sie sin alli wäggange(abgwiche) un allisamt vudorbe. Do isch keina, der Guetes doet, au nit eina (Psalm 14,1-3).

13 Ihr Rache(Hals) isch ä offenes Grab; mit ihra Zunge bschiesse(lege) sie (Psalm 5,10), Ottergift isch unda ihre Lippe (Psalm 140,4);

14 ihr Mul (Gosch) isch volla Fluech un Bitterkeit (Psalm 10,7).

15 Ihri Feß eile, Bloet z vugieße;

16 uf ihrem Wäg isch luta Schadä un Jamma,

17 un d Wäg vum Friede kenne sie nit (Jesaja 59,7.8).

18 S isch kei Gottesfurcht bi nene (Psalm 36,2)."

19 Mir wisse aba: was des Gsetz sait, des sait s däne, de unda däm Gsetz sin, dmit alle s Mul (d Gosch) gschtopft wird un alli Welt vor Gott schuldig isch,

20 wel kei Mensch durch de Werke vum Gsetz vor nem Grecht si ka. Denn durch s Gsetz wisse ma was Sinde isch.

21 Etze aba isch ohni Zuedoe vum Gsetz de Grechtigkeit, de vor Gott gilt, zeigt (do, offenbart), beziigt durch`s Gsetz un d Prophete.

22 Ich schwätz aba vu dr Grechtigkeit vor Gott, de do kummt durch d Glaube an Jesus Chrischtus zue alle, de glaube. Denn do isch kei Undaschied:

23 sie sin allisamt Sinda un hän wenig Ruhm(Ehri), den sie bi Gott ha solle,

24 un wäre ohni Vudenscht Grecht üs sinere Gnade durch de Erlesig, de durch Chrischtus Jesus gschähe isch.

25 Den het Gott fir d Glaube higschtellt als Sühne in sinem Bloet zum Bewies(Erwies) vu sinere Grechtigkeit, indäm er de Sinde vugit, de freher

26 gmacht wore sin in d Ziit vu sinere Geduld, um etze in der Ziit sini Grechtigkeit z ge(erwiese), daß sa(er) selbscht Grecht isch un Grecht macht den, der do isch üs däm Glaube an Jesus.

27 Wo bliebt etze des Rühme? S isch üsgschlosse. Durch wel Gsetz? Durch des Gsetz üs Werke? Nei, sundern durch des Gsetz vum Glaube.

28 So hebed ma(mir) etze dfir, daß dr Mensch Grecht wird ohni Gsetz`s Werk, ällei durch d Glaube.

29 Odr isch Gott ällei dr Gott vu d Jude? Isch er nit au dr Gott vu d Heide? Jo gwiß, au vu d Heide.

30 Denn s isch der eine Gott, der Grecht macht d Jude üs säm Glaube un d Heide durch d Glaube.

31 We? Hebe ma(mir) denn des Gsetz uf durch d Glaube? So isch nit! Sundern ma(mir) richte des Gsetz uf.