A Fé vem pelo Ouvir

15 Un na(er) sait zue nene: Gehn hi in alli Welt un predigt des Evangelium allena Gschöpf.

12 S isch do kei Undaschied zwische Jude un Grieche; s isch iba alli sella Herr, rich fir alli, de nen aruefe.

13 Denn "wer d Name vum Herrn aruefe wird, soll grettet werde" (Joel 3,5).

14 We solle sie aba den aruefe, an den sie nit glaube? We solle sie aba an den glaube, vu dem sie nigs ghärt hän? We solle sie aba härä ohni Prediga?

15 We solle sie aba predige, wenn sie nit gschickt wäre? We denn gschriebe schtoht (Jesaja 52,7): "We leb sin de Feß dr Freudebote, de des Guete vukindige!"

16 Aba nit alli sin däm Evangelium hörig. Denn Jesaja sait (Jesaja 53,1): "Herr, wer glaubt unsam Predige? "

17 So kummt dr Glaube üs dr Predigt, des Predige aba durch des Wort Chrischti.

14 Un an nene wird d Wissagig Jesajas itreffe, de do sait (Jesaja 6,9.10): "Mit d Ohre den ihr härä un dens nit vuschtoh; un mit d Auge den ihr luege un dens nit erkenne.

15 Denn des Herz vu d Lit isch vuschtockt: ihri Ohre härä schwer, un ihri Auge sin zue, dmit sie nit etwa mit d Auge luege un mit d Ohre härä un mit däm Herz vuschtehn un sich umkähre, un i(ich) ne hilf."

16 Aba selig sin äiri Auge, daß sie luege, un äiri Ohre, daß sie härä.

25 Gwiß, gwiß, i(ich) sag äich: S kummt de Schtund un isch scho etzed do, daß di Dote härä wäre d Schtimm vum Bue Gottes, un de sie härä wäre, de wäre läbä.

13 In nem sin au ihr, de ihr des Wort dr Wohret ghärt hän, nämlich des Evangelium vu äira Seligkeit - in nem sin au ihr, als ihr gläubig wore sin, vusieglet worde mit däm heilige Geischt, der vuheiße isch,

14 wela isch des Pfand vu unsrem Erbe, zue unsri Erlesig, daß ma(mir) si si däte zum Lob vu sinere Herrlichkeit.

10 Un na(er) reft d Lit zue sich un het gsait zue nene: Häre zue un begrieftes:

28 Er aba sait: Jo, selig sin, de des Wort Gottes häre un bwahre.

23 Wer Ohre het um zhere, der soll härä!

24 Gwiß, gwiß, i(ich) sag äich: Wer mi Wort härt un glaubt däm, der mi gschickt het, der het des ewige Läbä un kummt nit ins Gricht, sundern na(er) isch vum Dod zum Läbä durigange.

2 Des ällei will i(ich) vu äich härä: Hän ihr d Geischt gregt durch Gsetzes Werk odr durch de Predigt vum Glaube?

3 Bäte au au fir uns(us), daß Gott uns(us) ä Dire fir des Wort ufdoet un ma(mir) des Gheimnis Chrischti sage kenne, wägä dem i(ich) au in Fessle bi,

44 S ka nemads zue ma(mir) kumme, s isch denn, dr Vada (Babbe) zeht nen, der mi gschickt het, un i(ich) wär nen uferwecke am Jingschte Dag.

45 S schtoht gschriebe in d Prophete (Jesaja 54,13): "Sie wäre alli vu Gott glehrt si." Wer s vum Vada (Babbe) härt un lernt, der kummt zue ma(mir).

46 Nit als ob jemads d Vada (Babbe) gsähne het üßa däm, der vu Gott kumme isch; der het d Vada (Babbe) gsähne.

47 Gwiß, gwiß, i(ich) sag äich: Wer glaubt, der het des ewige Läbä.