1 Ä Eltere fahr nit a, sundern vumahn nen we ä Vada (Babbe), jingeri Männa we Breda,
11 Aba dü, Gottesmensch, hau ab des Bese! Jag aba nohch dr Grechtigkeit, däm Fromme, däm Glaube, dr Lebi (Liebe), dr Geduld, däm Sanftmuet!
22 Lege vu äich wäg d alte Mensch mit sinem frehere Wandel, der sich durch trigarischi Luscht zgrund richtet.
23 Wäre naj(nai) aba in äirem Geischt un Sinn
24 un zehn d näje(naie) Mensch a, der nohch Gott gschaffe isch in echte Grechtigkeit un Heiligkeit.
6 S beziigt aba eina bi eina Schtell un sait (Psalm 8,5-7): "Was isch dr Mensch, daß dü a nen denksch, un d Mensche Bue, daß dü uf nen acht hesch?
7 Ä solcha Mensch denke nit, daß sa(er) ebis vum Herrn gregt.
8 Ä Zwiefla isch unbschtändig uf ällei sinene Wäg.
11 Wo i(ich) ä Kind war, do ha nie gschwätzt we ä Kind un ha denkt we ä Kind un war schlau we ä Kind; als i(ich) aba ä Ma wa, ha i(ich) ab doe, was kindlich wa.
12 Wägä däm, we durch ä Mensch de Sinde in d Welt kumme isch un dr Dod durch de Sinde, so isch dr Dod zue alle Mensche durchkumme, wel sie alli gsindigt hän.
45 We gschriebe schtoht: Dr erschte Mensch, Adam, isch zue nem lebändige Wäse (1. Moses 2,7), un dr letschte Adam zum geischtige Wäse, der lebändig mache ka.
46 Aba dr geischtliche Leib (Ranze) isch nit dr erschte, sundern dr nadirlige; dnohch dr geischtliche.
47 Dr erschte Mensch isch vu dr Erde un irdisch; dr zweite Mensch isch vum Himmel.
48 We dr irdische isch, so sin au di irdische; un we dr himmlische isch, so sin au di himmlische.
49 Un we ma(mir) trage hän des Bild vum irdische, so wäre ma(mir) au trage des Bild vum himmlische.
15 het da(er) abdoe des Gsetz mit sinene Gebote un Satzige, dmit da(er) in sich selba üs däne zwei ä näje(naie) Mensch gschaffe het um Friede zmache