1 So git`s etze kei Vudammnis fir de, de in Chrischtus Jesus sin.

2 Denn des Gsetz vum Geischt, der lebändig macht in Chrischtus Jesus, het di fräi gmacht vum Gsetz dr Sinde un vum Dod.

3 Denn was däm Gsetz unmeglich war, wel`s durch des Fleisch gschwächt war, des doet Gott: er schickt si Bue in dr Gschtalt vum sindige Fleisches un um dr Sinde wille un vudammt d Sinde im Fleisch,

4 dmit d Grechtigkeit, vum Gsetz gforderet, in uns(us) erfillt wird, de ma(mir) etze nit nohch rem Fleisch läbä, sundern nohch rem Geischt.

5 Denn de do fleischlich sin, de sin fleischlich gsinnt; de aba geischtlich sin, de sin geischtlich gsinnt.

6 Aba fleischlich gsinnt si isch d Dod, un geischtlich gsinnt si isch Läbä un Friede.

7 Denn fleischlich gsinnt si isch Feindschaft gege Gott, wel des Fleisch däm Gsetz Gottes nit folgsam isch; denn s vumag's au nit.

8 De aba fleischlich sin, kenne Gott nit gfalle.

9 Ihr aba sin nit fleischlich, sundern geischtlich, wenn denn Gottes Geischt in äich wohnt. Wer aba Chrischti Geischt nit het, der isch nit si.

10 Wenn aba Chrischtus in äich isch, so isch dr Leib (Ranze) zwar dot um dr Sinde wille, dr Geischt aba isch Läbä um dr Grechtigkeit wille.

11 Wenn etze dr Geischt vu däm, der wo Jesus vu d Dote uferweckt het, in äich wohnt, so wird da(er), der wo Chrischtus vu d Dote uferweckt het, au äiri schterbliche Leiba (Ranze) lebändig mache durch si Geischt, der in äich wohnt.

12 So sin ma(mir) etze, lebi Breda, nit däm Fleisch schuldig, daß ma(mir) nohch rem Fleisch läbä.

13 Denn wenn ihr nohch rem Fleisch läbt, so den na schterbe mese; wenn ihr aba durch d Geischt de Tade vum Fleisch ablege(umbringe), so den na läbä.

14 Denn weli dr Geischt Gottes tribt, de sin Gottes Kinda.

15 Denn ihr hän nit ä knechtische Geischt gregt, daß sa äich abamols firchte men; sundern ihr hän ä kindliche Geischt gregt, durch den ma(mir) röfä: Abba, liebe Vada (Babbe)!

16 Dr Geischt selbscht git Ziignis unsam Geischt, daß ma(mir) Gottes Kinda sin.

17 Sind ma(mir) aba Kinda, so sin ma(mir) au Erbe, nämlich Gottes Erbe un Miterbe Chrischti, wenn ma(mir) denn mit nem liede, dmit ma(mir) au mit zue d Herrlichkeit erhobe wäre.

18 Denn i(ich) bi ibaziigt, daß de Ziit vu d Liede nit ins Gwicht flege gegeiba dr Herrlichkeit, de an uns(us) zeigt (offenbart) wäre soll.

19 Denn des ängschtliche Harre vu d Gschöpf wartet druf, daß de Kinda Gottes bekannt wäre.

20 D Schöpfig isch jo undaworfe dr Vugänglichkeit - ohni ihr Wille, sundern durch den, der sie undaworfe het -, doch uf Hoffnig;

21 denn au de Schöpfig wird fräi wäre vu d Knechtschaft dr Vugänglichkeit zue d herrliche Fräiheit vu d Kinda Gottes.

22 Denn ma(mir) wisse, daß de ganzi Schöpfig bis zue däm Etze mit uns(us) seufzt un angscht het.

23 Nit ällei aba sie, sundern au mir selba, de ma(mir) d Geischt als Erstlingsgabe hän, seufze in uns(us) selba un sehne uns(us) nohch d Kindschaft, d Erlesig vu unsrem Leib (Ranze).

24 Denn ma(mir) sin zwar grettet, doch uf Hoffnig. D Hoffnig aba, de ma sieht, isch nit Hoffnig; denn we ka ma uf des hoffe, was ma sieht?

25 Wenn ma(mir) aba uf des hoffe, was ma(mir) nit sähn, so warte ma(mir) druf in Geduld.

26 Eso hilft au dr Geischt unsra Schwachheit uf. Denn ma(mir) wisse nit, was ma(mir) bäte solle, we sich's kert; sundern dr Geischt selbscht vutritt uns(us) mit unüsschprechliche Seufze.

27 Der aba de Herze erforscht, der weiß, woruf dr Sinn (s Gmeht) vum Geischt grichtet isch; denn na(er) vutritt di Heilige, we`s Gott gfalle doet.

28 Mir wisse aba, daß däne, de Gott lieb hän, alli Sache zum Beschte diene, däne, de nohch sinem Rotschluß bruefe sin.

29 Denn de na(er) üsgwält het, de het da(er) au vorherbschtimmt, daß sie glich si solle däm Bild vu sinem Bue, dmit der d Erschtgeborene isch unda viele Breda.

30 De er aba vorherbschtimmt het, de het da(er) au bruefe; de na(er) aba bruefe het, de het da(er) au Grecht gmacht; de na(er) aba Grecht gmacht het, de het da(er) au vuherrlicht.

31 Was wen ma(mir) etze dozue sage? Isch Gott fir uns(us), wer ka gege uns(us) si?

32 Der au si eigene Bue nit vuschont het, sundern het nen fir uns(us) alli hige - we soll la(er) uns(us) mit nem nit alles schenke?

33 Wer will de Üserwählte Gottes bschuldige? Gott isch do, der Grecht macht.

34 Wer will vudamme? Chrischtus Jesus isch do, der gschtorbe isch, noh vielme, der au uferweckt isch, der zue d Rechte Gottes isch un uns(us) vutritt.

35 Wer will uns(us) trenne vu d Lebi (Liebe) Chrischti? Trebsal odr Angscht odr Vufolgig odr Hunga odr Nackedei (Blöße) odr Gfahr odr Schwert?

36 we gschriebe schtoht (Psalm 44,23): "Wägä dir wäre ma(mir) umbrocht d ganze Dag; ma(mir) sin gachtet we Schlachtvieh."

37 Aba in däm alle ibawinde ma(mir) wit durch den, der uns(us) gliebt (leb ka) het.

38 Denn i(ich) bi gwiß, daß nit Dod noh Läbä, nit Engel noh Mächte noh Gwalte, nit Gegäwärtiges noh Zuekinftiges,

39 nit Hohes noh Defes noh ä anderi Gschöpf uns(us) trenne ka vu d Lebi (Liebe) Gottes, de in Chrischtus Jesus isch, unsam Herr.