Sinais do Fim dos Tempos

17 Un s soll gschähe in d letschte Däg, sait Gott, do will i(ich) üsgieße vu minem Geischt uf alles Fleisch; un äiri Buebä un äiri Techtare solle weissage, un äiri Jinglinge solle Gsichta säh, un äiri Alte solle Traim ha;

18 un uf mini Knecht un uf mini Mägd will i(ich) in däne Däg vu minem Geischt üsgieße, un sie solle weissage.

19 Un i(ich) will Wunda doe obe am Himmel un Zeiche unde uf d Erde, Bloet un Fiir un Rauchdampf;

20 d Sunne soll in Dunkel un dr Mond in Bloet vuwandlet wäre, bvor dr große Dag dr Offenbarig vum Herrn kummt.

21 Un s soll gschähe: wer d Name vum Herrn aruefe wird, der soll grettet wäre."

51 Lueg, i(ich) sag äich ä Gheimnis: Mir wäre nit alli ischlofe (schterbe), ma(mir) wäre aba alli vuwandlet wäre;

52 un des pletzlig, in einem Nu, zue d Ziit dr letschte Päpere. Denn s wird de Päpere päpere, un di Dote wäre ufschtoh unvuweslich, un ma(mir) wäre vuwandlet wäre.

14 Un s wird predigt wäre des Evangelium vum Rich in dr ganze Welt zum Ziignis fir alli Velka, un dann(dnoh) wird s End kumme.

1 Des sollsch dü aba wisse, daß in d letschte Däg ä schlimmi Ziit kumme wird.

2 Denn d Mensche wäre viel vu sich hebed(Ibildet si), geldgierig si, prahle, hochmetig si, Läschtere, d Eltere unghorsam, undankbar, gottlos,

3 lieblos, unvusehnlich, legä, sin nit folgsam, wild, däm Guete ä feind,

4 Vuräter, tolpatschig dumm, ufblose. Sie liebe d Wolluscht me als Gott;

5 sie hän d Schien vum Fromm si, aba dere Kraft vuliigne sie; solche Mensche gang üs säm wäg!

34 Hete äich aba, daß äiri Herze nit bschwert wäre mit Frässä un Sufe un mit Sorge un der Dag nit pletzlig iba äich kummt we ä Falle;

35 denn er wird iba alli kumme, de ihr uf d ganze Erde huse.

36 So sin alliziit wach un bäte den, daß ihr stark sin, z entfliehe däm allem, was gschähe soll, un z schtoh vor rem Menschebue.

29 Gli aba nohch dr Vufolgig um selli Ziit wird d Sunne sich vudunkle un dr Mond si Schien vuliere, un d Schterne wäre vum Himmel flege, un de Kräfte dr Himmel wäre ins Wanke kumme.

30 Un dann(dnoh) wird erschiene des Zeiche vum Menschebue am Himmel. Un dann(dnoh) wäre jommerä alli Gschlechta uf Erde un wäre aluege d Menschebue kumme uf d Wolke vum Himmel mit großa Kraft un Herrlichkeit.

31 Un na(er) wird sini Engel schicke mit helle Päpare, un sie wäre sini Üserwählte sammle vu d vier Wind, vu einem End vum Himmel bis zum andere.

15 Denn des sage ma(mir) äich mit nem Wort vum Herrn, daß ma(mir), de ma(mir) läbä un ibrigbliebe bis zue d Akunft(zum Itreffä) vum Herrn, däne nit zvorkumme wäre, de igschlofe (gschtorbe) sin.

16 Denn na(er) selbscht, dr Herr, wird, wenn dr Bfehl kummt(zhärä isch), wenn de Schtimm vum Erzengel un de Päpere Gottes päperet(blose wird), rabkumme vum Himmel, un zerscht wäre di Dote, de in Chrischtus gschtorbe sin, ufschtoh.

17 Dnohch wäre ma(mir), de ma(mir) läbä un ibrigbliebe sin, au mit ne vufrachtet ( wägbrocht) wäre uf d Wolke in d Luft, däm Herrn entgegä; un so wäre ma(mir) bi däm Herrn si alliziit.

18 So treschte äich mit däne Wort undaänanda.

32 Vu däm Dag aba un dere Schtund weiß nemads, au d Engel im Himmel wißs nit, au dr Bue nit, sundern älleinig d Vada (Babbe).

42 Drum wache; denn ihr wißt nit, an welem Dag aicha Herr kummt.

43 Des solle na aba wisse: Wenn ä Husvada gwüßt hät, zue wela Schtund in d Nacht dr Deb kummt, so dät er jo wache un nit in si Hus ibreche losse.

44 Drum sin au ihr parat! Denn dr Menschebue kummt zue nare Schtund, do ihr's nit meinet.

8 Eins aba isch äich nit vuborge, ihr Liebi, daß ä Dag vor rem Herrn we dusig Johr isch un dusig Johr we ä Dag.

9 Dr Herr vuhindat nit de Vuheißig, we s ä baar fir ä Vuhindarig hebe (halte); sundern na(er) het Geduld mit äich un will nit, daß jemads vulore wäre, sundern daß jeda zue d Buße findet.

10 S wird aba des Herrn Dag kumme we ä Deb; dann(dnoh) wäre de Himmel vugoh mit großem Krache; de Elemente aba wäre vor Hitzi schmelze, un d Erde un de Werke, de druf sin, wäre ihr Urdeil finde.

11 Wenn etze des alles so vugoh wird, we mehn ihr dann(dnoh) doschtoh in heiligem Wandel un fromme Wäse,

12 de ihr des Kumme vum Dag Gottes schnella macht un ha wen, an däm de Himmel vum Fiir vugoh un de Elemente vor Hitzi vuschmelze wäre.

13 Mir warte aba uf ä näji(naii) Himmel un ä näji(naii) Erde nohch sinere Vuheißig, in däne Grechtigkeit wohnt.

1 Un i(ich) sieh ä näji(naii) Himmel un ä näji(naii) Erde; denn dr erschte Himmel un di erschte Erde sin vugange, un des Meer isch nimi.

2 Un i(ich) sieh di heilige Schtadt, des näji(naii) Jerusalem, vu Gott üs sem Himmel rabkumme, gmacht we ä gschmückte Bräut fir ihren Ma.

3 Un i(ich) ha ghärt ä großi Schtimm vum Thron her, de sait: Lueg do, d Hitte Gottes bi d Mensche! Un na(er) wird bi nene huse, un sie wäre si Volk si, un na(er) selbscht, Gott mit tene, wird ihr Gott si;

4 un Gott wird abwische alli Träne vu ihre Auge, un dr Dod wird nimi si, noh Leid noh Gschrei (Geblär) noh Schmerz wird me si; denn des Erschte isch vugange.

20 un lehrt sie doe alles, was i(ich) äich bfohle ha. Un lueg (gib obacht), i(ich) bi bi äich alli Däg bis an dr Welt End.