35 Himmel un Erde wäre vugoh; aba mini Wort wäre nit vugoh.
12 Un i(ich) sieh: als ses des sechste Siegel ufgmacht het, do isch ä großes Erdbebe bassiert, un d Sunne wird finschta we ä schwarze Sack, un d ganz Mond wird we Bloet,
13 un d Schterne vum Himmel flege uf d Erde, we wenn ä Fiegebaum sini Fiege abwirft, wenn na(er) vum schtarke Wind bwegt wird.
1 Vu d Ziit un Schtund aba, lebi Breda, ischs nit nedig, äich zue schriebe;
2 denn ihr selbscht wißt genau, daß dr Dag vum Herrn kumme wird we ä Deb in dr Nacht.
3 Wenn sie sage wäre: S isch Friede, s het keini Gfahr -, dann(dnoh) wird sie des End schnell ibafalle we de Wehe ä schwangares Wieb, un sie wäre nit fliehe kenne.
4 Ihr aba, lebi Breda, sin nit im Dunkle, daß dr Dag we ä Deb iba äich kummt.
5 Denn ihr alli sin Kinda vum Lecht un Kinda vum Dag. Mir sin nit vu dr Nacht noh vum Dunkle.
7 So wäre au dr Himmel, der etzed isch, un d Erde durch desselbe Wort ufghebt fir des Fiir, ufbwahrt fir d Dag vum Gricht un d Vudammnis vu d gottlose Lit.
36 So sin alliziit wach un bäte den, daß ihr stark sin, z entfliehe däm allem, was gschähe soll, un z schtoh vor rem Menschebue.
4 Ihr aba, lebi Breda, sin nit im Dunkle, daß dr Dag we ä Deb iba äich kummt.
5 Denn ihr alli sin Kinda vum Lecht un Kinda vum Dag. Mir sin nit vu dr Nacht noh vum Dunkle.
6 So len uns(us) etze nit schlofe we di andere, sundern len uns(us) wache un nichtern si.
7 Denn de schlofe, de schlofe vu d Nacht, un de bsofe sin, de sin vu d Nacht bsofe.
8 Mir aba, de ma(mir) Kinda vum Dag sin, wen nichtern si, azogä mit däm Panza vum Glaube un dr Lebi (Liebe) un mit däm Helm dr Hoffnig uf des Heil.
9 Denn Gott het uns(us) nit bschtimmt zum Zorn (Wuet), sundern dzue, des Heil z gregä durch unsa Herrn Jesus Chrischtus,
10 S wird aba des Herrn Dag kumme we ä Deb; dann(dnoh) wäre de Himmel vugoh mit großem Krache; de Elemente aba wäre vor Hitzi schmelze, un d Erde un de Werke, de druf sin, wäre ihr Urdeil finde.
9 Un s wird nusgworfe dr große Drache, di alte Schlange, de do heißt: Deufel un Sadan, der di ganz Welt vufihrt, un na(er) wird uf d Erde gworfe, un sini Engel wäre mit nem dohi gworfe.
29 Gli aba nohch dr Vufolgig um selli Ziit wird d Sunne sich vudunkle un dr Mond si Schien vuliere, un d Schterne wäre vum Himmel flege, un de Kräfte dr Himmel wäre ins Wanke kumme.
25 Un s wäre Zeiche gschähe an Sunne un Mond un Schterne, un uf d Erde wirds d Lit bang si, un sie wäre vuzage vor rem Bräuse un Woge vum Meer,
26 un d Lit wäre vugoh vor Angscht un in Erwartig dr Sach, de kumme soll iba de ganzi Erde; denn de Kräfte dr Himmel wäre ins Wanke kumme.
36 Vu däm Dag aba un vu dr Schtund weiß nemads, au d Engel im Himmel nit, au dr Bue nit, sundern ällei dr Vada (Babbe).
32 Vu däm Dag aba un dere Schtund weiß nemads, au d Engel im Himmel wißs nit, au dr Bue nit, sundern älleinig d Vada (Babbe).
1 Un i(ich) sieh ä näji(naii) Himmel un ä näji(naii) Erde; denn dr erschte Himmel un di erschte Erde sin vugange, un des Meer isch nimi.
2 Un i(ich) sieh di heilige Schtadt, des näji(naii) Jerusalem, vu Gott üs sem Himmel rabkumme, gmacht we ä gschmückte Bräut fir ihren Ma.
3 Un i(ich) ha ghärt ä großi Schtimm vum Thron her, de sait: Lueg do, d Hitte Gottes bi d Mensche! Un na(er) wird bi nene huse, un sie wäre si Volk si, un na(er) selbscht, Gott mit tene, wird ihr Gott si;
4 un Gott wird abwische alli Träne vu ihre Auge, un dr Dod wird nimi si, noh Leid noh Gschrei (Geblär) noh Schmerz wird me si; denn des Erschte isch vugange.
5 Un der uf fem Thron hockt, sait: Lueg, i(ich) mach alles näi! Un na(er) sait: Schrieb, denn de Wort sin wohr un gwiß!
11 Wenn etze des alles so vugoh wird, we mehn ihr dann(dnoh) doschtoh in heiligem Wandel un fromme Wäse,
12 de ihr des Kumme vum Dag Gottes schnella macht un ha wen, an däm de Himmel vum Fiir vugoh un de Elemente vor Hitzi vuschmelze wäre.