15 Un na(er) sait zue nene: Luege zue un hete äich vor alla Habgier; denn nemads läbt dvu, daß er vieli Sache het.
9 Denn de rich wäre wen, de kumme in Vusuechig un vuschtricke sich schnell in vieli Dummi Sache un besi Luscht, weli de Mensche vusinke losse am End in Vudammnis.
6 Wägä däm vugeldet (heimzahlt) ihr jo au Schtiir (Zinsgrosche); denn sie sin Gottes Diena, uf den Denscht bschtändig bdacht.
5 Sin nit geldgierig, un lens äich guet si a däm, was do isch. Denn dr Herr het gsait (Josua 1,5): "I will di nit vulo un nit vugässä."
7 So gen etze jeda, was ihr schuldig sin: Schtiir (Zinsgrosche), däm de Schtiir (Zinsgrosche) kert; Zoll, däm dr Zoll kert; Angscht, däm de Angscht kert; Ehri, däm de Ehri kert.
21 Denn wo di Schatz isch, do isch au di Herz.
17 D Riche in d Welt bpfiehl, daß sie nit stolz sin, au nit hoffe uf d unsichere Richtum, sundern uf Gott, der uns(us) alle viel git, s z gneße;
21 Do het si Herr zue nem gsait: Recht so, dü tichtige un treue Knecht, dü bisch iba wenigem treu gsi, i(ich) will di iba viel anesitzä; gang inä zue dines Herrn Fräid(Freud)!