1 So vumahn i(ich) etze, daß ma vor alle Ding Bitte doet, Bäte, Firbitte un Danksagig fir alli Mensche,
2 fir Kenig un fir alli Obrigkeit, dmit ma(mir) ä ruehiges un schtilles Läbä fihre kenne in allem Fromm si alla Ehri.
3 Des isch guet un ä freud vor Gott, unsam Heiland,
12 So isch eso des Gsetz heilig, un des Gebot isch heilig, Grecht un guet.
17 Alli gueti Gabe un alli vollkummene Gabe kumme vu obe rab, vu däm Vada (Babbe) vum Lecht, bi däm keini Vuänderig isch noh Wechsel vum Lecht ins Dunkle.
2 Un stellt äich nit der Welt glich, sundern ändert äich durch Ernaierig aires Sinnes, dmit ihr prefä kennt, was Gottes Wille isch, nämlich des Guete un Wohlgfällige un Vollkummene.
4 Denn alles, was Gott gschaffe het, isch guet, un nigs isch schlecht, was mit Danksagig gnu wird;
5 denn s wird gheiligt durch des Wort Gottes un Gebet.
16 S soll doch nit vuläschtert wäre, was ihr Guetes hän.
50 Salz isch guet; wenn aba s Salz nimmi salzt, we wird ma's wirze? Ihr soll Salz bi äich ha un hän Friede underänanda!