Marido e Mulher

1 eso sollt ihr Wieba äich äire Männa untaordne, dmit au de, de nit a s Wort glaube, durch s Läbä ihra Wieba ohni Wort gwunne wäre,

2 wenn sie sähn, we ihr in Reinheit un Gottesfurcht läbt.

22 Ihr Wieba, ordne äich äire Männa unda we däm Herrn.

23 Denn dr Ma isch d Kopf(Schädel) vum Wieb, we au Chrischtus d Kopf(Schädel) dr Gmeinde isch, de na(er) als si Leib (Ranze) erlest het.

24 Aba we etze de Gmeinde sich Chrischtus undaordnet, so soll sich au de Wieba ihre Männa undaordne in allem.

10 D Vuhirotete aba bpfiehl nit i(ich), sundern dr Herr, daß des Wieb sich nit vu ihrem Ma trenne soll

11 - het sie sich aba gschiede, soll sie ohni Ehe bliebe odr sich mit ihrem Ma vusehne - un daß dr Ma si Wieb nit vuschtoße soll.

1 Wovu ihr aba gschriebe hän, druf antwort i(ich): Sisch guet fir d Ma, kein Wieb zue berihre.

2 Aba um Unzucht zue vumiede, soll jeda si eigenes Wieb ha un jedes Wieb ihren eigene Ma.

3 Dr Ma leischt dem Wieb, was sa(er) ihr schuldig isch, gnau so des Wieb däm Ma.

4 S Wieb vufigt nit iba ihr Leib (Ranze), sundern dr Ma. Ebeso vufigt dr Ma nit iba si Leib (Ranze), sundern des Wieb.

5 Vuwiegere äich nit eina däm andere, s isch denn ä Ziitlang, wenn beidis wen, dmit ihr zum Bäte Rueh hän; un dann(dnoh) kumme wieda zsämme, dmit äich dr Sadan nit vusuecht, wel ihr äich nit enthalte kennt.

7 eso, ihr Männa, wohnt vuninftig mit tene zsämme un gen däm wiebliche Gschlecht als däm schwächere Ehri. Denn au de Wieba sin Miterbe vu d Gnade vum Läbä, un aicha mitänanda (gmeinsames) Gebet soll nit vuhindat wäre.

15 Wenn aba dr Ungläubige sich trenne will, so loß nen sich trenne. Dr Brueda odr de Schweschta isch nit bunde in däne Fall. Zum Friede het äich Gott bruefe.

16 Denn was weisch dü, Wieb, ob dü di Ma rette wirsch? Odr dü, Ma, was weisch dü, ob dü di Wieb rette wirsch?

33 Drum au ihr: jeda het leb(lieb) si Wieb we sich selbscht; de Wieba aba ehre d Ma.

18 Ihr Wieba, ordne äich äire Männa unda, we sich's kert in däm Herrn.

19 Ihr Männa, liebe (hän leb) äiri Wieba un sin nit bitta gege sie.

2 Denn ä Wieb isch an ihr Ma bunde durch des Gsetz, solang d Ma läbt; wenn aba d Ma schtirbt, so isch sie fräi vum Gsetz, des sie an d Ma bindet.

25 Ihr Männa, liebe (hän leb) äiri Wieba, we au Chrischtus de Gmeinde gliebt (leb ka) het un het sich selbscht fir sie hige,

26 um sie z heilige. Er het sie sufa gmacht durch des Wassabad im Wort, dmit da(er)

27 sie vor sich schtellt als ä Gmeinde, de herrlich isch un kei Fleck odr ä Runze odr ebis derglieche het, sundern de heilig un untadelig isch.

28 So solle au de Männa ihri Wieba liebe we ihr eigene Leib (Ranze). Wer si Wieb liebt (leb het), der liebt (lebt) sich selbscht.

29 Denn nemads het je si eignes Fleisch ghaßt; sundern na(er) nährt un vusorgts, we au Chrischtus de Gmeinde.

4 Er aba git zantwort un het gsait: Hän ihr nit gläse: Der im Afang d Mensch gschaffe het, het sie als Ma un Wieb gschaffe

5 un het gsait (1. Moses 2,24): "Drum wird ä Ma Vada (Babbe) un Muetter vulo un an si Wieb hänge, un de zwei wäre ei Fleisch si"?

6 So sin sie drno nimi zwei, sundern ei Fleisch. Was drno Gott zsämmegfegt het, des soll dr Mensch nit trenne!