20 Ihr Kinda, folge d Eltere in alle Dinge; denn des isch ä freud in däm Herrn.
3 Er git zantwort un het gsait zue nene: Wurum ibaträte denn ihr Gottes Gebot um äira Satzunge wägä?
4 Denn Gott het bpfohle (2. Moses 20,12; 21,17): "Due sollsch Vada (Babbe) un Muetter ehre; wer aba Vada (Babbe) un Muetter fluecht, der soll schterbe."
8 Wenn aba jemads di Eigene, bsunders sini Husgnosse, nit vusorgt, doet da(er) d Glaube vuliignet un isch schlimmer als ä Heid.
2 "Ehre d Vada (Babbe) un d Muetter", des isch des erschte Gebot, des ä Vuheißig het:
3 "uf daß dir's wohl goht un dü lang läbsch uf d Erde" (5. Moses 5,16).
1 Ihr Kinda, härä uf äire Eltere in däm Herrn; denn des isch recht.
2 "Ehre d Vada (Babbe) un d Muetter", des isch des erschte Gebot, des ä Vuheißig het:
3 "uf daß dir's wohl goht un dü lang läbsch uf d Erde" (5. Moses 5,16).
4 Un ihr Vädare, reizt äiri Kinda nit zum Zorn (Wuet), sundern erzehn sie in dr Zucht un Vumahnig vum Herrn.
1 Des sollsch dü aba wisse, daß in d letschte Däg ä schlimmi Ziit kumme wird.
2 Denn d Mensche wäre viel vu sich hebed(Ibildet si), geldgierig si, prahle, hochmetig si, Läschtere, d Eltere unghorsam, undankbar, gottlos,
3 lieblos, unvusehnlich, legä, sin nit folgsam, wild, däm Guete ä feind,
4 Wenn aba ä Witwe Kinda odr Enkel het, so soll de lerne, zerscht im eigene Hus fromm z läbä un sich d Eltere dankbar z erwiese; denn des isch ä freud vor Gott.
3 Er git zantwort un het gsait zue nene: Wurum ibaträte denn ihr Gottes Gebot um äira Satzunge wägä?
4 Denn Gott het bpfohle (2. Moses 20,12; 21,17): "Due sollsch Vada (Babbe) un Muetter ehre; wer aba Vada (Babbe) un Muetter fluecht, der soll schterbe."
5 Aba ihr lehrt: Wer zum Vada (Babbe) odr Muetter sait: Ä Opfagabe solls si, was dir vu ma(mir) zueschtoht,
6 der brucht si Vada (Babbe) nit z ehre. Dmit hän ihr Gottes Gebot ufghobe wägä äira Satzunge.