Morte de Jesus

13 Nemad het greßeri Lebi (Liebe) als de, daß sa(er) si Läbä losst fir sini Freunde.

26 Denn sooft ihr vu däm Brot ässä un üs däm Kelch trinke, vukindigt ihr d Dod vum Herrn, bis sa(er) kummt.

28 Dnohch, als Jesus gwißt het, daß scho alles parat war, sait da, dmit d Schrift erfillt wird: Ich bi durschtig.

29 Do schtoht ä Gfäß voll Essig. Sie aba fillä ä Schwamm mit Essig un schtecke nen uf ä Ysoprohr un halte s nem ans Mul (Gosch).

30 Als etze Jesus d Essig gnumme het, sait da: S isch parat (fertig)! un neigt d Schädel un schtirbt.

51 Un lueg (gib obacht), dr Vorhang im Tempel vuriß in zwei Schtickli vu obe a bis nab.

52 Un d Erde het bebt, un d Felse zerrisse, un d Gräba sin uf gange, un vieli Leiba (Ranze) vu d dote Heilige sin ufgschtande

53 un gehn üs d Gräba nohch sinere Uferschtehig un kumme in di heilige Schtadt un erschiene viele.

54 Als aba d Hauptma un de mit nem Jesus bwacht hän des Erdbebe sähn un was do so bassiert isch, vuschrekä sie arg un hän gsait: Gwiß, der isch Gottes Bue gsi!

9 un wisse, daß Chrischtus, vu d Dote gweckt, etze nit schtirbt; d Dod ka etze iba nen nit herrsche.

10 Denn was sa(er) gschtorbe isch, des isch scha(er) dr Sinde gschtorbe ein fir allimol; was er aba läbt, des läbt ta(er) Gott.

16 Dodra hän ma(mir) d Liebi erfahre, daß sa(er) si Läbä fir uns(us) glosse het; un ma(mir) solle au s Läbä fir unseri Breda lo.

11 Ich bi dr guete Schäfa (Hirte). Dr guete Schäfa (Hirte) (d) losst si Läbä fir d Schof.

33 Un zue dr sechste Schtund kummt ä Finsternis iba des ganze Land bis zue dr ninte Schtund.

34 Un zue dr ninte Schtund reft Jesus lüt: Eli, Eli, lama asabtai? des heißt ibasetzt: Mi Gott, mi Gott, wurum hesch dü mich vulosse?

2 Un na(er) isch d Vusehnig fir unsri Sinde, nit ällei aba fir unsri, sundern au fir de vu dr ganze Welt.

16 Denn eso het Gott d Welt gliebt (leb ka), daß sa(er) si einzige Bue git, dmit alli, de a nen glaube, nit vulore wäre, sundern des ewige Läbä hän.

10 Denn wenn ma(mir) mit Gott vusehnt worde sin durch d Dod vu sinem Bue, als ma(mir) noh Gegna(Feinde) ware, um weviel me wäre ma(mir) selig wäre durch si Läbä, nohchdem ma(mir) etze vusehnt sin.

8 Er het sich selba klei gmacht un war hörig bis zum Dod, soga zum Dod am Kriiz.

22 Ihr Männa vu Israel, häre de Wort: Jesus vu Nazareth, vu Gott unda äich üsgwiese durch Tade un Wunda un Zeiche, de Gott durch nen in äira Middi doe het, we ihr selbscht wißt -

23 der Ma, der durch Gottes Rotschluß un Vorsehig hige war, hän ihr durch de Händ(Pfode) dr Heide ans Kriiz gschla un umbrocht.

24 Den het Gott uferweckt un het ufglest d Schmerz vum Dod, wes denn unmeglich war, daß sa(er) vum Dod vuwahrt wäre ka.

23 Als aba d Soldate Jesus kriizigt hän, nähmä sie sini Kleida un mache vier Deil drüs, fir jede Soldate ä Deil, dzue au des Gwand (Häß). Des war aba nit gnaiht, sundern vu obe a gwebt in nem Schtuck.

24 Do sage sie undaänanda: Len uns(us) des nit vudeile, sundern drum lose, wäms ghäre soll. So soll d Schrift erfillt wäre, de sait (Psalm 22,19): "Sie hän mi Kleida unda sich deilt un hän iba mi Gwand (Häß) s Los gworfe." Des hän de Soldate gmacht.

25 S sin aba bi däm Kriiz vu Jesus sini Muetter un vu sinere Muetter d Schweschta, Maria, s Wieb vum Klopas, un Maria vu Magdala gschtande.

26 Als etze Jesus sini Muetter sieht un bi ihr d Jinger, den na leb(lieb) het, sait da zue sinere Muetter: Wieb, lueg, des isch di Bue!

27 Dnohch sait da zum Jinger: Lueg, des isch di Muetter! Un vu der Schtund a nimmt sie d Jinger zue sich.

33 Un als sie kumme an d Platz, der heißt Schädelstätte, kriizige sie nen dert un de Ibeltäta mit nem, eina zue d Rechte un eina zue d Linke.

34 Jesus aba sait: Vada (Babbe), vugib bene; denn sie wisse nit, was sie den! Un sie vudeilte sini Kleida un werfe s Los drum.

35 Un s Volk schtoht do un luegt zue. Aba de Obere schelte un sage: Er het andere ghulfe; er soll sich selba helfe, isch er dr Chrischtus, dr Üserwählte Gottes.

36 So vuschpotte nen au d Soldate, stehn uf un bringe nem Essig

37 un sage: Bisch dü dr Jude Kenig, so hilf dir selba!

38 S war aba iba nem au ä Ufschrift: Des isch dr Jude Kenig.

39 Aba eina vu d Ibeltäta, der am Kriiz hangt, läschtert un sait: Bisch dü nit dr Chrischtus? Hilf dir selbscht un uns(us)!

40 Do wiest nen dr andere zrecht un sait: Un dü firchtesch di au nit vor Gott, dr dü doch in gliecha Vudammnis bisch?

41 Mir sin s zwar mit Recht, denn ma(mir) gregä, was unsri Tade vudene; der aba het nigs Unrechtes doe.

42 Un na(er) sait: Jesus, denk an mi, wenn dü in di Rich kummsch!

43 Un Jesus sait zue nem: Gwiß, i(ich) sag da: Hiit wirsch dü mit ma(mir) im Paradies si.

27 Un we d Mensche bschtimmt isch, eimol z schterbe, dnohch aba des Gricht:

28 so isch au Chrischtus eimol gopfat worde, de Sinde viela wegznähme; zum zweite Mol wird da(er) nit dr Sinde wägä erschiene, sundern däne, de uf nen warte, zum Heil.

3 Odr wiße ihr nit, daß alli, de ma(mir) uf Chrischtus Jesus dauft sin, de sin in si Dod dauft?

4 So sin ma(mir) jo mit nem beerdigt durch de Daufi in d Dod, dmit, we Chrischtus uferweckt isch vu d Dote durch de Herrlichkeit vum Vada (Babbe), au ma(mir) in nem näji(naii) Läbä sin(wandle).