Milagres de Jesus
27 Ich sag äich aba gwiß: Ä baar vu däne, de do schtehn, wäre d Dod nit schmeckä, bis sie s Rich Gottes sähn.
28 Un s isch bassiert, etwa acht Däg nohch däm, daß er mit sich nimmt Petrus, Johannes un Jakobus un goht uf ä Berg, um z bäte.
29 Un als er bätet, wird si Gsichts andascht, un si Gwand (Häß) wird wiß un glänzt.
30 Un lueg, zwei Männa schwätze mit nem; des ware Moses un Elia.
31 Sie erschiene vuklärt un schwätze vu sinem End, des er in Jerusalem erfille soll.
38 Un sie kumme in des Hus vum Vorschteher, un na sieht des Durchänander, un we arg sie hiele un gjomeret hän.
39 Un na goht ine un sait zue nene: Was brele un hiele na so? Des Kind isch nit gschtorbe, sundern s schloft nur.
40 Un sie vulachte nen. Er aba trieb sie alli üsä un nihm mit sich d Vata vum Kind un d Muetter un de bi nem ware, un goht ine, wo s Kind gläge isch,
41 un nihmt s Kind bi dr Hand un sait zue nem: Talita kum! - des heißt ibasetzt: Maidele, i(ich) sag da, schtand uf!
42 Un sofort schtoht des Maidele uf un goht umenanda; s war aba erscht zwöelf Johr alt. Un sie sin ganz arg vuschrocke.
27 Un als Jesus vu dert wietagoht, folge nem zwei Blindi, de brellä: He, dü Bue David, erbarm dich unsa!
28 Un als sa heimkummt, kumme di Blindä zue nem. Un Jesus het gsait zue nene: Glaube ihr, daß i(ich) des doe ka? Do sage sie zue nem: Ja, Herr.
29 Do brihrt da(er) ihri Auge un sait: Äich gschiht nohch äirem Glaube!
30 Un ihri Auge wäre ufdoe. Un Jesus drohte ne un sait: Luege zue, daß ses nemads erfahrt!
31 Aba sie gehn üsä un vubreite d Gschichte vu nem in däm ganze Land.
12 Un s isch bassiert aba, als er in einarä Schtadt war, lueg, do war ä Ma volla Ussatz. Als der Jesus sieht, flegt er ane uf si Visasch (Gsicht) un bittet nen un sait: Herr, willsch dü, so kannsch dü mich sufa mache.
13 Un na(er) schtreckt si Hand üs un rihrt nen a un sait: Ich will's doe, etze bisch sufa! Un gli druf wich dr Ussatz vu nem.
3 Do sin ä baar Männa ku, de hän ä Gichtbrichige brocht, z viert hän se nen trait.
4 Un wel sie vu lütter Lit nit hän kenne zue nem ku, hän sie s Dach abdeckt un hän s Bett mit nem Kranke abäglo.
5 Wo Jesus ihr Glaubä gsähne het, het da zuem Gichtbrichige gsait: Mi Bue, dini Sinde sin da vugäbe.
6 S sin aba ä baar Schriftglehrti do gsässe, de hän in ihrem Herz dengt:
7 We ka der Mensch so Gott läschtere? Numme Gott ka Sinde vugeh.
8 Un Jesus het im Geischt gli gmerkt, was de denge un het zue nene gsait: Was denge ihr so ebbis in äirem Herz?
9 Was isch lichda zue däm Gichtbrichige sagä: Dir sin dini Sinde vugäbe, odr zue sagä: Schtand uf, nimm di Bett un lauf?
10 Uf das sa aba wisse d, das de Menschebue Vollmacht het, zue vugäbe de Sinde uf dr Erde - het da zuem Gichtbrichige gsait:
11 Ich sag da, schtand uf, nimm di Bett un gang Heim!
12 Un gli ischa ufgstandä, het si Bett gnu un isch üsä gange, das alli sich vuwunderet hän; sie hän Gott globt un hän gsait: So ebbis hämma noh ne gsähne.
32 Un Jesus reft sini Jinger zue sich un het gsait: Des Volk jammert mich ; denn sie sin scho dräi Däg bi ma(mir) un hän nigs z ässä; un i(ich) will sie nit hungrig go losse, dmit sie nit vuschmachte uf fem Wäg.
33 Do sage sini Jinger zue nem: Woher soll ma(mir) soviel Brot nähmä in dr Wüschte, um ä so großi Schar Lit satt z ässä lo?
34 Un Jesus het gsait zue nene: We vieli Brot hän ihr? Sie antwortete: Siebe un ä baar Fisch.
35 Un na(er) losst d Lit sich uf d Bode lagere
36 un nimmt de siebä Brot un de Fisch, dankt, bricht sie un git sie sinene Jinger, un d Jinger gän sie d Lit.
37 Un sie ässä alli un wäre satt; un sie sammle uf, was an Brocke ibrigbliebe, siebä Kerb voll.
38 Un de gässä hän, ware vierdusig Männa, ohni Wieba un Kinda.
11 Ihr aba lähret: Wenn eina zö sinem Vada (Babbe) odr d Muetter sait: Korban - des heißt: Opfagabe des ischs, was dir vu ma(mir) zöschtoht -,
12 so lehn ihr nen nigs me doe fir si Vada (Babbe) odr sini Muetter
13 un hebe so Gottes Wort uf durch äiri Vorschrifte, de na ibalieferet hän; un so mache na viel.
14 Un na reft d Lit wieda zue sich un sait zue nene: Here ma(mir) alli mol zue un begrife's was i mein!
15
30 Im Simon si Schiegamueter het Feber gha un sie hän nem s gsaid.
31 Er isch zue n ere gange, het sie an dr Hand gnu un ufgrichtet, uns(us) Feber isch wäg gange; drno het sie däne s Ässä ge.
2 Un lueg (gib obacht), ä Üssätzige kummt rah un flegt vor nem ane un het gsait: Herr, wenn dü willsch, kasch dü mi sufa mache.
3 Un Jesus schtreckt d Hand üs, rihrt nen an un het gsait: Ich will's doe; bi sufa! Un gli druf isch scha(er) vu sinem Ussatz sufa gsi.
4 Un Jesus het gsait zue nem: Lueg zue, sags nemads, sundern gang hi un zeig di däm Prieschta (Pfarra) un opfa de Gabe, de Moses bfohle het, däne zum Ziignis.
1 Nohchdem Jesus alles Gsait het vor rem Volk, goht er nohch Kapernaum.
2 Ä Hauptma aba het ä Knecht, der nem leb(lieb) un wert war; der liet dodkrank do.
3 Als sa aba vu Jesus ghärt het, schickt er d Älteschte vu d Jude zue nem un bittet nen, z kumme un si Knecht gsund z machen.
4 Als sie aba zue Jesus kumme, bitt sie nen arg un sage: Er isch s wert, daß dü nem de Bitte erfillsch;
5 denn er het unsa Volk leb(lieb), un d Synagoge (Gotteshus) het da(er) uns(us) bäut.
6 Do goht Jesus mit tene. Als er aba ni mi wiet vum Hus war, schickt dr Hauptma Freunde zue nem un loßt tem sage: Ach Herr, bmeh di nit; i(ich) bi nit wert, daß dü unda mi Dach gohsch;
7 drum ha au i mi nit selba fir würdig gachtet, zue dir z kumme; sundern sag ä Wort, so wird mi Knecht gsund
8 Denn au i(ich) bi ä Mensch, dr Obrigkeit folgsam, un ha Soldate unda ma(mir); un wenn i(ich) zue nem sag: Gang hi!, so goht er hi; un zue nem anderä: Kumm her!, so kummt er; un zue minem Knecht: Doe des!, so doet er's.
9 Als aba Jesus des ghärt het, vuwundret er sich iba nen un drillt sich um un sait zum Volk, des sem nohch gfolgt isch: Ich sag äich: So ä Glaube ha i(ich) in Israel nit gfunde.
10 Un als de Bote wieda Heim kumme, find sie d Knecht gsund
1 Un am dritte Dag war ä Hochziit in Kana in Galiläa, un d Muetter vu Jesus war do.
2 Jesus aba un sini Jinger ware au zue d Hochziit glade.
3 Un als d Wi üsgange isch, sait d Muetter vu Jesus zue nem: Sie hän kei Wi me.
4 Jesus sait zue narä: Was goht's di a, Wieb, was i(ich) doe? Mini Schtund isch noh nit kumme.
5 Si Muetter sait zue d Diena: Was er äich sait, des den.
6 S sin aba dert sechs steinerni Wassakreg gschtande firs Sufa mache wäre si nohch d jüdische Sitte, un in jede gehn zwei odr dräi Maß.
7 Jesus sait zue nene: Fillä de Wassakreg mit Wassa! Un sie fillä sie bis obena.
8 Un na(er) sait zue nene: Schepfe etze un bringe däm Ässmeista! Un sie bringe's nem.
9 Als aba dr Ässmeista d Wi brobiert het, der Wassa gsi isch, un nit gwißt het, wuher er kummt - d Diena aba häns gwißt, de des Wassa gschepft hän -, rueft dr Ässmeista d Bräutigam
10 un sait zue nem: Jedama git zerscht d guete Wi un, wenn sie bsofe wäre, d gringere; dü aba hesch d guete Wi bis etzed zruckbhalte.
11 Des isch des erschte Zeiche, des Jesus doe het, gschähe in Kana in Galiläa, un er het sini Herrlichkeit zeigt. Un sini Jinger glaube a nen.
15 Am Obend aba gehn sini Jinger zue nem un hän gsait: De Gegend isch öd, un d Nacht bricht ri; loß d Lit go, dmit sie in de Derfa (Käffa) go kenne un sich z ässä kaufe.
16 Aba Jesus het zue nene gsait: S isch nit nedig, daß sie fortgehn; gen ihr ne z ässä.
17 Sie sage zue nem: Mir hän doch nigs als fünf Brot un zwei Fisch.
18 Un na(er) het gsait: Hole sie ma(mir) her!
19 Un na(er) losst de Lit sich ufs Gras sitze un nimmt de fünf Brot un de zwei Fisch, luegt ufe zum Himmel, dankt un bricht's un git de Brot d Jinger, un de Jinger gän sie d Lit.
20 Un sie ässä alli un wäre satt un sammle uf, was an Brocke ibrigbliebt, zwöelf Kerb voll.
21 De aba gässä hän, ware etwa fünfdusig Ma, ohni Wieba un Kinda.
24 Als aba de Bote vum Johannes fortgange sin, fangt Jesus a, zum Volk iba Johannes z schwätze: Was sin ihr nüsgange in de Wüschte z luege? Wellet da ä Rohr säh, des vum Wind bwegt wird?
25 Odr was sin ihr nüsgange z luege? Wellet da ä Mensch säh in weiche Kleida? Luege, de de herrlichi Kleida hän un fett läbä, de sin bi d kenigliche Hef.
26 Odr was sin ihr nüsgange z luege? Wellet da ä Prophet säh? Nur, i(ich) sag äich: Er isch me als ä Prophet.
27 S isch's, vu nem gschriebe un schtoht (Maleachi 3,1): "Lueg, i(ich) schick mi Bote vor da her, der di Wäg vor da mache soll."
28 Ich sag äich, daß unda däne, de vu einem Wieb uf d Welt kumme sin, keina greßa isch als Johannes; der aba dr Klinschte isch im Rich Gottes, der isch greßa als er.
29 Un allem Volk, des nen ghärt het, un d Zöllna gän Gott recht un len sich daufe mit dr Daufi vum Johannes.
30 Aba d Pharisäer un Schriftglehrti hän nen vuachtet, was Gott däne ge het, un len sich nit vu nem daufe.
35 Als dann(dnoh) d Dag schier zend war, träte sini Jinger zue nem un sage: S isch wescht do, un d Dag isch schier zend;
36 loß sie go, dmit sie in d Hef un Derfa (Käffa) ringsum go känne un sich Brot kaufe känne.
37 Er aba gib dene zantwort un sait: Gen ihr ne zässe! Un sie sage zue nem: Solle wir anego un fir zweihundart Silbagrosche Brot kaufe un nene zässe ge?
38 Er aba sait zue nene: Weviel Brot hän na? Gehn ane un luege nohch! Un als sie gluegt hän, sage sie: Fünf Brot un zwei Fisch.
39 Un na sait dene, daß sie sich alli lagere soll, dischwis, uf s grene Gras.
40 Un sie setze sich ane, in Gripple zhundart un zfünfzig.
41 Un na het de fünf Brot gnu un de zwei Fisch un het ufä zum Himmel gluegt, het dankt un bricht d Brot un gib sie d Jinger, dmit sie unda dene usdeilt werde, un de zwei Fisch deilt da unda sie alli.
42 Un sie hän alli gässe un sin satt wore.
43 Un sie hän d Brocke uf gsammlet, zwöelf Kerb voll, un vu d Fisch.
44 Un de de de Brot gässe hän, ware fünfdusend Ma.
19 Als sie etze etwa ä Schtund grödert hän, sähn sie Jesus uf fem See go un nohch ans Boot kumme; un sie hän sich gfirchtet.
20 Er aba sait zue nene: Ich bi's; firchte äich nit!
21 Do wen sie nen ins Boot nähmä; un gli druf war des Boot am Land, wohi sie fahre wen.
1 Un s isch bassiert, daß er a nem Sabbat in des Hus vumä Obere vu dr Pharisäer kummt, des Brot z ässä, un sie gän acht uf nen.
2 Un lueg, do war ä Mensch vor rem, der war wassasichtige.
3 Un Jesus fangt a un sait zue d Schriftglehrti un Pharisäer: Isch's recht, am Sabbat z heile odr nit?
4 De aba schwiege schtill. Un na(er) langt nen a un heilt nen un losst nen go.
21 Un Jesus goht wäg vu dert un zeht sich zruck in de Gegend vu Tyrus un Sidon.
22 Un lueg (gib obacht), ä kanaanäische Wieb kummt üs däm Gebiet un brellt: Ach Herr, dü Bue David, erbarm dich wägä ma(mir)! Mini Dochta wird vu nem bese Geischt schlecht plagt.
23 Un na(er) git zantwort ihr kei Wort. Do kumme sini Jinger zue nem, bitte nen un hän gsait: Loß sie doch go, denn sie brellt uns(us) noh zämme.
24 Er git zantwort aba un het gsait: Ich bi nur gschickt zue d vulorene Schof vum Hus Israel.
25 Sie aba kummt un flegt vor nem ane un het gsait: Herr, hilf ma(mir)!
26 Aba na(er) git zantwort un het gsait: S isch nit recht, daß ma d Kinda ihr Brot nihmt un wirfts vor d Hund.
27 Sie het gsait: Jo, Herr; aba doch frässä d Hund vu d Brosame, de vum Disch ihra Herre flege.
28 Do git zantwort Jesus un het zue ihr gsait: Wieb, di Glaube isch groß. Dir gschiht, we dü willsch! Un ihri Dochta isch gsund wore zue dselbe Schtund.
24 Un na schtod uf un goht vu dert i d Gegennt vu Tyrus. Dert isch scha in ä Hus gange des het da nemeds wisse lo un het doch nit vuborge bliebe kenne,
25 sundern gli härt ä Wieb vu nem, dere ihr Döchterli het ä dreckige Geischt gha. Un sie kummt un flegt ane zue sinene Feße
26 - de Wieb war aba ä Griechin uns(us) Syrophönizien - un bitet d, daß sa d bese Geischt vu nere ustribe döht.
27 Jesus aba sait zue nere: Loß zerscht d Kinda satt werde; s isch nit recht, daß ma d Kinda s Brot wegnihmt un wirft s vor d Hund.
28 Sie sait aba zue nem: Ja, Herr; aba doch fressen d Hündle under rem Disch vu d Brosame vu de Kinda.
29 Un na sait zue nere: Wäge däm Wort gang ane, d bese Geischt isch vu dinere Dochta usgfahre.
30 Un sie goht heim in ihr Hus un findet s Kind uf fem Bett liege, un d bese Geischt war usgfahre.
22 Un s isch bassiert an nem der Däg, daß er in ä Boot schtiegt mit sinene Jinger; un er sait zue nene: Len uns(us) iba d See fahre. Un sie schtoße vum Land ab.
23 Un als sie fahre, schloft er i. Un s kummt ä Windwirbel iba d See, un d Wellä ibafalle sie, un sie ware in großa Gfahr.
24 Do gehn sie zue nem un weckte nen uf un sage: Meischta, Meischta, ma(mir) kumme um! Do schtoht er uf un schelt d Wind un d Woge vum Wassa, un sie lege sich, un s entschtoht ä Schtilli.
25 Er sait aba zue nene: Wo isch aicha Glaube? Sie aba firchte sich un vuwundrete sich un sage zueänanda: Wer isch der? Au däm Wind un däm Wassa bfiehlt er, un sie sin nem hörig.
31 Un als sa wieda furtgange isch uns(us) d Gegent vu Tyrus, kummt da durch Sidon ans Galiläische Meer, mitte in Gegent vu d Zehn Schtädt.
32 Un sie bringe zue nem eina, der daub un schtumm war, un bitte nen, daß sa d Hand uf nen legt.
33 Un na nihmt nen uns(us) dr Lit uf d site un legt nem d Finga in d Ohre un na brihrt si Zungä mit Spucke un
34 luegt ufe zum Himmel un seifzt un sait zue nem: Hefata!, des heißt: Dö di uf!
35 Un sofort d sich sini Ohre uf, un d Fessle vu sinere Zunge lese sich uf, un na schwätzt guet.
36 Un na gbitet dene, sie soll's nemeds sage. Um so me na's aba vubote het, um so me hän sie s usplauderet.
37 Un sie wundere sich iba d Maße un hän gsait: Er het ällei guet gmacht; die Daube heren un die Schtumme schwätzen wieda.
27 Un als er ans Land kunnt, trifft da ä Ma üs dr Schtadt, der het besi Geischta; er trait sit langa Ziit keini Kleida me un bliebt in keinem Hus, sundern in d Grabhöhlene.
28 Als er aba Jesus sieht, brellt er uf un flegt vor rem ane un reft lut: Was willsch dü vu ma(mir), Jesus, dü Bue Gottes vum Allahechschte? Ich bitt di: Quäl mi nit!
29 Denn er het däm schlechte Geischt bpfohle, üs däm Mensch üszfahre. Denn der het nen langi Ziit plagt; un er wird mit Kette un Fessle bunde un gfange ghalte, doch er vuriß sini Fessle un wird vu däm bese Geischt in d Wüschte triebe.
30 Un Jesus het nen gfrogt: We heißesch dü? Er git zantwort: Legion. Denn s ware vieli besi Geischta in nen gfahre.
31 Un sie bitt nen, daß er ne nit bpfiehlt, in d Abgrund z fahre.
32 S war aba dert uf däm Berg ä großi Herde Säu uf dr Weid (Heet). Un sie bitt nen, daß er ne gschtatet, in de Säu z fahre. Un na(er) gschtatet s dene.
33 Do fahre de bese Geischta vum Mensch üs un fahre in d Säu; un d Herde schtürmt d Schtich abe in d See un vusüfft.
34 Als aba d Hirte sähn, was do bassiert isch, haue sie ab un vuzehles in dr Schtadt un in d Derfa (Käffa).
35 Do gehn d Lit üsä, um sich des a zluege, was gschähe war, un kumme zue Jesus un find d Mensch, vum däm besi Geischta üsgfahre ware, sitzend zue d Feß Jesus, azogä un vuninftig, un sie vuschrekä.
22 Do kummt eina vu de Vorschteha dr Synagoge, na heißt Jaïrus. Un als sa Jesus gsäh het, flegt da rem vor Dfeß
23 un bittet d arg un sait: Mi Döchterli liet in Schterbe; kumm doch un leg dini Händ(Pfode) uf sie, dmit sie gesund wird un lebt.
24 Un na got mit däm ane.Un s goht däm ä großi Schar, un sie dränge nen.
1 Dnohch het sich Jesus abamols d Jinger am See Tiberias zeigt. Er zeigt sich aba so:
2 S ware binanda Simon Petrus un Thomas, der Zwilling gnennt wird, un d Nathanael üs Kana in Galiläa un de Buebä vum Zebedäus un zwei anderi vu sinene Jinger.
3 Do sait Simon Petrus zue nene: Ich will fische go. Sie sage zue nem: So wen ma mit dir go. Sie gehn üsä un schtiege in s Boot, un in d Nacht fange sie nigs.
4 Als ses aba scho Morge war, schtoht Jesus am Ufa, aba de Jinger wiße nit, daß ses Jesus war.
5 Do sait Jesus zue nene: Kinda, hän na nigs z ässä? Sie antworte nem: Nei.
6 Er aba sait zue nene: Werfe des Netz Rechts vum Boot nüs, so den na fange. Do werfe sies üs un kenne's nimi rieze wägä d Lascht vu d Fisch.
7 Do sait d Jinger, der wo Jesus leb(lieb) het, zue Petrus: S isch dr Herr! Als Simon Petrus ghärt het, daß ses dr Herr war, legt da sich s Obagwand um, denn na war nackt, un wirft sich ins Wassa.
8 Di andere Jinger aba kumme mit däm Boot, denn sie ware nit wiet vum Land wäg, nur etwa zweihundat Elle, un zen des Netz mit d Fische.
9 Als sie etze ans Land schtiege, sähn sie ä Kohlefiir un Fisch druf un Brot.
10 Do sait Jesus zue nene: Hole vu däne Fische, de na etzed gfange hän!
11 Simon Petrus schtiegt inä un zeht s Netz an Land, voll mit große Fisch, hundatdraijefuchzig (153). Un obwohls so vieli ware, vuriß doch s Netz nit.
22 Un sie kumme nach Betsaida. Un sie bringe zue nem ä Blinde un na bittet d, daß sa nen arihre döt.
23 Un Jesus nihmt d Blinde bi dr Hand un fihrt d üsä vor s Dorf (Kaff), döt Schpugi uf sini Auge, legt sini Händ(Pfode) uf fen un frogt d: Siehsch dü ebis?
24 Un na luegt hoch un sait: Ich sieh d Mensch, we Baium umelaufe.
25 Dno legt da nochmol d Händ(Pfode) uf sini Auge. Dann(Dnoh) het da ditlich gsähne un isch wieda zruckbrocht worde, als sa ällei scharf sähne het kenne.
26 Un Jesus schickt ten heim un sait: Gang nit ine in s Dorf (Kaff)!
29 Un als sie vu Jericho fortgange sin, goht nem ä großi Schar Lit nohch.
30 Un lueg (gib obacht), zwei Blindi hocke am Wäg; un als sie häre, daß Jesus vorbigange isch, brellä sie: Ach Herr, dü Bue David, erbarm di unsa!
31 Aba d Lit fahrt sie a, daß sie schwiege solle. Doch sie brellä noh viel me: Ach Herr, dü Bue David, erbarm di unsa!
32 Jesus aba bliebt schtoh, reft sie un het gsait: Was wen ihr, daß i(ich) fir äich doe soll?
33 Sie sag zue nem: Herr, daß unseri Auge ufdoe wäre.
34 Un s jammat Jesus, un na(er) brihrt ihri Auge; un gli druf wäre sie wieda sehend, un sie folg nem nohch.
6 S isch bassiert aba a nem anderem Sabbat, daß er in d Synagoge (Gotteshus) goht un lehrt. Un do war ä Mensch, däm si rechti Hand war vudorrt.
7 Aba d Schriftglehrti un Pharisäer gän acht druf, ob er au am Sabbat heile wird, dmit sie ebis find däte, nen z vuklage.
8 Er aba merkt ihr denke un sait zue däm Ma mit dr vutrocknete Hand: Schtand uf un kumm viiri! Un na(er) schtoht uf un kunnt vor.
9 Do sait Jesus zue nene: Ich frog äich: Isch's recht, am Sabbat Guetes z doe odr Beses, Läbä z ge odr vunichte?
10 Un na(er) luegt sie alli ringsum a un sait zue nem: Schtreck di Hand üs! Un na(er) doet's; do wird sini Hand wieda zrechtgmacht.
43 Un ä Wieb het d Bloetfluß sit zwöelf Johr; de het alles, was sie zum Läbä het, fir d Dokta ufgwendet un ka vu keinem gheilt wäre.
44 De kunnt vu hinte a nen rah un brihrt d Saum vu sinem Gwand (Häß); un gli druf härt ihr Bloetfluß uf.
45 Un Jesus het gfrogt: Wer het mi brihrt? Als ses aba alli abschtritte, sait Petrus: Meischta, des Volk drängt un druckt di.
46 Jesus aba sait: S het mi jemads brihrt; denn i(ich) ha gschpirt, daß ä Kraft vu ma(mir) üsgange isch.
47 Als aba des Wieb sieht, daß s nit vuborge bliebe ka, kummt sie mit Zittre un flegt vor rem ane un vukindet vor alle Lit, wurum sie nen agrihrt het, un we sie gli druf gsund wore war.
48 Er aba sait zue ihrä: Mini Dochta, di Glaube het dir ghulfe. Gang hi in Friede!
10 Un lueg (gib obacht), do war ä Mensch, der het ä vudorrti Hand. Un sie froge nen un hän gsait: Isch's recht, am Sabbat z heile?, dmit sie nen vuklage kennte.
11 Aba na(er) het gsait zue nene: Wer isch unda äich, der si einziges Schof, wenns nem am Sabbat in ä Gruebe flegt, nit packt un nem rushilft?
12 Weviel me isch drno ä Mensch als ä Schof! Drum darf ma am Sabbat Guetes doe.
13 Do het da(er) gsait zue däm Mensch: Schtreck di Hand üs! Un na(er) schtreckt sie üs; un sie isch nem wieda gsund wore we di anda.
12 Un am nägschte Dag, als sie vu Betanien weggange sin, isch scha hungrig gsi.
13 Un na sieht ä Figebaum vu wiedem, der Blätta gha het; do goht da ane, ob ba ebis druf fänd. Un als sa zue nem kumme isch, findet da nigs als Blätta; denn s war noh nit Ziit fir Fige.
14 Do fangt Jesus a un sait zue nem: Ab etze ißt nemads me ä Frucht vu dir fir imma (in Ewigkeit)! Un sini Jinger härä des.
23 In dr Synagoge isch ä Mensch gsi, der isch vu nem usuebere Geischt bsesse gsi, der het brellt
24 un gsaid: Halt, was hän ma(mir) mit dir zdoe, Jesus vu Nazaret? Bisch dü kumme um uns(us) z vuderbe. Ich kenn di: Dr Heilige Gottes.
25 Un Jesus het nem droht un gsaid: Bisch ruhig un fahr üsä vu däm!
26 Do het nen dr Geischt hin un her grisse un het lüt brellt un isch vu nem üsgfahre.
14 Un als sie zue d Lit kumme, kunnt ä Mensch zue nem, flegt nem vor d Feß
15 un het gsait: Herr, erbarm di iba mi Bue! denn na(er) isch mondsüchtig un het schwer zue liede; er flegt me(oft) ins Fiir un me(oft) ins Wassa;
16 un i(ich) ha nen zue dinene Jinger brocht, un sie kenne nem nit helfe.
17 Jesus aba git zantwort un het gsait: O dü ungläubiges un vukehrtes Gschlecht, we lang soll i(ich) bi äich si? We lang soll i(ich) äich ertrage? Hole nen ma(mir) her!
18 Un Jesus schelt nen; un dr bese Geischt fahrt üs vu nem, un des Bebli isch gsund gsi zue dselbe Schtund.
38 Un lueg, ä Ma reft: Meischta, i(ich) bitt di, lueg doch nohch minem Bue; denn er isch mi einzige Bue.
39 Lueg, ä Geischt packt nen, daß er pletzlig brellt, un er rißt nen, daß er Schum vor rem Mul (Gosch) het, un losst kum vu nem ab un ribt nen ganz uf.
40 Un i(ich) ha dini Jinger gfrogt, daß sie nen üstribe, un sie kennes nit.
41 Do git Jesus zantwort un sait: O dü ungläubiges un vukehrtes Gschlecht, we lang soll i(ich) bi äich si un äich ertrage? Bring di Bue her!
42 Un als er zue nem kummt, riß nen dr bese Geischt un zerrt nen. Jesus aba schelt d schlechte Geischt un macht des Bebli gsund un git nen sinem Vada (Babbe) wieda.
43 Un sie vuschrecke alli iba d Herrlichkeit Gottes.
2 Un lueg (gib obacht), do bringe sie zue nem ä Glähmte, der liet uf fem Bett. Als drno Jesus ihr Glaube gsäh het, het da(er) gsait zue däm Glähmte: Kasch froh si, mi Bue, dini Sinde sin da vuge.
3 Un lueg (gib obacht), ä baar unda d Schriftglehrte sage bi sich selba: Der läschtert Gott.
4 Als aba Jesus ihr denke gsäh het, het da(er) gsait: Wurum denke ihr so Beses in äirem Herz?
5 Was isch denn lichta, z sage: Dir sin dini Sinde vuge, odr z sage: Schtand uf un gang umä?
6 Dmit ihr aba wißt, daß dr Menschebue Vollmacht het, uf Erde d Sinde z vuge - het da(er) gsait zue däm Glähmte: Schtand uf, heb di Bett uf un gang heim!
7 Un na(er) schtod uf un goht heim.
20 Un als sie am Morge a d Figebaum vorbigange sin, sähn sie, daß sa vudorrt war bis zue d Wurzle.
21 Un Petrus denkt dra un sait zue nem: Rabbi, lueg, dr Figebaum, der dü vuflöcht hesch, isch vudorrt.
22 Un Jesus git zantwort un sait zue nene: Ha Glaube an Gott!
23 Gwiß, i(ich) sag äich: Wer zue däm Berg sage dät: Heb dich un wirf dich ins Meer! un zwiflet nit in sinem Herz, sundern glaubt, daß ses gschehe dät, was sa sait, so wird's sem gschehe.
24 Drum sag i(ich) äich: Alles, was sa bitte d in äirem Gebät, glaubes nur, daß sa's gregä, so wird's äich zteilwerde.
25 Un wenn na schtehn un bäte, so vugen änanda, wenn na ebis gege jemaden hän, dmit auch aier Vada (Babbe) im Himmel äich vugiit äiri Sinde. (vgl. Mt 6,15).
24 Als sie drno nohch Kapernaum kumme, kumme zue Petrus, de d Tempelgrosche inähme, un hän gsait: Doet aicha Meischta nit d Tempelgrosche ge?
25 Er het gsait: Doch. Un als sa(er) heimkummt, kummt nem Jesus zvor un het gfrogt: Was meinsch dü, Simon? Vu wäm nähmä d Kenig uf d Erde Zoll odr Schtiire (Zinsgrosche): vu ihre Kinda odr vu d Fremde?
26 Als sa(er) git zantwort: Vu d Fremde, het Jesus zue nem gsait: So sin d Kinda fräi.
27 Dmit ma(mir) däne aba kei Aschtoß ge wän, gang hi an d See un wirf d Angle üs, un d erschte Fisch, der rufkummt, sälla nimm; un wenn dü si Mul ufmachsch, wirsch dü ä zweigroscheschtickli finde; des nimm un gib's ne fir mich un dich.
22 Do isch ä Besessene zue Jesus brocht wore, der war blind un schtumm; un na(er) heilt nen, so daß d Schtumme schwätzt un wida gsäh het.
50 Un eina vu nene schlat noh rem Knecht vum Hohenpriester un haut nem si rechtes Ohr ab.
51 Do sait Jesus: Len ab! Nit witer! Un na(er) rihrt si Ohr a un heilt nen.
31 Mit wäm soll i(ich) de Mensche vu däm Gschlecht vuglichä, un wäm sin sie glich?
32 Sie sin d Kinda glich, de uf fem Markt hocke un röfä änanda zue: Mir hän äich ufgschpielt, un ihr hän nit danzt; ma(mir) hän drürigi Leda gsunge, un ihr hän nit ghilt.
33 Denn Johannes dr Däufa isch kumme un ißt kei Brot un trinkt kei Wi; so sage ihr: Er isch bsesse.
34 Dr Menschebue isch kumme, ißt un trinkt; so sage ihr: Lueg, der Mensch isch ä Fressa un Wisüfa, ä Fründ(Freund) vu dä Zöllna un Sinda!
35 Un doch isch d Wisheit grecht bfunde worde vu alle ihre Kinda.
36 S bittet nen aba eina vu dr Pharisäer, bi nem z ässä. Un na(er) goht inä in des Hus vum Pharisäer un het sich anekockt an d Disch.
37 Un lueg, ä Wieb war in dr Schtadt, de war ä Sindarin. Als de ghärt het, daß er am Disch sitzt im Hus vum Pharisäer, holt sie ä Glas mit Salbel
5 Als aba Jesus nohch Kapernaum nigoht, kunnt ä Hauptma zue nem; der bittet nen
6 un het gsait: Herr, mi Knecht liet d Heim un isch glähmt un liedet großi Quale.
7 Jesus het gsait zue nem: Ich will kumme un nen gsund mache.
8 Dr Hauptma git zantwort un het gsait: Herr, i(ich) bis nit wert, daß dü unda mi Dach kummsch, sundern sag nur ei Wort, so wird mi Knecht gsund.
9 Denn au i(ich) bi ä Mensch, dr Obrigkeit folgsam, un ha Soldate unda ma(mir); un wenn i(ich) zue nem sag: Gang hi!, so goht da(er); un zue nem andere: Kumm her!, so kummt da; un zue minem Knecht: Doe des!, so doet er's.
10 Als des Jesus ghärt het, vuwundret er sich un het gsait zue däne, de nem nochfolgte: Gwiß, i(ich) sag äich: So ä Glaube ha i(ich) in Israel bi keinem gfunde!
11 Aba i(ich) sag äich: Vieli wäre kumme vu Oschte un vu Weschte un mit Abraham un Isaak un Jakob im Himmelrich z Disch hocke;
12 aba de Kinda vum Rich wäre nüsgworfe ins Dunkle; do wird si Hiile un Zähneklappere.
13 Un Jesus het gsait zue däm Hauptma: Gang hi; dir gschiht, we dü glaubt hesch. Un si Knecht isch gsund wore zue dselbe Schtund.
23 Un als sa(er) in des Hus vum Vorschteha kummt un gsäh het d Flöteschpiela un des Gwimmel vu Lit,
24 het da(er) gsait: Gehn üsä! denn des Maidle isch nit dot, sundern s schloft. Un sie lache nen üs.
25 Als aba d Lit nüstriebe ware, goht da(er) inä un packt sie bi dr Hand. Do schtod des Maidle uf.
1 Un sie kumme ans andre Ufa vum See in d Gegend vu dä Gerasena.
2 Un als sa uns(us) sem Boot kunnt, lauft däm bald vu d Gräba her ä Mensch entgegä mit nem unsubere Geischt,
3 der het sini Wohnunig in d Grabhehlene. Un keina het d binde kenne, au nit mit Kettene;
4 denn na war vieli mol mit Fessle un Kettene gbunde worde un het d Kettene vurisse un d Fessle vurieben; un keina het d kenne bändige.
5 Un na war alliziit, Dag un Nacht, in d Grabhehlene un uf fem Berg, brellt rum un schlat sich selba mit Schtei (Wackes).
6 Als sa aba Jesus sieht vu wiidem, lauft da ane un flegt vor rem ane
7 un brellt lut: Was willsch dü vu ma(mir), Jesus, dü Bue Gottes, vum Allahechschte? Ich bschwer di bi Gott: Quäl mi nit! a
8 Denn na het zue nem gsait: Fahr uns(us), dü unsubere Geischt, vu däm Mensch!
9 Un na frogt d: We heißesch dü? Un na sait: Legion heiß i(ich); denn ma(mir) sin vieli.
10 Un na bittet Jesus arg, daß sa sie nit uns(us) dr Gegend vutribt.
11 s ware aba dert an däm Berg ä großi Herd Säue uf dr Weid.
12 Un d unsubere Geischta bite ne un sage: Loß uns(us) in de Säue fahre!
13 Un na willigt i. Do fahre de unsubere Geischta uns(us) un sin in d Säue gfahre, un d Herd Säue schtirme d Schtich abe in d See, ungfähr zweidausig, un sie sin alli vusoffe im See.
14 Un d Säuehirde sin gflohe un vuzelle des in dr Schtadt un uf fem Land. Un d Lit gen üse, um zluege, was basiert isch,
35 S isch bassiert, als sa in d Nechi vu Jericho kummt, daß ä Blindä am Wäg hockt un bettlet het.
36 Als sa(er) aba de Lit ghärt het, de vorbigehn, frogt da, was des wär.
37 Do vuzehle sie nem, Jesus vu Nazareth goht vorbi.
38 Un na(er) reft: Jesus, dü Bue David, erbarm di wägä ma(mir)!
39 De aba vornedra gehn, fahre nen a, er soll schwiege. Er aba brellt noh viel me: Dü Bue David, erbarm di wägä ma(mir)!
40 Jesus aba bliebt schtoh un losst nen zue sich fihre. Als sa aba necha kummt, frogt er nen:
41 Was willsch dü, daß i(ich) fir di doe soll? Er sait: Herr, daß i(ich) luege ka.
42 Un Jesus sait zue nem: Lueg etze! Di Glaube het dir ghulfe.
43 Un gli druf kann na luege un goht nem nohch un priest Gott. Un alli Lit, des s gsähne hän, lobe Gott.
18 Als sa(er) so mit ne schwätzt, lueg (gib obacht), do kummt eina vu d Vorschteha vu d Gmeinde, flegt vor nem ane un het gsait: Mini Dochta isch ebe gschtorbe, aba kumm un lege di Hand uf sie, so wird sie lebändig.
19 Un Jesus schtod uf un goht mit nem un sini Jinger.
40 Do isch ä Üssätzige zue nem ku, der isch vor nem anegniet un het gsaid: Wenn dü wilsch, kasch dü mich gsund mache.
41 Jesus het Mitleid mit nem gha, het si Hand üsgstreckt, het nen agrirt un gsaid: Ich wills mache: bi sufer!
42 Un wo na des so gsaid het, isch dr Üssatz gli vu nem weck gange, un dr Ma isch gsund gsi.
11 Un lueg, ä Wieb war do, de het sit achzehn Johr ä Geischt, dr sie krank macht; un sie war vukribelt un ka sich nimi ufrichte.
12 Als aba Jesus sie aluegt, reft er sie zue sich un sait zue ihrä: Wieb, dü bisch fräi vu dinere Kranket!
13 Un legt d Händ(Pfode) uf sie; un gli druf richte sie sich uf un priest Gott.
37 Un s kummt ä großä Windwirbel, un d Wellä hän ins Boot gschlage, so daß ses Boot scho voll worde isch.
38 Un na war hine im Boot un het gschlofe uf fenem Kissi. Un sie weckte nen uf un sage zue nem: Meischta, frogsch dü nit dnohch, daß ma umkomme?
39 Un na schtodt uf un bedroht d Wind un sait zum Meer: Rueig un schwig! Un dr Wind härt uf, un s isch ä großi Schtili.
40 Un na sait zue nene: Was sin na d so angschthase? Hen na d noh kei Glaube?
41 De aba firchte sich noh ärger un sage undre einander: Wer isch der? Au d Wind un s Meer sin nem hörig!
1 S liet aba eina krank do, Lazarus üs Betanien, däm Dorf (Kaff) vu d Maria un ihra Schweschta Marta.
2 Maria aba wars, de d Herr (Jesus) mit Salbel gsalbt un sini Feß mit ihre Hoor trocknet het. Däre ihr Brueda Lazarus war krank.
3 Do schickte de Schweschtare zue Jesus un len nem sage: Herr, lueg, der, den dü leb(lieb) hesch, liet krank do.
4 Als Jesus des ghärt het, sait da(er): De Kranket isch nit zum Dod, sundern zue d Vuherrlichung Gottes, dmit dr Bue Gottes dodurch vuherrlicht wird.
5 Jesus aba het Marta leb(lieb) un ihri Schweschta un Lazarus.
6 Als sa etze ghärt het, daß sa(er) krank war, bliebt er noh zwei Däg a däm Platz, wo na war;
7 dnohch sait da zue sinene Jinger: Len uns(us) wieda nohch Judäa ze!
8 Sini Jinger aba sage zue nem: Meischta, ebe noh wen d Jude di schteinige, un dü willsch wieda derthi ze?
9 Jesus git zantwort: Het nit d Dag wöelf Stunden? Wer am Dag umägoht, der flegt sich nit nah; denn na sieht s Lecht vu d Welt.
10 Wer aba bi Nacht umägoht, der flegt ane; denn s isch kei Lecht in nem.
11 Des het da gsait, un dnoh sait da(er) zue nene: Lazarus, unsa Fründ(Freund), schloft, aba i(ich) gang hi, nen ufzwecke.
12 Do sage sini Jinger: Herr, wenn na schloft (pfüssä), wird's bessa mit nem.
13 Jesus aba schwätzt vu sinem Dod; sie meine aba, er schwätzt vum normale Schlof (Pfüss).
14 Do hets ne Jesus fräi üsä gsait: Lazarus isch gschtorbe;
25 Un do war ä Wieb, de het d Bloetfluß sit zwöelf Johr
26 un het viel glitte vu viele Dokta un all ihr Guet dofir ufgwendet; un s het dare nit ghulfe, sundern s war noh schlimma mit dere wore.
27 Als de vu Jesus ghärt het, kummt sie in dr Schar vu hine ane un berihrten an sinem Gwand (Häß).
28 Denn sie sait sich: Wenn i(ich) nur sini Kleida arihre kennt, so wer i gsund.
29 Un sofort schtopt de Quelle vu ihrem Bloet, un sie spir s am Leib, daß sie vu ihra Plag gheilt gsi isch.
17 Eina aba uns(us) d Schar het gsait: Meischda, i(ich) ha mi Bue herbrocht zue dir, der het ä schtumme Geischt.
18 Un wenn nan vuwischt, rißt da ren rum; un na het Schüm vor rem Mul un knirscht mit de Zähn un wird gstief. Un i(ich) ha mit dinene Jingern gschwätzt, daß sie nen ustribe soll, un sie häns nit kenne.
19 Er aba sait dene: O ihr ungläubiges Gschlecht, we lang soll i(ich) noh bi äich si? We lang soll i(ich) äich dulde? Bringe nen her zue ma(mir)!
20 Un sie bringe nen zue nem. Un gli, als d Geischt Jesus gsäh het, rißt dann(dnoh) um. Un na flegt uf d Bode, wälzt sich ume un het Schum vor rem Mul.
21 Un Jesus frogt si Vada (Babbe): We lang isch des so, daß sem des basiert? Er sait: Vu Kind uf.
22 Un me(oft) het dan ins Fir odr ins Wassa gworfe, daß sa ren umbringt. Wenn dü aba ebis kannsch, so ha erbarme mit uns(us) un hilf uns(us)!
23 Jesus aba sait zue nem: Due saisch: Wenn dü kasch - alli Sache sin meglich däm, der do glaubt.
24 gli brellt d Vada (Babbe) vum Kind: Ich glaub; hilf minem Uglaube!
25 Als Jesus sieht, da ses Volk dezue laufe döt, droht da däm uns(us)übere Geischt un sait zue nem: Due stume un daube Geischt, i(ich) bfiel da: Fahr vu nem uns(us) un fahr nimmi in nen ine!
26 Do brellt da un rißt d arg un fahrt uns(us). Un des Beble isch do gläge we dot, so daß d Schar gsait het: Er isch dot.
27 Jesus aba nimmt d bi dr Hand un hebt d uf, un na isch ufgschtrande.
6 Des het da gsait, um ne z prefe; denn na(er) het wohl gwißt, was sa doe wot.
7 Philippus git nem zantwort: Fir zweihundat Silbagrosche Brot isch nit gnoe fir sie, dmit jeda ä weng gregt.
8 Do sait eina vu sinene Jinger, d Andreas, dr Brueda vum Simon Petrus:
9 S isch ä Kind do, des het fünf Gerschtebrot un zwei Fisch; aba was isch des fir so vieli?
10 Jesus aba sait: Len de Lit sich lagere. S war aba viel Gras an däm Platz. Do lagrete sich etwa fünfdusig Männa.
11 Jesus aba nimmt de Brot, dankt un git sie däne, de sich glagret hän; gnau so au vu d Fisch, soviel sie wen.
12 Als sie aba satt ware, sait da(er) zue sinene Jinger: Sammle di ibrige Brocke uf, dmit nigs umkummt (vudorbe wird).
13 Do sammle sie un fillä vu d fünf Gerschtebrot zwöelf Kerb mit Brocke, de däne ibrigbliebe sin, de gässä hän.
18 Un lueg, ä baar Männa bringe ä Mensch uf nem Bett; der war glähmt. Un sie vusuechte, nen inäzbringe un vor nen z lege.
19 Un wel sie wägä dr Lit kei Igang find, nen inäzbringe, schtiege sie uf s Dach un lenen durch d Ziegel abe mit däm Bett midde unda sie vor Jesus.
20 Un als er ihr Glaube sieht, sait da(er): Mensch, dini Sinde sin dir vuge.
21 Un d Schriftglehrti un Pharisäer fange a z ibalege un sage: Wer isch der, daß er Gottesläschterig schwätzt? Wer ka Sinde vuge als ällei Gott?
22 Als aba Jesus ihr denke gmerkt het, git er zantwort un sait zue nene: Was denke ihr in äirem Herz?
23 Was isch lichta, z sage: Dir sin dini Sinde vuge, odr z sage: Schtand uf un gang umä?
24 Dmit ihr aba wißt, daß dr Menschebue Vollmacht het, uf Erde Sinde z vuge - sait da(er) zum Glähmte: Ich sag dir, schtand uf, nimm di Bett un gang heim!
25 Un gli druf schtoht er uf vor ihre Auge un nimmt s Bett, uf däm er gläge het, un goht heim un priest Gott.
46 Un sie kumme nach Jericho. Un als sa uns(us) Jericho weggange isch, er un sini Jinger un ä großi Schar, do gsäße war isch ä blinde Bettla am Wäg, Bartimäuns(us), dr Bue vum Timäuns(us).
47 Un als sa ghärt het, daß ses Jesus vu Nazareth war, fang da a, z brelle un z refe: Jesus, dü Bue Davids, erbarm dich wägä ma(mir)!
48 Un vieli schimpfe mit däm, er soll schwige. Er aba brellt noh viel meh: Due Bue Davids, erbarm dich wägä ma(mir)!
49 Un Jesus bliebt schtoh un sait: Röfen her! Un sie refe d Blinde un sage zue nem: Da kasch froh si, schtand uf! Er reft dich!
50 Do wirft da si Mandel weck, springt uf un kummt zue Jesus.
51 Un Jesus sait zue nem: Was willsch dü, des i(ich) fir dich mache soll? D Blinde sait zue nem: Rabbuni, daß i(ich) säh ka.
52 Jesus aba sait zue nem: Gang, di Glaube het dir ghulfe. Un gli het da säh kenne un isch schem nohch gange uf fem Wäg.
18 Als sa(er) aba am Morgen wieda in d Schtadt goht, het da(er) hunga ka.
19 Un na(er) het ä Fiegebaum am Wäg gsäh, goht hi un findet nigs dra als Blätta un het gsait zue nem: Etze wachst uf dir nemols me Frucht! Un d Fiegebaum vudorrt gli druf.
20 Un als des d Jinger sähn, vuwundrete sie sich un froge: We isch der Fiegebaum so gschwind vudorrt?
21 Jesus aba git zantwort un het gsait zue nene: Gwiß, i(ich) sag äich: Wenn ihr Glaube hän un nit zwieflet, so den ihr nit ällei Tade we de mit däm Fiegebaum, sundern, wenn ihr zue däm Berg sage: Heb di un wirf di ins Meer!, so wird's bassiere.
22 Un alles, was ihr bittet im Gebet, wenn ihr glaube, so den ihr's gregä.
11 Un s isch bassiert, als er nohch Jerusalem gwanderet isch, daß er durch Samarien un Galiläa hi zeht.
12 Un als er in ä Dorf (Kaff) kummt, träffe nem zehn üssätzigi Männa; de schtehn vu wietem
13 un hebe ihri Schtimm un sage: Jesus, läbt Meischta, erbarm di uns(us)!
14 Un als er sie aluegt, sait da(er) zue nene: Gehn hi un zeige äich d Prieschta (Pfarra)! Un s isch bassiert, als sie higehn, do wäre sie sufa.
15 Eina aba unda dene, als er sieht, daß sa gsund wore war, kehrt da um un priest Gott mit luta Schtimm
16 un flegt ane uf si Visasch (Gsicht) vor d Feß vu Jesus; un dankt nem. Un des war ä Samariter.
17 Jesus aba git zantwort un sait: Sind nit alli zehn sufa wore? Wo sin aba de nin?
18 Het sich sunscht keina gfunde, der wieda umchehrt isch, um Gott d Ehri z ge, als nur der Fremde?
19 Un na(er) sait zue nem: Schtand uf, gang hi; di Glaube het dir ghulfe.
28 Un na(er) kummt ans andare Ufa in de Gegend vu d Gadarener. Do laufe nem zwei Bsessene entgegä; de kumme üs d Grabhöhle un ware arg gfährlich, so daß nemads uf däre Schtroß go ka.
29 Un lueg (gib obacht), sie brellä: Was willsch dü vu uns(us), dü Bue Gottes? Bisch dü herkumme, uns(us) z quäle, bvor s Ziit isch?
30 S war aba wiet vu nene ä großi Herde Säue uf dr Weid .
31 Do bitte nen di bese Geischta un hän gsait: Willsch dü uns(us) üstriebe, so loß uns(us) in de Herde Säue fahre.
32 Un na(er) het gsait: Fahre üs! Do fahre sie üs un fahre in de Säue. Un lueg (gib obacht), de ganzi Herde schtürmt d Schtich abe in d See, un sie vusuffe im Wassa.
33 Un de Schäfa (Hirte) haue ab un gehn hi in d Schtadt un vuzehle des allene un wes d Besessene ergange isch.
34 Un lueg (gib obacht), do goht di ganz Schtadt üsä Jesus entgegä. Un als sie nen sähn, bitte sie nen, daß sa(er) ihre Gegend vulosst.
1 Dnohch war ä Fescht vu d Jude, un Jesus zeht nuf nohch Jerusalem.
2 S isch aba in Jerusalem bim Schaftor ä Teich, der heißt uf hebräisch Betesda. Dert sin fünf Hallene;
3 in däne sin vieli Kranki gläge, Blindi, Lahmi, Üszehrti. De warte druf, daß sich des Wassa bwegt. 1.9
4 Denn dr Engel vum Herrn fahrt vu Ziit zue Ziit rab in d Teich un bwegt des Wassa. Wer etze zerscht niigoht, nohchdem sich des Wassa bwegt het, der wird gsund, an wela Kranket er au lietet.
5 S war aba dert ä Mensch, der liet achtdädrißig Johr krank do.
6 Als Jesus den liege sieht un ghärt het, daß sa scho so lang gläge het, sait da(er) zue nem: Willsch dü gsund wäre?
7 D Kranke git nem zantwort: Herr, i(ich) ha kei Mensch, der mi in d Teich hole doet, wenn des Wassa sich bwegt het; wenn i(ich) aba hikumm, so schtiegt ä andere vor ma inä.
8 Jesus sait zue nem: Schtand uf, nimm di Bett un gang Heim!
9 Un gli druf wird der Mensch gsund un nimmt si Bett un goht Heim.
1 In sellare Ziit, wo vieli Mensche do ware un sie nigs z ässe gha hän, reft Jesus d Jinger zue sich un sait zue nene:
2 Ich ha mittleid mit dene, denn sie hän scho dräi Tag bi ma(mir) usghalte un sie hän nigs z ässe.
3 Un wenn i(ich) sie hungrig heimgoh loße dö, werde sie uf fem Wäg not leide; denn ä baar sin vu wit wäg gkumme.
4 Sini Jinger sage nem: We kann sie eina do in d Wüschte mit Brot satt mache?
5 Un na het sie gfrogt: Weviel Brot hän na? Sie sage: Siebä.
6 Un na bfielt däm Volk, sich uf d Bode z setze. Un na nimmt de siebä Brot, dankt un brich sie un git sie sinene Jingern, dmit sie se usdeile, un sie deile sie under s Volk uns(us).
7 Un sie hän au noh ä baar Fisch gha, un na dankt nochmol un losch au de usdeile.
8 De äße aba un sin satt wore un sammle dann(dnoh) die ibrige Brocke uf, siebä Kerb voll.
9 Un s ware etwa vierdusig; un na losch sie go.
1 S isch bassiert, als sich d Lit zue nem drängt hän, um des Wort Gottes z häre, do schtoht er am See Genezareth
2 un sieht zwei Boot am Ufer liege; d Fischa aba ware üsgschtiege un wäsche ihri Netze.
3 Do schtiegt er in ei Boot, des im Simon ghärt het, un bittet nen, ä weng vum Land wegzfahre. Un na(er) het sich anekockt un lehrt d Lit vum Boot üs.
4 Un als er ufghert het z schwätze, sait da(er) zum Simon: Fahr üsä, wos def isch, un werfe äiri Netze zum Fange üs!
5 Un Simon git zantwort un sait: Meischta, ma(mir) hän die ganzi Nacht gschafft un nigs gfange; aba uf di Wort hi will i(ich) d Netze üswerfe.
6 Un als sie des gmacht hän, fange sie ä großi Schar Fisch, un ihri Netze fange a z riße.
7 Un sie winke ihre Freunde, de im andere Boot ware, sie solle kumme un mit tene ze. Un sie kumme un fillä beidi Boot voll, so daß sie schier absufe.
8 Als des Simon Petrus sieht, flegt er Jesus vor d Feß un sait: Herr, gang wäg vu ma(mir)! Ich bi ä sindige Mensch.
9 Denn ä Angscht het nen erfaßt un alli, de bi nem ware, iba den Fang, den sie mitänanda doe hän,
10 ebeso au Jakobus un Johannes, d Buebä vum Zebedäuns(us), Simon sini Freunde. Un Jesus sait zum Simon: Fircht di nit! Vu etze a wirsch dü Mensche fange.
11 Un sie bringe de Boot ans Land un vuloße alles un folge nem nohch.
38 Un na(er) macht sich uf üs dr Synagoge (Gotteshus) un kummt ins Hus vum Simon. Un im Simon sini Schwiegamuetter het hoches Feba, un sie bitt nen fir sie.
39 Un na(er) kunnt zue narä un bfielt däm Feba, un s het sie vuloße . Un gli druf schtoht sie uf un dient ne.
22 Un s isch bassiert an nem der Däg, daß er in ä Boot schtiegt mit sinene Jinger; un er sait zue nene: Len uns(us) iba d See fahre. Un sie schtoße vum Land ab.
23 Un als sie fahre, schloft er i. Un s kummt ä Windwirbel iba d See, un d Wellä ibafalle sie, un sie ware in großa Gfahr.
24 Do gehn sie zue nem un weckte nen uf un sage: Meischta, Meischta, ma(mir) kumme um! Do schtoht er uf un schelt d Wind un d Woge vum Wassa, un sie lege sich, un s entschtoht ä Schtilli.
25 Er sait aba zue nene: Wo isch aicha Glaube? Sie aba firchte sich un vuwundrete sich un sage zueänanda: Wer isch der? Au däm Wind un däm Wassa bfiehlt er, un sie sin nem hörig.
26 Un sie fahre witer in d Gegend dr Gerasener, de Galiläa gege ibalit.
1 Jesus isch wieda in d Synagoge gange. Do isch ä Mensch gsi mit nere glähmte Hand.
2 Un si hän ufpasst, oba de Ma au am Sabbat heile doet, das si nen het vuklage kenne.
3 Jesus het zue däm Ma mit dr glähmte Hand gsait: kumm vor!
4 Dann(Dnoh) het da d Lit gfrogt: Soll ma am Sabbat Guetes dü odr Beses, s Läbä neh odr geh? Si sin aba alli schtill gsi.
5 Un na het si nohchänander agluegt un na isch trurig gsi wägä ihrem härte Herz un het zue däm Ma gsait: Schtreck dini Hand uns(us)! Der het si usgschtreckt, un d Hand isch gsund gsi wie di andri.
12 Aba dr Dag fangt a, sich z neige. Do kumme de Zwöelf zue nem un sage: Loß de Lit go, dmit sie higo in d Derfa (Käffa) un Höf ringsum un Herberge un Ässä finde; denn ma(mir) sin do in d Wüschte.
13 Er aba sait zue nene: Gän ihr ne z ässä. Sie sage: Mir hän nit me als fünf Brot un zwei Fisch, s isch denn, daß ma(mir) higo sollä un fir alli de Lit Ässä kaufe.
14 Denn s ware etwa fünfdusig Männa. Er sait aba zue sinene Jinger: Len sie anesitzä in Grubbä zue je fuchzig.
15 Un sie häns gmacht das alli sich anesitzä.
16 Do nimmt er de fünf Brot un zwei Fisch un luegt ufä zum Himmel un dankt, bricht sie un git sie d Jinger, dmit sies däm Volk üsdeile.
17 Un sie ässä un wäre alli satt; un d Rescht wird ufgsammelt, was sie an Brocke ibrig glo hän, zwöelf Kerb voll.
49 Als er noh schwätzt, kummt eina vu d Lit vum Vorschteha vu dr Synagoge (Gotteshus) un sait: di Dochta isch gschtorbe; bmeh d Meischta nimi.
50 Als aba Jesus des ghärt het, git er nem zantwort: Fircht di nit; glaub nur, so wird sie gsund!
51 Als er aba in des Hus kummt, losst er nemads mit inegoh als Petrus un Johannes un Jakobus un d Vada (Babbe) un d Muetter vum Kind.
52 Sie hilä aba alli un klage um sie. Er aba sait: Hilet nit! Sie isch nit gschtorbe, sundern sie schloft.
53 Un sie lache nen uns(us), denn sie wiße, daß sie gschtorbe war.
54 Er aba nimmt sie bi dr Hand un reft: Kind, schtand uf!
55 Un ihr Geischt kummt wieda, un sie schtoht gli druf uf. Un na(er) bpfiehlt, ma soll ihr z ässä ge.
56 Un ihri Eltere vuschrecke arg. Er aba bfielt tene, nemads zue sage, was gschähe war.
32 Als de drno nüsgange ware, lueg (gib obacht), do bringe sie zue nem ä Mensch, der war schtumm un bsesse.
33 Als aba dr bese Geischt üstriebe war, schwätzt dr Schtumme. Un s Volk vuwundret sich un het gsait: So ebis isch noh ne in Israel gsähne worde.
20 Un lueg (gib obacht), ä Wieb, des sit zwöelf Johr d Bloetfluß het, kunnt vu hinte an nen rah un brihrt d Saum vu sinem Gwand (Häß).
21 Denn sie het gsait bi sich selbscht: Kennt i(ich) nur si Gwand (Häß) berihre, so wär i(ich) gsund
22 Do drillt sich Jesus um un het sie gsäh un het gsait: Kasch froh si, mi Dochta, di Glaube het dir ghulfe. Un des Wieb isch gsund gsi zue dselbe Schtund.
25 Aba in dr vierte Nachtwache kummt Jesus zue nene un goht uf fem See.
41 Un lueg, do kummt ä Ma mit Name Jaïrus, der ä Vorschteha vu dr Synagoge (Gotteshus) war, un flegt Jesus vor d Feß un bittet nen, in si Hus z kumme;
42 denn er het ä einzigi Dochta vu etwa zwöelf Johr, de liet in d letschte Zig. Un als er inegoht, drängt nen des Volk.
48 Un na sieht, daß sie sich abplogte bim Roedere, denn d Wind isch gege sie gsi. Um d vierti Nachtwache kummt da zue nene un got uf fem See un will an nene vubigo.
49 Un als sie nen sähn uf fem See laufe, hän sie gmeint, s wär ä Gschpenscht, un brelle lut;
50 denn sie hän nen alleinig gsähne un sin vuschroke. Aba gli schwätzt da mit dene un sait zue nene: Sin gtroscht, i(ich) bin's; firchte äich nit!
51 un got zue nene ins Boot, un d Wind het sich glegt. Un sie sin arg vuschreckt;
46 Un Jesus kummt abamols nohch Kana in Galiläa, wo na(er) des Wassa zue Wi gmacht het. Un s war ä Ma im Denscht vum Kenig; däm si Bue liet krank in Kapernaum.
47 Wo der ghärt het, daß Jesus üs Judäa nohch Galiläa kummt, goht da hi zue nem un bittet nen, rabzkumme un sinem Bue zue helfe; denn na war dodkrank.
48 Un Jesus sait zue nem: Wenn ihr nit Zeiche un Wunda sähn, so glaube na nit.
49 Dr Ma sait zue nem: Herr, kumm rab, bvor mi Kind schtirbt!
50 Jesus sait zue nem: Gang hi, di Bue läbt! Der Ma glaubt däm Wort, des Jesus zue nem gsait het, un goht hi.
51 Un während er nabgoht, träffe nen sini Knecht un sage: Di Kind läbt.
52 Do frogt er si nohch d Schtund, in ders bessa mit nem wore war. Un sie antworte nem: Geschtern um di siebti Schtund het nen des Feba vuloße.
53 Do het d Vada (Babbe) gmerkt, daß ses de Schtund war, in däre Jesus zue nem gsait het: Di Bue läbt. Un na(er) het glaubt mit sinem ganze Hus.
54 Des isch etze des zweite Zeiche, des Jesus doe het, als sa(er) üs Judäa nohch Galiläa kumme isch.
23 Un na(er) schtiegt ins Boot, un sini Jinger folg nem.
24 Un lueg (gib obacht), do kummt ä gwaltige Schturm uf fem See, so daß au s Boot vu d Wellä zuedeckt wird. Er aba schloft.
25 Un sie gehn zue nem, weckte nen uf un hän gsait: Herr, hilf, ma(mir) kumme um!
26 Do sait da(er) zue nene: Ihr Kleigläubigi, wurum hän ihr so Angscht? Un schtod uf un schelt d Wind uns Meer. Do ischs ganz schtill.
27 D Mensche aba vuwundrete sich un hän gsait: Was isch des fir ä Ma, daß nem d Wind uns Meer hörig sin?
14 Un na(er) trieb ä bese Geischt üs, der war schtumm. Un s isch bassiert, als dr Geischt üsgfahre isch, do schwätzt der Stumme. Un de Lit vuwundrete sich.
1 Un Jesus goht vorbi un sieht ä Mensch, der blind uf d Welt kumme war.
2 Un sini Jinger froge nen un sage: Meischta, wer het gsindigt, der odr sini Eltere, daß sa(er) blind uf d Welt kumme isch?
3 Jesus git zantwort: S het nit der gsindigt noh sini Eltere, sundern s solle de Werke Gottes bekannt wäre a nem.
4 Mir mehn de Werke, vu däm der mi gschickt het doe, solangs Dag isch; s kummt d Nacht, do nemads wirke ka.
5 Solang i(ich) in d Welt bi, bi i(ich) des Lecht dr Welt.
6 Als sa(er) des gsait het, spuckt da uf d Bode, macht drus ä Brei un strich d Brei uf d Aug vum Blindä.
7 Un na(er) sait zue nem: Gang zum Teich Siloah - des heißt ibasetzt: gschickt - un wäsch di! Do goht da(er) hi un wäscht sich un kummt sehend wieda.
32 Petrus aba un de bi nem ware, ware volla Schlof. Als sie aba ufgwacht sin, sähn sie, we er vuklärt war, un de zwei Männa, de bi nem gschtande sin.
33 Un s isch bassiert, als sie vu nem schiede, do sait Petrus zue Jesus: Meischta, do ischs fir uns(us) guet si! Len uns(us) dräi Hitte bäue, dir eini, Moses eini un Elia eini. Er wußt aba nit, was er schwätzt.