Jesus Cristo
5 Sin so unda äich igschtellt(gsinnt), wes au dr Gmeinschaft in Chrischtus Jesus recht isch:
6 Der, der in göttlicha Gschtalt war, hebets (haltets) nit fir ä Vuluscht(Raub), Gott glich z si,
7 sundern git sich selba un nimmt Knechtsgschtalt a, war d Mensche glich un dr Erschinig nohch als Mensch gsähne worde isch.
15 Wer also sait, daß Jesus Gottes Bue isch, in däm bliebt Gott un na(er) in Gott.
9 Jesus sait zue nem: So lang bi i(ich) bi äich, un dü kennsch mi nit, Philippus? Wer mich sieht, der sieht d Vada (Babbe)! We saisch dü dann(dnoh): Zeig uns(us) d Vada (Babbe)?
10 Glaubsch dü nit, daß i(ich) im Vada (Babbe) bi un dr Vada (Babbe) in ma(mir)? De Wort, de i(ich) zue äich gsait ha, de sag i(ich) nit vu ma(mir) selbscht. Un dr Vada (Babbe), der in ma(mir) wohnt, der doet sini Sache (Werk).
9 Denn wenn dü mit dinem Mul (Gosch) bekennsch, daß Jesus dr Herr isch, un in dinem Herze glaubsch, daß nen Gott vu d Dote uferweckt het, so wirsch dü grettet.
30 Ich un dr Vada (Babbe) sin eins.
58 Jesus sait zue nene: Gwiß, gwiß, i(ich) sag äich: Ehe Abraham war, bi i(ich).
12 Un in keinem andere isch des Heil, au isch kei andre Name unda däm Himmel d Mensch ge, durch den ma(mir) solle selig wäre.
40 Jesus sait zue ihr: Hab i(ich) dir nit gsait: Wenn dü glaubsch, wirsch dü d Herrlichkeit Gottes säh?
19 Mi Gott aba wird all äirem Mangel abhelfe nohch sinem Richtum in Herrlichkeit in Chrischtus Jesus.
14 Un des Wort ward Fleisch un het unda uns(us) gwohnt, un ma(mir) sähn (d) sini Herrlichkeit, ä Herrlichkeit als einzige Bue vum Vada (Babbe), volla Gnade un Wohret.
15 heiligt aba Chrischtus d Herr in äire Herz. Sin alliziit parat zue d Vuantwortig vor jedem, der vu äich Antwort fordat iba de Hoffnig, de in äich isch,
4 Denn we ma(mir) am Leib (Ranze) vieli Glieda hän, aba nit alli Glieda dieselb Ufgab hän,
5 so sin ma(mir) vieli ä Leib (Ranze) in Chrischtus, aba undaänanda isch eina vum andere Glied,
3 Er ischs Abbild vu sinere Herrlichkeit un des Ebebild vu sinem Wese un trait alli Sach mit sinem Wort in Kraft un het parat gmacht Sufa wäre vu d Sinde un het sich bschtimmt zue d Rechte dr Majestät in dr Hechi 2. Kor 4,4; Kol 1,15
4 un isch so viel hecha wore als de Engel, we dr Name, den na(er) gerbt het, hecha isch als ihr Name.
8 Wer Sinde doet, der isch vum Deufel; denn dr Deufel sindigt vu Afang a. Dzue isch scha(er) kumme dr Bue Gottes, daß sa d Arbet vum Deufels kabut macht.
15 Er frogt sie: Was sage denn ihr, daß i(ich) bi?
16 Do git zantwort Simon Petrus un het gsait: Dü bisch Chrischtus, vum lebändige Gott d Bue!
17 Un Jesus git zantwort un het gsait zue nem: Selig bisch dü, Simon, Jonas Bue; denn Fleisch un Bloet hän dir des nit zeigt (offenbart), sundern mi Vada (Babbe) im Himmel.
10 Denn ma(mir) sin si Gschaffenes, gschaffe in Chrischtus Jesus zue guete Werke, de Gott zvor gmacht het, daß ma(mir) drin wandle solle.
61 Er aba isch schtill un git zantwort nigs. Do frogt nen d Hoheprieschter nochmol un sait zue nem: Bisch dü dr Chrischtus, dr Bue vum Hochglobte?
62 Jesus aba sait: Ich bin's; un ihr werde sähne d Menschebue hocke zue dr Rechte vu dr Kraft un kumme mit d Wolke vum Himmel.
57 Gott sei Dank, der uns(us) d Sieg git durch unsa Herr Jesus Chrischtus!
17 Drum moeß sa(er) in allem sinene Breda gli wäre, dmit da(er) barmherzig wird un ä treue Hoherpriester vor Gott, z sühne de Sinde vum Volk.
21 Denn we d Vada (Babbe) di Dote uferweckt un sie lebändig macht, so macht au d Bue lebändig, weli er will.
22 Denn d Vada (Babbe) richtet nemads, sundern het alles Gricht däm Bue ibage,
23 dmit sie alli d Bue ehre (priise), we sie d Vada (Babbe) ehre. Wer d Bue nit ehrt, der ehrt d Vada (Babbe) nit, der nen gschickt het.
6 Jesus sait zue nem: Ich bi dr Wäg un d Wohret un s Läbä; (d) nemads kummt zum Vada (Babbe) üsa durch mi.
9 Dorum isch ku d Liebi Gottes unda uns(us), daß Gott si einzige Bue gschickt het in d Welt, dmit ma(mir) durch nen läbä solle.
10 Wäge däm bschtoht d Liebi: nit, daß ma(mir) Gott gliebt (leb ka) hän, sundern daß sa(er) uns(us) gliebt (leb ka) het un si Bue gschickt het zur Vusehnig fir unsri Sinde.
30 Nohch vieli andere Zeiche doet Jesus vor sinene Jinger, de nit gschriebe sin in däm Boech.
31 De aba sin gschriebe, dmit da glaubt, daß Jesus dr Chrischtus isch, dr Bue Gottes, un dmit da durch d Glaube des Läbä hän in sinem Name.
23 Gib obacht, ä Jungfrau wird schwanga si un ä Bue uf d Welt bringe, un sie wäre nem d Name Immanuel ge", des heißt ibasetzt: Gott isch mit uns(us).
28 un i(ich) gib ne s ewige Läbä, un sie wäre nemeh umkumme, un nemads wird sie üs minere Hand riße.
29 Mi Vada (Babbe), der sie ma(mir) ge het, isch greßa als alles, un nemads ka sie üs d Hand vum Vada (Babbe) riße.
30 Ich un dr Vada (Babbe) sin eins.
54 Als aba d Hauptma un de mit nem Jesus bwacht hän des Erdbebe sähn un was do so bassiert isch, vuschrekä sie arg un hän gsait: Gwiß, der isch Gottes Bue gsi!
20 Ich läb, doch etze nit i(ich), sundern Chrischtus läbt in ma(mir). Denn was i(ich) etzed läb im Fleisch, des läb i(ich) im Glaube a d Bue Gottes, der mi gliebt (leb ka) het un sich selba fir mi hige het.
15 Wer also sait, daß Jesus Gottes Bue isch, in däm bliebt Gott un na(er) in Gott.
12 Des isch mi Gebot, daß ihr äich undaänanda liebt (leb hän), we i(ich) äich liebe (leb ha).
38 Un wer nit si Kriiz uf sich nimmt un goht ma(mir) nohch, der ischs ma(mir) nit wert.
25 Jesus sait zue ihr: Ich bi d Uferschtehig un des Läbä. Wer an mi glaubt, der wird läbä, au wenn na schtirbt;
9 Denn in nem wohnt de ganzi Filli dr Gottheit leibhaftig,
27 Dnohch sait da zue Thomas: Bring dini Finga her un lueg mini Händ(Pfode) a un schtreck di Hand her un leg sie in mi Site, un blib nit ungläubig, sundern glaub!
28 Thomas git zantwort un sait zue nem: Mi Herr un mi Gott!
9 Dorum isch ku d Liebi Gottes unda uns(us), daß Gott si einzige Bue gschickt het in d Welt, dmit ma(mir) durch nen läbä solle.
5 Sin so unda äich igschtellt(gsinnt), wes au dr Gmeinschaft in Chrischtus Jesus recht isch:
25 Gwiß, gwiß, i(ich) sag äich: S kummt de Schtund un isch scho etzed do, daß di Dote härä wäre d Schtimm vum Bue Gottes, un de sie härä wäre, de wäre läbä.
21 Un s isch bassiert, als d Lit sich daufe glo hän un Jesus au dauft worde war un bätet het, do doet sich dr Himmel uf,
22 un dr heilige Geischt isch abe gfahre uf nen in sichtbara Gschtalt we ä Dube, un ä Schtimm kummt üs sem Himmel: Dü bisch mi liebe Bue, an dir ha i(ich) Wohlgfalle.
16 Denn eso het Gott d Welt gliebt (leb ka), daß sa(er) si einzige Bue git, dmit alli, de a nen glaube, nit vulore wäre, sundern des ewige Läbä hän.
17 Denn Gott het si Bue nit in d Welt gschickt, daß sa(er) d Welt richtet, sundern daß d Welt durch nen grettet wird.
18 Wer a nen glaubt, der wird nit grichtet; wer aba nit glaubt, der isch scho grichtet, denn na(er) glaubt nit a d Name vum eingeborene Bue Gottes.
5 Denn s isch ei Gott un ei Vumittla zwische Gott un d Mensche, nämlich d Mensch Chrischtus Jesus,
17 Jesus aba git ne zantwort: Mi Vada (Babbe) schafft (wirkt) bis uf däne Dag, un i(ich) schaff (wirkt) au.
18 Drum vulange d Jude noh viel me dnohch, nen umzbringe, wel er nit ällei d Sabbat bricht, sundern au gsait het, Gott isch si Vada (Babbe), un macht sich selbscht Gott glich.
27 Er aba sait: Was bi d Lit unmeglich isch, des isch bi Gott meglich.
11 Un i(ich) sieh d Himmel ufdoe; un lueg, ä wießes Ross (Gaul). Un der druf hockt, hieß: Treu un Gwiß, un na(er) richte un kämpft mit Grechtigkeit.
12 Un sini Auge sin we ä Fiirflamme, un uf sinem Schädel sin vieli Krone; un na(er) trait ä Name gschriebe, den nemads kennt als sa(er) selbscht.
13 Un na(er) war azogä mit nem Gwand (Häß), des mit Bloet tränkt war, un si Name isch: Des Wort Gottes.
14 Un nem goht des Heer vum Himmel uf wieße Gäul (Pferde, Ross)nohch, azogä mit wießa, reina (sufare) Leine.
15 Un üs sinem Mul (Gosch) goht ä scharfes Schwert, daß sa(er) dmit d Velka schlat; un na(er) wird sie regiere mit isernem Schtägä (Bängel); un na(er) trammt de Kelter, voll vum Wi vum grimmige Zorn (Wuet) Gottes, vum Allmächtige,
16 un trait ä Name gschriebe uf sinem Gwand (Häß) un uf vu sinere Hüfte (Siete): Kenig alla Kenig un Herr alla Herren.
18 Drum vulange d Jude noh viel me dnohch, nen umzbringe, wel er nit ällei d Sabbat bricht, sundern au gsait het, Gott isch si Vada (Babbe), un macht sich selbscht Gott glich.
36
37 Un als sie uf dr Schtroß doherfahre, kumme sie an ä Wassa. Do sait dr Kämmerer: Lueg, do isch Wassa; was hindert's, daß i(ich) mi daufe loss? "Philippus aba sait: Wenn dü vu ganzem Herze glaubsch, so kas gschähe. Er aba git zantwort un sait: Ich glaub, daß Jesus Chrischtus Gottes Bue isch."
38 Un na(er) het d Karre ahebe lo, un beidi schtiege in des Wassa nab, Philippus un dr Kämmerer, un er het nen dauft.
6 Er aba sait zue nene: Vuschrecke nit! Ihr söche Jesus vu Nazareth, d wo sie Kriizigt hän. Er isch uferschtande, er isch nit do. Luege do d Platz, wo sie nen higlegt hän.
25 D Gnade vum Herrn Jesus Chrischtus isch mit äirem Geischt!
21 D Gnade vum Herrn Jesus isch mit alle!
1 Im Afang war des Wort, un des Wort war bi Gott, un Gott war des Wort. (d)
2 Säll war im Afang bi Gott.
3 Alli Sache sin durch säll gmacht, un ohni säll isch nigs gmacht, was gmacht isch. *
20 Gwiß, gwiß, i(ich) sag äich: Wer jemand ufnimmt, den i(ich) schicke doe, der nimmt mich uf; wer aba mich ufnimmt, der nimmt den uf, der mich gschickt het.
20 Denn wo zwei odr dräi vusammelt sin in minem Name, do bi i(ich) midde unda ne.
9 Denn in nem wohnt de ganzi Filli dr Gottheit leibhaftig,
10 un a der Filli hän ihr ä deil in nem, der d Kopf(Schädel) alla Mächte un Gwalte isch.
27 Jesus aba luegt sie a un sait: Bi d Mensche isch's unmeglich, aba nit bi Gott; denn alli Sache sin meglich bi Gott.
1 Im Afang war des Wort, un des Wort war bi Gott, un Gott war des Wort. (d)
11 Un des isch des Zignis, daß uns(us) Gott s ewige Läbä ge het, un des Läbä isch in sinem Bue.
12 Wer d Bue het, der het s Läbä; wer d Bue Gottes nit het, der het s Läbä nit.
15 Un dr Friede Chrischti, zue dem ihr au bruefe sin in einem Leib (Ranze), regier in äire Herze; un sin dankbar.
2 un ufsähe zue Jesus, däm Afänga un Vollenda vum Glaube, der, obwohl las(ers) Locka ha het kenne, des Kriiz erduldet un de Schande gring achtet un sich bschtimmt het zue d Rechte vum Thrones Gottes.
14 Wel ma(mir) den eine große Hohenpriester hän, Jesus, d Bue Gottes, der de Himmel durchlofe het, so len uns(us) feschthebä a däm Bekenntnis.
15 Denn ma(mir) hän nit ä Hohenpriester, der nit mitliede kennt mit unsera Schwachheit, sundern der vusuecht worde isch in allem we ma(mir) selba, doch ohni Sinde.
2 un läbä in dr Lebi (Liebe), we au Chrischtus uns(us) gliebt (leb ka) het un het sich selbscht fir uns(us) ge als Gabe un Opfa, Gott zue nem faine(lebe) Gruch.
5 Wer isch s aba, der d Welt ibawindet, wenn nit der, der glaubt, daß Jesus Gottes Bue isch?