Esperar no Senhor

22 Hän ihr äiri Seele sufa gmacht im Folgsam (Brav si) si dr Wohret zue echta Bruedaliebe, so hän äich undaänanda bschtändig leb(lieb) üs reinem Herze.

23 Denn ihr sin wiedageboren nit üs vugänglichem, sundern üs ewigem Some, nämlich üs däm lebändige Wort Gottes, des do bliebt.

24 Denn "alles Fleisch isch we Gras un alli sini Herrlichkeit wes Gras vu d Blueme. S Gras isch vudorrt un d Blueme abgfloge;

25 aba s Herrn Wort bliebt in Ewigkeit" (Jesaja 40,6-8). Des isch aba des Wort, wel (des) unda äich vukindigt isch.

9 Dr Herr vuhindat nit de Vuheißig, we s ä baar fir ä Vuhindarig hebe (halte); sundern na(er) het Geduld mit äich un will nit, daß jemads vulore wäre, sundern daß jeda zue d Buße findet.

1 Dann(Dnoh) wird des Himmelrich gliche zehn Jungfraue, de ihri Lampe (Funzle) nähmä un gehn üsä, däm Bräutigam entgegä.

2 Aba fünf vu nene ware dumm, un fünf ware schlau.

3 Di dumme nähmä ihri Lampe (Funzle), aba sie nähmä kei El mit.

4 Di schlaue aba nähmä El mit in ihre Kanne, samt ihre Lampe (Funzle).

5 Als drno dr Bräutigam lang usbliebt, wäre sie alli med un schlofe i.

6 Um midde in d Nacht aba hert ma lutes Ruefe: lueg (gib obacht), dr Bräutigam kummt! Gehn üsä, nem entgegä!

7 Do sin de Jungfraue ufgschtande un mache ihri Lampe (Funzle) parat.

8 Di dumme aba sage zue d schlaue: Gen uns(us) vu äirem El, denn unsri Lampe (Funzle) gen üs.

9 Do antworte di schlaue un hän gsait: Nei, sunscht doet s fir uns(us) un äich nit gnoe si; gehn aba zum Kaufma (Händla) un kaufe fir äich selba El.

10 Un als sie higehn z kaufe, kummt dr Bräutigam; un de parat ware, gehn mit nem inä zue d Hochziit, un Dire isch vuschlosse.

11 Schpäta kumme au di andere Jungfraue un hän gsait: Herr, Herr, doe uns(us) uf!

12 Er git zantwort aba un het gsait: Gwiß, i(ich) sag äich: Ich kenn äich nit.

13 Drum wachet! Denn ihr wißt nit Dag noh Schtund.

3 Nit ällei aba des, sundern ma(mir) rehme uns(us) au dr Bedrängniss(Not), wel ma(mir) wisse, daß Vufolgig Geduld bringt,

4 Geduld aba Bewährig, Bewährig aba Hoffnig,

7 So sin etze geduldig, lebi Breda, bis zum Kumme vum Herrn. Lueg, dr Bur wartet uf d Frucht vu d Erde un isch däbi geduldig, bis sie gregt d Frehräge un d Schboträge.

8 Sin au ihr geduldig un schtärkt äiri Herze; denn des Kumme vum Herrn isch nooch.

11 Lueg, ma(mir) preise selig, de erduldet hän. Vu d Geduld Hiobs hän ihr ghärt un hän gsähne, zue welem End s dr Herr gfihrt het; denn dr Herr isch barmherzig un ä Erbarma.

11 un schtarkt sin mit alla Kraft durch sini herrlichi Macht zue alla Geduld un Langmuet.