18 Ihr Wieba, ordne äich äire Männa unda, we sich's kert in däm Herrn.
19 Ihr Männa, liebe (hän leb) äiri Wieba un sin nit bitta gege sie.
3 Dr Ma leischt dem Wieb, was sa(er) ihr schuldig isch, gnau so des Wieb däm Ma.
4 S Wieb vufigt nit iba ihr Leib (Ranze), sundern dr Ma. Ebeso vufigt dr Ma nit iba si Leib (Ranze), sundern des Wieb.
14 Iba alles aba zehn a d Liebe (Lebi), de do isch des Band dr Vullkummeheit.
15 Un dr Friede Chrischti, zue dem ihr au bruefe sin in einem Leib (Ranze), regier in äire Herze; un sin dankbar.
16 Len des Wort Chrischti viel unda äich huse: lehre un ermahne äich änanda in alli Wisheit; mit Psalme, Lobsinge un geischtliche Leda singe Gott dankbar in äire Herze.
17 Un alles, was ihr den mit Wort odr mit Werke, des den alles im Name vum Herrn Jesus un danke Gott, däm Vada (Babbe), durch nen.
5 So bringe etze de Glieda um, de uf Erde sin, Unzucht, Dreck, schändlichi Leideschaft, besi Luscht un Habsucht, des Götzedenscht isch.
4 Di Ehe soll in Ehre ghalte wäre bi allene un s Ehebett unbfleckt; denn de Unzichtige un de Ehebrecha wird Gott schtrofe(richte).
4 Di Ehe soll in Ehre ghalte wäre bi allene un s Ehebett unbfleckt; denn de Unzichtige un de Ehebrecha wird Gott schtrofe(richte).
4 Di Ehe soll in Ehre ghalte wäre bi allene un s Ehebett unbfleckt; denn de Unzichtige un de Ehebrecha wird Gott schtrofe(richte).
15 Luege zue, daß keina däm andere Beses mit Besem vugeltet, sundern jage alliziit däm Guete nohch undaänanda un gege jede.
27 sie ässä, sie trinke, sie hirote, sie len sich hirote bis zue däm Dag, a däm Noah in d Arche goht un d Sintflut kummt un sie kumme alli um.
25 Ihr Männa, liebe (hän leb) äiri Wieba, we au Chrischtus de Gmeinde gliebt (leb ka) het un het sich selbscht fir sie hige,
26 um sie z heilige. Er het sie sufa gmacht durch des Wassabad im Wort, dmit da(er)
18 Fliehe d Hurarai! Alli Sinde, de d Mensche den, bliebe üßahalb vum Leib (Ranze); wer aba Hurarai tribt, der sindigt am eigene Leib (Ranze).
19 Odr wißt ihr nit, daß äira Leib (Ranze) ä Tempel vum heilige Geischt isch, der in äich isch un den ihr vu Gott hän, un daß ihr nit äich selba ghäre ?
20 Denn ihr sin diir kauft; drum preise Gott mit äirem Leib (Ranze).
2 Denn ä Wieb isch an ihr Ma bunde durch des Gsetz, solang d Ma läbt; wenn aba d Ma schtirbt, so isch sie fräi vum Gsetz, des sie an d Ma bindet.
3 Wenn sie etze bi nem andere Ma isch, solang ihr Ma läbt, wird sie ä Ehebrecherin gnennt; wenn aba ihr Ma schtirbt, isch sie fräi vum Gsetz, so daß sie nit ä Ehebrecherin isch, wenn sie ä andere Ma nimmt.
25 Ihr Männa, liebe (hän leb) äiri Wieba, we au Chrischtus de Gmeinde gliebt (leb ka) het un het sich selbscht fir sie hige,
26 um sie z heilige. Er het sie sufa gmacht durch des Wassabad im Wort, dmit da(er)
27 sie vor sich schtellt als ä Gmeinde, de herrlich isch un kei Fleck odr ä Runze odr ebis derglieche het, sundern de heilig un untadelig isch.
28 So solle au de Männa ihri Wieba liebe we ihr eigene Leib (Ranze). Wer si Wieb liebt (leb het), der liebt (lebt) sich selbscht.
29 Denn nemads het je si eignes Fleisch ghaßt; sundern na(er) nährt un vusorgts, we au Chrischtus de Gmeinde.
30 Denn ma(mir) sin Glieda vu sinem Leib (Ranze). "
14 Denn dr ungläubige Ma isch gheiligt durch des Wieb, un des ungläubige Wieb isch gheiligt durch d gläubige Ma. Sunscht wäre äiri Kinda dreckig; etze aba sin sie heilig.
10 d Unzichtige, d Buebäschända, d Menschehändla, d Legna, d Vulogene vor Gricht un wenn noh ebis anderes dr heilsame Lehr zwida isch,
3 Vu Unzucht aba un jedi Art vu Dreck odr Habsucht soll bi äich nit ämol Gschwätzt wäre, wes sich fir di Heilige ghärt .
31 S isch au gsait (5. Moses 24,1): "Wer sich vu sinem Wieb schiedet, der soll ihr ä Schiedebref ge."
32 Ich aba sag äich: Wer sich vu sinem Wieb schiedet, s isch denn wägä Ehebruch, der macht, daß sie d Ehe bricht; un wer ä Gschiedeni hirotet, der bricht d Ehe.
4 Di Lebi (Liebe) isch langmetig un fründlig, di Lebi (Liebe) eifart nit, di Lebi (Liebe) tribt nit Muetwille, sie blosst sich nit uf,
5 sie vuhaltet sich nit ungherig, sie suecht nit des Ihre, sie losst sich nit erbitte, sie rechnet des Bese nit zue,
6 sie frait sich nit iba di Ungrechtigkeit, sie frait sich aba an dr Wohret;
7 sie duldet alles, sie glaubt alles, sie hofft alles, sie duldet alles.
2 Aba um Unzucht zue vumiede, soll jeda si eigenes Wieb ha un jedes Wieb ihren eigene Ma.
6 So sin sie drno nimi zwei, sundern ei Fleisch. Was drno Gott zsämmegfegt het, des soll dr Mensch nit trenne!
4 Er aba git zantwort un het gsait: Hän ihr nit gläse: Der im Afang d Mensch gschaffe het, het sie als Ma un Wieb gschaffe
5 un het gsait (1. Moses 2,24): "Drum wird ä Ma Vada (Babbe) un Muetter vulo un an si Wieb hänge, un de zwei wäre ei Fleisch si"?
6 So sin sie drno nimi zwei, sundern ei Fleisch. Was drno Gott zsämmegfegt het, des soll dr Mensch nit trenne!
21 un sie kehre au nit um vu ihrem Morde, ihra Zaubarai, ihra Unzucht un ihra Schtälarei.
3 Dr Ma leischt dem Wieb, was sa(er) ihr schuldig isch, gnau so des Wieb däm Ma.
4 S Wieb vufigt nit iba ihr Leib (Ranze), sundern dr Ma. Ebeso vufigt dr Ma nit iba si Leib (Ranze), sundern des Wieb.
5 Vuwiegere äich nit eina däm andere, s isch denn ä Ziitlang, wenn beidis wen, dmit ihr zum Bäte Rueh hän; un dann(dnoh) kumme wieda zsämme, dmit äich dr Sadan nit vusuecht, wel ihr äich nit enthalte kennt.
3 Dr Ma leischt dem Wieb, was sa(er) ihr schuldig isch, gnau so des Wieb däm Ma.
4 S Wieb vufigt nit iba ihr Leib (Ranze), sundern dr Ma. Ebeso vufigt dr Ma nit iba si Leib (Ranze), sundern des Wieb.
5 Vuwiegere äich nit eina däm andere, s isch denn ä Ziitlang, wenn beidis wen, dmit ihr zum Bäte Rueh hän; un dann(dnoh) kumme wieda zsämme, dmit äich dr Sadan nit vusuecht, wel ihr äich nit enthalte kennt.
36 Un s war ä Prophetin, Hanna, ä Dochta Phanuëls, üs däm Stamm Asser; de war alt. Sie het siebä Johr mit ihrem Ma gläbt, nochdem sie ghirotet het,
22 Ihr Wieba, ordne äich äire Männa unda we däm Herrn.
23 Denn dr Ma isch d Kopf(Schädel) vum Wieb, we au Chrischtus d Kopf(Schädel) dr Gmeinde isch, de na(er) als si Leib (Ranze) erlest het.
24 Aba we etze de Gmeinde sich Chrischtus undaordnet, so soll sich au de Wieba ihre Männa undaordne in allem.
25 Ihr Männa, liebe (hän leb) äiri Wieba, we au Chrischtus de Gmeinde gliebt (leb ka) het un het sich selbscht fir sie hige,
26 um sie z heilige. Er het sie sufa gmacht durch des Wassabad im Wort, dmit da(er)
27 sie vor sich schtellt als ä Gmeinde, de herrlich isch un kei Fleck odr ä Runze odr ebis derglieche het, sundern de heilig un untadelig isch.
28 So solle au de Männa ihri Wieba liebe we ihr eigene Leib (Ranze). Wer si Wieb liebt (leb het), der liebt (lebt) sich selbscht.
29 Denn nemads het je si eignes Fleisch ghaßt; sundern na(er) nährt un vusorgts, we au Chrischtus de Gmeinde.
30 Denn ma(mir) sin Glieda vu sinem Leib (Ranze). "
31 Drum wird ä Ma Vada (Babbe) un Muetter vulo un sinem Wieb ahänge, un de zwei wäre ä Fleisch si" (1. Moses 2,24).
32 Des Gheimnis isch groß; i(ich) diits aba uf Chrischtus un d Gmeinde.
33 Drum au ihr: jeda het leb(lieb) si Wieb we sich selbscht; de Wieba aba ehre d Ma.
19 Offesichtig sin aba de Werk vum Fleisch, also do gits: Unzucht, Dreck, Uswiichs,
20 Götzedenscht, Zaubarai, Feindschaft, Hader, Eifasucht, Zorn (Wuet), Zank, Zwitracht,
21 Näid, Sufe, Frässä un derglieche. Dvu ha i(ich) äich vorusgsait un sag nohmol vorus: de des den, wäre des Rich Gottes nit erbe.
8 D Ledige un Witwe sag i(ich): S isch guet fir sie, wenn sie bliebe we i(ich).
9 Wenn sie sich aba nit enthalte kenne, solle sie hirote; denn sisch bessa, z hirote als sich in Luscht zue vuzähre.
10 D Vuhirotete aba bpfiehl nit i(ich), sundern dr Herr, daß des Wieb sich nit vu ihrem Ma trenne soll
11 - het sie sich aba gschiede, soll sie ohni Ehe bliebe odr sich mit ihrem Ma vusehne - un daß dr Ma si Wieb nit vuschtoße soll.
3 Denn des isch dr Wille Gottes, äiri Heiligung, daß ihr miede de Unzucht
4 un jeda vu äich si eigenes Wieb z gwinne suecht in Heiligkeit un Ehri,
5 nit in gieriga Luscht we de Heide, de vu Gott nigs wisse.
8 Wenn dü vu jemads zue d Hochziit glade bisch, so hock di nit obena; denn s kennt eina iglade si, der vornehma isch als dü,
14 Iba alles aba zehn a d Liebe (Lebi), de do isch des Band dr Vullkummeheit.
4 Sie hän gsait: Moses het zöglo, ä Scheidebref z schribe un sich z schide.
5 Jesus aba sait zue nene: Wägä airer Herzens Härti wägä het da äich des Gbot gschribe;
6 aba vum Afang a(vu dr Schepfig) het Gott sie gschaffe als Ma un Wib.
7 Drum wird ä Ma si Vada (Babbe) un si Muetter vulo un wird sinem Wib ahänge,
8 un de zwei wäre ei Fleisch si. So sin sie dann(dnoh) aba nimmi zwei, sundern ei Fleisch.
9 Was aba Gott zämmegfirt het, des soll d Mensch nit schide.
10 Jesus aba schtoht uf un het sie gfrogt: Wo sin sie, Wieb? Het di nemads vudammt?
11 Sie git zantwort: Nemads, Herr. Un Jesus sait: So vudamm i(ich) di au nit; gang hi un sindige etze nimi.
22 Ihr Wieba, ordne äich äire Männa unda we däm Herrn.
23 Denn dr Ma isch d Kopf(Schädel) vum Wieb, we au Chrischtus d Kopf(Schädel) dr Gmeinde isch, de na(er) als si Leib (Ranze) erlest het.
24 Aba we etze de Gmeinde sich Chrischtus undaordnet, so soll sich au de Wieba ihre Männa undaordne in allem.
39 Ä Wieb isch bunde, solang ihr Ma läbt; wenn aba dr Ma schtirbt, isch sie fräi, z hirote, wen sie will; nur daß s in däm Herrn gschiht!
6 wenn eina untadelig isch, Ma vu einem einzige Wieb isch, der gläubige Kinda het, der nit im Ruef schtoh, schludrig odr unghorsam z si.
28 So solle au de Männa ihri Wieba liebe we ihr eigene Leib (Ranze). Wer si Wieb liebt (leb het), der liebt (lebt) sich selbscht.
29 Denn nemads het je si eignes Fleisch ghaßt; sundern na(er) nährt un vusorgts, we au Chrischtus de Gmeinde.
30 Denn ma(mir) sin Glieda vu sinem Leib (Ranze). "
25 Ihr Männa, liebe (hän leb) äiri Wieba, we au Chrischtus de Gmeinde gliebt (leb ka) het un het sich selbscht fir sie hige,
26 um sie z heilige. Er het sie sufa gmacht durch des Wassabad im Wort, dmit da(er)
27 sie vor sich schtellt als ä Gmeinde, de herrlich isch un kei Fleck odr ä Runze odr ebis derglieche het, sundern de heilig un untadelig isch.
22 Ihr Wieba, ordne äich äire Männa unda we däm Herrn.
23 Denn dr Ma isch d Kopf(Schädel) vum Wieb, we au Chrischtus d Kopf(Schädel) dr Gmeinde isch, de na(er) als si Leib (Ranze) erlest het.
28 So solle au de Männa ihri Wieba liebe we ihr eigene Leib (Ranze). Wer si Wieb liebt (leb het), der liebt (lebt) sich selbscht.
29 Un wer Hiisa odr Breda odr Schweschtare odr Vada (Babbe) odr Muetter odr Kinda odr Äcker vulosst wägä minem Name, der wird's hundatfach gregä un s ewige Läbä erbe.
27 Ihr hän ghärt, daß gsait isch (2. Moses 20,14): "Dü sollsch nit ehebreche."
28 Ich aba sag äich: Wer ä Wieb asieht, un sie wott, der het scho mit ihr d Ehe broche in sinem Herz.
2 Denn wohr un Grecht sin sini Gricht, daß sa(er) de großi Hure vuurdeilt het, de d Erde mit ihra Hurarai vudorbe het, un het des Bloet vu sinene Knecht grächt, des ihri Händ(Pfode) vuschittet hän.
1 Wovu ihr aba gschriebe hän, druf antwort i(ich): Sisch guet fir d Ma, kein Wieb zue berihre.
2 Aba um Unzucht zue vumiede, soll jeda si eigenes Wieb ha un jedes Wieb ihren eigene Ma.
7 eso, ihr Männa, wohnt vuninftig mit tene zsämme un gen däm wiebliche Gschlecht als däm schwächere Ehri. Denn au de Wieba sin Miterbe vu d Gnade vum Läbä, un aicha mitänanda (gmeinsames) Gebet soll nit vuhindat wäre.
7 eso, ihr Männa, wohnt vuninftig mit tene zsämme un gen däm wiebliche Gschlecht als däm schwächere Ehri. Denn au de Wieba sin Miterbe vu d Gnade vum Läbä, un aicha mitänanda (gmeinsames) Gebet soll nit vuhindat wäre.
32 Ich mächt aba, daß ihr ohni Sorge sin. Wer ledig isch, der sorgt sich um de Sache vum Herrn, we na(er) däm Herrn gfalle doet;
33 wer aba vuhirotet isch, der sorgt sich um de Sache dr Welt, we na(er) dem Wieb gfalle doet, un so isch scha(er) mit deiltem Herze däbi.
34 Un des Wieb, des kei Ma het, un de Jungfrau sorge sich um de Sache vum Herrn, daß sie heilig sin am Leib (Ranze) un au am Geischt; aba de vuhirotete Wieba sorgte sich um de Sache dr Welt, we sie däm Ma gfalle den.
2 Ä Bischof aba soll untadelig si, Ma vu einem Wieb, nichtern, maßvoll, wert, gaschtfräi, gschickt im Lehre,
12 D Diakon soll au jeda dr Ma vu einem einzige Wieb si un ihre Kinda un ihrem eigene Hus guet vorschtoh.
20 Aba i(ich) ha gege di, daß dü Isebel duldesch, des Wieb, des sait, sie isch ä Prophetin, un lehrt un vufihrt mini Knecht, Hurarai z tribä un Götzeopfa z ässä.
13 S Ässä isch fir d Ranze un dr Ranze isch fir s Ässä do; aba Gott wird des eine we des andere znicht mache. Dr Leib (Ranze) isch aba nit fir d Hurarai do, sundern fir d Herrn, un dr Herr fir d Leib (Ranze).
14 Gott aba het d Herrn uferweckt un wird au uns(us) uferwecke durch sini Kraft.
24 un hän gsait: Meischta, Moses het gsait (5. Moses 25,5.6): "Wenn eina schtirbt un het keini Kinda, so soll si Brueda si Wieb hirote un sinem Brueda Nochkumme mache."
30 Denn in dr Uferschtehig wäre sie nit hirote noh sich hirote losse, sundern sie sin we Engel im Himmel.
31 Drum wird ä Ma Vada (Babbe) un Muetter vulo un sinem Wieb ahänge, un de zwei wäre ä Fleisch si" (1. Moses 2,24).
9 Odr wißt ihr nit, daß di Ungrechte des Rich Gottes nit erbe wäre? Len äich nit irrmache! Weda Unzichtigi noh Götzediena, Ehebrecha, Luschtknabe, Knabeschänder,
10 Deb, Geizigi, Trunkebolde, Läschtera odr Raiba (Vubrecha) wäre des Rich Gottes erbe.
5 un het gsait (1. Moses 2,24): "Drum wird ä Ma Vada (Babbe) un Muetter vulo un an si Wieb hänge, un de zwei wäre ei Fleisch si"?
6 So sin sie drno nimi zwei, sundern ei Fleisch. Was drno Gott zsämmegfegt het, des soll dr Mensch nit trenne!
12 un wenn sich ä Wieb schidet vu ihrem Ma un hirotet ä anderä, bricht sie ihri Ehe.
1 Ibahaupt goht des Gschwätz um, daß Unzucht unda äich isch, un zwar ä solchi Unzucht, wes sie nit ämol unda d Heide git: daß eina des Wieb vu sinem Vada (Babbe) het.
2 Un ihr sin ufblose un sin nit trurig wore, so daß ihr den üs äira Middi vuschtoße hätte, der des doe het ?
14 Zehn nit am fremde Joch mit d Ungläubige. Denn was het de Grechtigkeit z schaffe mit dr Ungrechtigkeit? Was het des Lecht fir Gmeinschaft mit dem Dunkle(d Nacht)?
33 Drum au ihr: jeda het leb(lieb) si Wieb we sich selbscht; de Wieba aba ehre d Ma.
33 Drum au ihr: jeda het leb(lieb) si Wieb we sich selbscht; de Wieba aba ehre d Ma.