A Ceia do Senhor
16 Dr gsegnete Kelch, den ma(mir) segne, isch der nit de Gmeinschaft mit dem Bluet Chrischti? Des Brot, des ma(mir) breche, isch des nit de Gmeinschaft mit dem Leib (Ranze) Chrischti?
17 Denn ei Brot isch's: So sin ma(mir) vieli ei Leib (Ranze), wel ma(mir) alli an einem Brot teilhän.
18 Un als sie am Disch ware un äße, sait Jesus: Gwiß, i(ich) sag äich: Eina unda äich, der mit ma(mir) ißt, wird mich vurote.
19 Un sie werde trürig un froge nen, eina nohch rem andre: Bin ich's?
20 Er aba sait zue nene: Eina vu dene zwöelf, der mit ma(mir) si Brot in d Schissle dungt.
21 D Menschebue goht zwar hi, we vu nem gschriebe stoht; wehe aba däm Mensche, durch d d Menschebue vurote wird! S wär fir d Mensche bessa, wenn na ne uf d Welt kumme wär.
2 Un bim Obendässä, als scho dr Deufel däm Judas, Simons Bue, vum Iskariot, ins Herz ge het, nen z vurote,
3 Jesus aba het gwißt, daß nem dr Vada (Babbe) alles in sini Händ(Pfode) ge het un daß sa vu Gott kumme war un zue Gott goht,
4 do schtoht er vum Ässä uf, legt si Obagwand ab un nimmt ä Schurz un zegt den a.
5 Dnohch nimmt da Wassa in ä Becke, un fangt a, d Jinger de Feß z wäsche, un trocknet sie mit däm Schurz ab.
21 Als Jesus des gsait het, wird da trurig im Geischt un beziigt un sait: Gwiß, gwiß, i(ich) sag äich: Eina unda äich wird mi vurote.
22 Do sähn sich d Jinger undaänanda a, un s wird ne bang, vu wäm ma(er) wohl schwätzt.
23 S war aba eina unda sine Jinger, den Jesus leb(lieb) het, der liet bi Disch an dr Bruscht Jesus.
24 Däm winkt Simon Petrus, daß sa froge soll, wers wär, vum däm ma schwätzt.
25 Do liet da sich a d Bruscht Jesus un het nen gfrogt: Herr, wer isch's?
26 Jesus git zantwort: Der isch's, däm i(ich) ä schtuck Brot dunk un gib. Un na nimmt ä schtuck, dunkts un gits däm Judas, däm Bue vum Simon Iskariot.
27 Un als sa des Schtuck nimmt, fahrt dr Sadan in nen. Do sait Jesus zue nem: Was dü doesch, des doe bald!
28 Aba nemads am Disch het gwißt, wozue na des gsait het.
29 Ä baar meine, wel Judas d Geldbiidel het, sait Jesus zue nem: Kaufe, was ma fir s Fescht nedig hän!, odr daß sa d Arme ebis ge soll.
30 Als sa etze d Bisse gnumme het, goht da drno üsä. Un s war Nacht.
20 Ich läb, doch etze nit i(ich), sundern Chrischtus läbt in ma(mir). Denn was i(ich) etzed läb im Fleisch, des läb i(ich) im Glaube a d Bue Gottes, der mi gliebt (leb ka) het un sich selba fir mi hige het.
53 Jesus sait zue nene: Gwiß, gwiß, i(ich) sag äich: Wenn ihr nit des Fleisch vum Menschebue ässä un si Bloet trinke den, so hän ihr kei Läbä in äich.
54 Wer mi Fleisch ißt un mi Bloet trinkt, der het des ewige Läbä, un i(ich) wär nen am Jingschte Dag uferwecke.
55 Denn mi Fleisch isch des wahre Ässä, un mi Bloet isch dr wahr Trunk.
56 Wer mi Fleisch ißt un mi Bloet trinkt, der bliebt in ma(mir) un i(ich) in nem.
57 We mi d lebändige Vada (Babbe) gschickt het un i(ich) läb um mi Vada (Babbe) wille, so wird au, wer mi ißt, läbä wägä ma(mir).
22 Un als sie noh gäße hän, nihmt Jesus des Brot, dankt un bricht's un gib's ne un sait: Nähme; des isch mi Leib.
23 Un na(er) nihmt d Kelch, dankt un gibs ne; un sie trinke alli drüs.
24 Un na(er) sait zue nene: Des isch mi Bloet des Packt(Abkumme), des fir vieli vuschittet wird.
25 Gwiß, i(ich) sage äich, daß i(ich) nigs me trinke doe vum Rebschtock bis zue däm Dag, an däm i(ich) ufs näji(naii) dvu trinke doe im Rich Gottes.
14 Un als de Schtund kummt, het da(er) sich anekockt un de Aposchtel mit nem.
15 Un na(er) sait zue nene: Mich het herzlich vulangt, des Passalamm mit äich z ässä, bvor i(ich) lied.
16 Denn i(ich) sag äich, daß i(ich) s nimi ässä wäre, bis ses erfillt wird im Rich Gottes.
7 Am erschte Dag vu d Wuche aba, als ma(mir) vusammelt ware, des Brot z breche, predigt ne Paulus, un do na(er) am nägschte Dag wiedareise wot, zeht sich s Wort(Predigt) hi bis midde in d Nacht.
26 Als sie aba ässä, nimmt Jesus vum Brot, dankt un bricht's un git's d Jinger un het gsait: Nähmet, ässä; des isch mi Leib (Ranze).
27 Un na(er) nimmt d Kelch un dankt, git ne des un het gsait: Trinke alli drus;
28 des isch mi Bloet vum Bunde, des vuschittet wird fir vieli zue d Vugebig vu d Sinde.
29 Ich sag äich: Ich wär drno nimi vu däm Gwägs vum Wischtock trinke bis an den Dag, an däm i(ich) vu naiem dvu trinke wär mit äich in minem Vada (Babbe) sinem Rich.
30 Un als sie d Lobgsang gsunge hän, gehn sie üsä an d Elberg.
4 Eso sin au ihr, mini Breda, däm Gsetz we umbrocht (dot) durch d Leib (Ranze) Chrischti, so daß ihr nem andere aghert, nämlich däm, der vu d Dote uferweckt isch, dmit ma(mir) Gott Frucht bringe.
5 Denn solang ma(mir) däm Fleisch vufalle ware, do ware de sindige Leideschafte, de durchs Gsetz erregt wäre, schtark in unsari Glieda, so daß ma(mir) däm Dod Frucht bringe.
6 Etze aba sin ma(mir) vum Gsetz fräi wore un nem abgschtorbe, des uns(us) gfange hebt (haltet), so daß ma(mir) diene im näje(naie) Wäse vum Geischt un nit im alte Wäse vum Buechschtabe.
26 Denn sooft ihr vu däm Brot ässä un üs däm Kelch trinke, vukindigt ihr d Dod vum Herrn, bis sa(er) kummt.
51 Ich bi des lebändige Brot, des vum Himmel kumme isch. Wer vu däm Brot ißt, der wird läbä in Ewigkeit. Un des Brot isch mi Fleisch, des i(ich) ge wär fir des Läbä vu d Welt.
17 Un na(er) nimmt den Kelch, dankt un sait: Nähme nen un deilt nen unda äich;
18 denn i(ich) sag äich: Ich wäre vu etze a nit trinke vum Wischtock, bis des Rich Gottes kummt.
19 Un na(er) nimmt des Brot, dankt un bricht's un git's sene un sait: Des isch mi Leib (Ranze), der fir äich ge wird; des den zue minem Adenke.
20 genau so au den Kelch nohch rem Ässä un sait: Der Kelch isch dr näji(naii) Packt(Abkumme) in minem Bloet, des fir äich vuschittet wird!
33 Drum, mini lebi Breda, wenn ihr zsämmekumme, um z ässä, so wartet ufänanda.
34 Het jemads Hunga, so soll la(er) dheim ässä, dmit ihr nit zum Gricht zsämmekummt.Des andare will i(ich) ordne, wenn i(ich) kumm.
15 Un drum isch scha(er) au dr Mittla vum näji(naii) Packt(Abkumme), dmit durch si Dod, der gmacht(gschähe) isch zue d Erlesig vu d Ibatretige unda däm erschte Packt(Abkumme), dmit de Bruefene des vuheißene ewige Erbe grege.
16 Denn wo ä Teschtament* isch, do mueß dr Dod vu däm gschähe si, der des Teschtament gmacht het. *Das griechische Wort fir «Teschtament(Testament)» un «Packt(Bund)» isch des gliche.
17 Denn ä Teschtament kumm erscht in Kraft mit däm Dot; s isch noh nit in Kraft, solang der noh läbt, ders gmacht het.
27 Wer etze unwürdig vum Brot ißt odr üs däm Kelch vum Herrn trinkt, der wird schuldig si am Leib (Ranze) un Bloet vum Herrn.
28 Dr Mensch pref sich aba selbscht, un so ässä na(er) vu däm Brot un trinke üs däm Kelch.
29 Denn wer so ißt un trinkt, daß sa(er) d Leib (Ranze) vum Herrn nit achtet, der ißt un trinkt sich selba zum Gricht.
30 Drum sin au vieli Schwach un Krank unda äich, un nit wenig sin igschlofe (gschtorbe).
23 Denn i(ich) ha vum Herrn gregt, was i(ich) äich wietage ha: Dr Herr Jesus, in dr Nacht, do wo na(er) vurote wore isch, nimmt da(er) des Brot,
24 dankt un bricht's un sait: Des isch mi Leib (Ranze), der fir äich ge wird; des den zue minem Adenke.
25 Eso nimmt da(er) au d Kelch nohch rem Ässä un sait: Der Kelch isch dr näji(naii) Packt(Abkumme) in minem Bloet; des den, sooft ihr drüs trinke, zue minem Adenke.
26 Denn sooft ihr vu däm Brot ässä un üs däm Kelch trinke, vukindigt ihr d Dod vum Herrn, bis sa(er) kummt.
27 Wer etze unwürdig vum Brot ißt odr üs däm Kelch vum Herrn trinkt, der wird schuldig si am Leib (Ranze) un Bloet vum Herrn.
28 Dr Mensch pref sich aba selbscht, un so ässä na(er) vu däm Brot un trinke üs däm Kelch.
29 Denn wer so ißt un trinkt, daß sa(er) d Leib (Ranze) vum Herrn nit achtet, der ißt un trinkt sich selba zum Gricht.
30 Drum sin au vieli Schwach un Krank unda äich, un nit wenig sin igschlofe (gschtorbe).
19 Un na(er) nimmt des Brot, dankt un bricht's un git's sene un sait: Des isch mi Leib (Ranze), der fir äich ge wird; des den zue minem Adenke.
20 genau so au den Kelch nohch rem Ässä un sait: Der Kelch isch dr näji(naii) Packt(Abkumme) in minem Bloet, des fir äich vuschittet wird!
23 Denn i(ich) ha vum Herrn gregt, was i(ich) äich wietage ha: Dr Herr Jesus, in dr Nacht, do wo na(er) vurote wore isch, nimmt da(er) des Brot,
24 dankt un bricht's un sait: Des isch mi Leib (Ranze), der fir äich ge wird; des den zue minem Adenke.
25 Eso nimmt da(er) au d Kelch nohch rem Ässä un sait: Der Kelch isch dr näji(naii) Packt(Abkumme) in minem Bloet; des den, sooft ihr drüs trinke, zue minem Adenke.
26 Denn sooft ihr vu däm Brot ässä un üs däm Kelch trinke, vukindigt ihr d Dod vum Herrn, bis sa(er) kummt.
26 Als sie aba ässä, nimmt Jesus vum Brot, dankt un bricht's un git's d Jinger un het gsait: Nähmet, ässä; des isch mi Leib (Ranze).
27 Un na(er) nimmt d Kelch un dankt, git ne des un het gsait: Trinke alli drus;
28 des isch mi Bloet vum Bunde, des vuschittet wird fir vieli zue d Vugebig vu d Sinde.
29 Ich sag äich: Ich wär drno nimi vu däm Gwägs vum Wischtock trinke bis an den Dag, an däm i(ich) vu naiem dvu trinke wär mit äich in minem Vada (Babbe) sinem Rich.
7 S kummt etze dr Dag vu d Ungsäuerte Brot, a däm ma des Passalamm opfare moeß.
8 Un na(er) schickt Petrus un Johannes un sait: Gehn hi un mache uns(us) des Passalamm, dmit ma(mir)'s ässä.
9 Sie aba froge nen: Wo willsch dü, daß ma(mir)'s mache?
10 Er sait zue nene: Luege, wenn ihr rikumme in de Schtadt, wird äich ä Mensch begegne, der trait ä Wassakrueg; gehn in des Hus, in des er inegoht,
11 un sage zum Husherr: D Meischta losst dir sage: Wo isch d Platz, an däm i(ich) des Passalamm ässä ka mit minene Jinger?
12 Un na(er) wird äich ä große Saal zeigä, der mit Polschta vusähe isch; dert mache s.
13 Sie gehn hi un find's, we er nene gsait het, un richte des Passalamm.
14 Un als de Schtund kummt, het da(er) sich anekockt un de Aposchtel mit nem.
21 Ihr kennt nit au d Kelch vum Herrn trinke un d Kelch dr bese Geischta; ihr kennt nit au am Disch vum Herrn teilha un am Disch dr bese Geischta.
20 Wenn ihr etze zsämmekumme, so hebet (halte) nit des Obendässä vum Herrn.
21 Denn jeda nimmt bim Ässä si eignes Ässä vorweg, un eina isch hungrig, dr andre isch bsofe.
22 Hän ihr denn nit Hiisa, wo ihr ässä un trinke kennt? Odr vuachte ihr de Gmeinde Gottes un bschäme de, de nigs hän? Was soll i(ich) äich sage? Soll i(ich) äich lobe? Do lob i(ich) äich nit.
5 Denn wenn ma(mir) mit nem vubunde un nem gliechgworde sin in sinem Dod, so wäre ma(mir) nem au in dr Uferschtehig glich si.
6 Mir wisse jo, daß unsa alta Mensch mit nem kriizigt isch, dmit dr Leib (Ranze) fir d Sinde vunichtet wär, so daß ma(mir) etze dr Sinde nit diene.
7 Denn wer gschtorbe isch, der isch fräi wore vu d Sinde.
8 Sin ma(mir) aba mit Chrischtus gschtorbe, so glaube ma(mir), daß ma(mir) au mit nem läbä wäre,
9 un wisse, daß Chrischtus, vu d Dote gweckt, etze nit schtirbt; d Dod ka etze iba nen nit herrsche.
10 Denn was sa(er) gschtorbe isch, des isch scha(er) dr Sinde gschtorbe ein fir allimol; was er aba läbt, des läbt ta(er) Gott.