8 Ich sag äich aba: Wer mich bekannt macht vor d Mensch, den wird au dr Menschebue bekannt mache vor d Engel Gottes.
9 Wer mich aba vuliignet vor d Mensch, der wird vuliignet wäre vor d Engel Gottes.
10 Un wer ä Wort gege d Menschebue sait, däm soll s vuge wäre; wer aba d heilige Geischt läschtert, däm soll s nit vuge wäre.
4 So ä Vuträue aba hän ma(mir) durch Chrischtus zue Gott.
5 Nit daß ma(mir) tichtig sin vu uns(us) selba üs, uns(us) ebis zuezrechne als vu uns(us) selba üs; sundern daß ma(mir) tichtig sin, isch vu Gott,
6 der uns(us) au tichtig gmacht het zue Diena vum näji(naii) Packt(Abkumme), nit vum Buechschtabe, sundern vum Geischt. Denn dr Boechschtabe bringt einem um, aba dr Geischt macht lebändig.
6 So wars mit Abraham: "Er het Gott glaubt, un s isch nem zue d Grechtigkeit grechnet worde" (1. Moses 15,6).
7 Sähn eso: de üs däm Glaube sin, des sin Abrahams Kinda.
8 D Schrift aba hets vorüsgsähne, daß Gott d Heide durch d Glaube Grecht macht. Drum vukindige sie däm Abraham (1. Moses 12,3): "In dir solle alli Heide gsegnet wäre."
9 So wäre etze de, de üs däm Glaube sin, gsegnet mit däm Abraham der glaubt.
10 Denn dfir schaffe un kämpfe ma(mir), wel ma(mir) unsri Hoffnig uf d lebändige Gott gsetzt hän, wela dr Heiland alla Mensche isch, bsunders dr Gläubige.
1 Aira Herz soll nit vuschrecke! Glaube an Gott un glaube an mich!