Filho de Deus

17 Jesus aba git ne zantwort: Mi Vada (Babbe) schafft (wirkt) bis uf däne Dag, un i(ich) schaff (wirkt) au.

18 Drum vulange d Jude noh viel me dnohch, nen umzbringe, wel er nit ällei d Sabbat bricht, sundern au gsait het, Gott isch si Vada (Babbe), un macht sich selbscht Gott glich.

20 Ich läb, doch etze nit i(ich), sundern Chrischtus läbt in ma(mir). Denn was i(ich) etzed läb im Fleisch, des läb i(ich) im Glaube a d Bue Gottes, der mi gliebt (leb ka) het un sich selba fir mi hige het.

12 Wer d Bue het, der het s Läbä; wer d Bue Gottes nit het, der het s Läbä nit.

9 Dorum isch ku d Liebi Gottes unda uns(us), daß Gott si einzige Bue gschickt het in d Welt, dmit ma(mir) durch nen läbä solle.

10 Wäge däm bschtoht d Liebi: nit, daß ma(mir) Gott gliebt (leb ka) hän, sundern daß sa(er) uns(us) gliebt (leb ka) het un si Bue gschickt het zur Vusehnig fir unsri Sinde.

3 Er ischs Abbild vu sinere Herrlichkeit un des Ebebild vu sinem Wese un trait alli Sach mit sinem Wort in Kraft un het parat gmacht Sufa wäre vu d Sinde un het sich bschtimmt zue d Rechte dr Majestät in dr Hechi 2. Kor 4,4; Kol 1,15

4 un isch so viel hecha wore als de Engel, we dr Name, den na(er) gerbt het, hecha isch als ihr Name.

16 Denn eso het Gott d Welt gliebt (leb ka), daß sa(er) si einzige Bue git, dmit alli, de a nen glaube, nit vulore wäre, sundern des ewige Läbä hän.

15 Wer also sait, daß Jesus Gottes Bue isch, in däm bliebt Gott un na(er) in Gott.

13 Do kummt Jesus in de Gegend vu Cäsarea Philippi un frogt sini Jinger un het gsait: Wer sage d Lit, daß dr Menschebue isch?

14 Sie hän gsait: Ä baar sage, dü bisch Johannes dr Däufer, anderi, dü bisch Elia, wieda anderi, dü bisch Jeremia odr eina vu d Prophete.

15 Er frogt sie: Was sage denn ihr, daß i(ich) bi?

16 Do git zantwort Simon Petrus un het gsait: Dü bisch Chrischtus, vum lebändige Gott d Bue!

21 Denn we d Vada (Babbe) di Dote uferweckt un sie lebändig macht, so macht au d Bue lebändig, weli er will.

22 Denn d Vada (Babbe) richtet nemads, sundern het alles Gricht däm Bue ibage,

23 dmit sie alli d Bue ehre (priise), we sie d Vada (Babbe) ehre. Wer d Bue nit ehrt, der ehrt d Vada (Babbe) nit, der nen gschickt het.

4 Als aba de Ziit erfillt war, schickt Gott si Bue, uf d Welt kumme vu einem Wieb un unda des Gsetz doe,

5 dmit da(er) de, de unda däm Gsetz ware, erlest, dmit ma(mir) de Kindschaft gregä.

6 Wel ihr etze Kinda sin, het Gott d Geischt vu sinem Bue gschickt in unsri Herze, der do reft: Abba, lebe Vada (Babbe)!

14 Un des Wort ward Fleisch un het unda uns(us) gwohnt, un ma(mir) sähn (d) sini Herrlichkeit, ä Herrlichkeit als einzige Bue vum Vada (Babbe), volla Gnade un Wohret.

16 Un als Jesus dauft war, schtiegt da(er) gli üs sem Wassa. Un lueg (gib obacht), do doet sich nem dr Himmel uf, un na(er) het gsähne d Geischt Gottes we nä Duebe abefahre un iba sich kumme.

17 Un lueg (gib obacht), ä Schtimme vum Himmel nab het gsait: Des isch mi liebe Bue, an däm i(ich) großi freud ha.

25 Gwiß, gwiß, i(ich) sag äich: S kummt de Schtund un isch scho etzed do, daß di Dote härä wäre d Schtimm vum Bue Gottes, un de sie härä wäre, de wäre läbä.

26 Denn we d Vada (Babbe) des Läbä het in sich selba, so het da(er) au däm Bue ge, des Läbä z ha in sich selba;

18 Nemad het Gott je gsähne; dr Einzige Bue, der uf fem Vada (Babbe) sinem Schoß isch, der het nen uns(us) vukindigt.

8 Wer Sinde doet, der isch vum Deufel; denn dr Deufel sindigt vu Afang a. Dzue isch scha(er) kumme dr Bue Gottes, daß sa d Arbet vum Deufels kabut macht.

12 We vieli nen aba ufnähme, däne git er Macht, Gottes Kinda z wäre, däne, de an si Name glaube,

13 de nit üs däm Bloet noh üs däm Wille vum Fleisch noh üs däm Wille vumä Ma, sundern vu Gott uf d Welt kumme sin.

10 Denn wenn ma(mir) mit Gott vusehnt worde sin durch d Dod vu sinem Bue, als ma(mir) noh Gegna(Feinde) ware, um weviel me wäre ma(mir) selig wäre durch si Läbä, nohchdem ma(mir) etze vusehnt sin.