Ensinar
24 Drum, wer mich ghärt het un des doet, der glicht nem schlaue Ma, der si Hus uf fem Felse bäut het.
16 Denn alli Schrift, vu Gott ige, isch nitz zue d Lehr, zue d Zrechtwiesig, zue d Besserig, zue d Zucht in dr Grechtigkeit,
17 daß dr Mensch Gottes ganz guet isch, un zue allem guete Gschäfft gschickt.
17 Di Älteschte, de dr Gmeinde guet vorstehn, de halt ma zwiefacha d Ehri wert, bsunders, de sich abmehä im Wort un in dr Lehri.
18 Denn d Schrift sait (5. Moses 25,4): "Dü sollsch däm Ochs, der do drischt, nit des Mul vubinde"; un: "Ä Arbeita isch si Lohn wert".
16 Len des Wort Chrischti viel unda äich huse: lehre un ermahne äich änanda in alli Wisheit; mit Psalme, Lobsinge un geischtliche Leda singe Gott dankbar in äire Herze.
4 Denn was zvor gschriebe isch, des isch uns(us) als Lehr gschriebä, dmit ma(mir) durch Geduld un d Troscht vu d Schrift Hoffnig hän.
16 Halt di wiet vu ungeischtlichem losem Gschwätz; denn s fihrt me un me zue ungettlichem Wäse,
17 un ihr Wort frißt um sich we dr Kräbs. Unda ne sin Hymenäus un Philetus,
9 Wer driba nüsgoht un bliebt nit in dr Lehre Chrischti, der het Gott nit; wer in däre Lehre bliebt, der het d Vada (Babbe) un d Bue.
14 Aba midde im Fescht goht Jesus nuf in d Tempel un lehrt.
15 Un d Jude vuwundrete sich un sage: We ka der de Schrift vuschtoh, wenn na(er)s doch nit gelernt het?
16 Jesus git ne zantwort un sait: Mini Lehr isch nit vu ma(mir), sundern vu däm, der mi gschickt het.
17 Wenn jemads däm si Wille doe will, wird da(er) merke, ob de Lehr vu Gott isch odr ob i(ich) vu ma(mir) selbscht üs schwätz.
18 Wer vu sich selbscht üs schwätzt, der suecht sini eigene Ehri; wer aba de Ehri vu däm suecht, der nen gschickt het, der isch wohr, un keini Ungrechtigkeit isch in nem.