1 Was sage ma(mir) denn vu Abraham, unsam leibliche Schtammvada? Was het da(er) gregt?

2 Was sage ma(mir): Isch Abraham durch Werke Grecht, so ka er sich wohl rehme, aba nit vor Gott.

3 Denn was sait d Schrift? "Abraham het Gott glaubt, un des isch nem zue d Grechtigkeit grechnet worde." (1. Moses 15,6)

4 Dem aba, der mit Werke umgoht, wird dr Lohn nit üs Gnade zuegrechnet, sundern üs Pflicht.

5 Dem aba, der nit mit Werke umgoht, glaubt aba a den, der di Gottlose Grecht macht, däm wird si Glaube grechnet zue d Grechtigkeit.

6 We jo au David de Mensche selig preist, däm Gott zuerechnet d Grechtigkeit ohni Zuedoe dr Werke (Psalm 32,1.2): "

7 Selig sin de, däne de Ungrechtigkeite vuge un däne d Sinde zuedeckt sin!

8 Selig isch der Ma, däm dr Herr d Sinde nit zurechnet!"

9 De Seligpreisig etze, gilt sie d Bschnittene odr au d Unbschnittene? Mir sage doch: "Abraham isch si Glaube zue d Grechtigkeit grechnet worde."

10 We isch scha(er) nem denn zuegrechnet worde? Als sa(er) bschnitte odr als sa(er) unbschnitte war? Ohne Zwiefel: nit als er bschnitte, sundern als sa(er) unbschnitte war.

11 Des Zeiche dr Bschniedig aba het da als Siegel gregt fir d Grechtigkeit vum Glaube, den er het, als sa(er) noh nit bschnitte war. So soll er ä Vada (Babbe) wäre vu alle, de glaube, ohni bschnitte z si, dmit ne au dr Glaube agrechnet wird zue d Grechtigkeit;

12 un ebeso ä Vada (Babbe) vu d Bschnittene, wenn sie nit nur bschnitte sin, sundern au gehn in d Fößschtapfe vum Glaube, den wo unsa Vada (Babbe) Abraham het, als sa noh nit bschnitte war.

13 Denn de Vuheißig, daß sa dr Erbe vu d Welt si soll, isch Abraham odr sinene Nochkumme nit zdeil wore durchs Gsetz, sundern durch de Grechtigkeit vum Glaube.

14 Denn wenn de vum Gsetz Erbe sin, dann(dnoh) isch dr Glaube nigs, un de Vuheißig isch dhi.

15 Denn s Gsetz richte nur Zorn (Wuet) a; wo aba des Gsetz nit isch, do sin au keini Fehla(isch au kei Ibatretig).

16 Wägä däm mueß de Grechtigkeit durch d Glaube kumme, dmit sie üs Gnade isch un de Vuheißig fescht bliebt fir alli Nochkumme, nit ällei fir de, de unda däm Gsetz sin, sundern au fir de, de we Abraham üs däm Glaube läbä. Der isch unsa alla Vada (Babbe)

17 - we gschriebe schtoht (1. Moses 17,5): "Ich ha di bschtimmt zum Vada (Babbe) viela Velka" - vor Gott, däm ma(er) glaubt het, der di Dote lebändig macht un rueft des, was nit isch, daß ses isch.

18 Er het glaubt uf Hoffnig, wo nigs z hoffe war, daß sa(er) dr Vada (Babbe) viela Velka wär, we zue nem gsait isch (1. Moses 15,5): "So viel solle dini Nochkumme si."

19 Un na(er) wird nit schwach im Glaube, als sa uf si eigene Ranze luegt, der scho alt (erstorbe) war, wel la(er) schier hundatjährig war, un uf d alte(erstorbene) Ranze vu d Sara.

20 Denn na(er) zwiefelt nit an d Vuheißig Gottes durch Unglaube, sundern wird stark im Glaube un git Gott d Ehri

21 un het genau gwißt: was Gott vuheißt, des ka er au doe.

22 Drum isch`s nem au "als Grechtigkeit grechnet worde" (1. Moses 15,6).

23 Daß ses nem zuegrechnet worde isch, isch aba nit ällei um sinetwägä gschriebe,

24 sundern au um unsatwägä, däne`s zuegrechnet wäre soll, wenn ma(mir) glaube an den, der unsa Herr Jesus uferweckt het vu d Dote,

25 wela wägä unsre Sinde hige wore isch un wägä unsrem Grecht si (Rechtfertigig) uferweckt wore isch.