13 Nemad het greßeri Lebi (Liebe) als de, daß sa(er) si Läbä losst fir sini Freunde.
26 Denn sooft ihr vu däm Brot ässä un üs däm Kelch trinke, vukindigt ihr d Dod vum Herrn, bis sa(er) kummt.
28 Dnohch, als Jesus gwißt het, daß scho alles parat war, sait da, dmit d Schrift erfillt wird: Ich bi durschtig.
29 Do schtoht ä Gfäß voll Essig. Sie aba fillä ä Schwamm mit Essig un schtecke nen uf ä Ysoprohr un halte s nem ans Mul (Gosch).
30 Als etze Jesus d Essig gnumme het, sait da: S isch parat (fertig)! un neigt d Schädel un schtirbt.
51 Un lueg (gib obacht), dr Vorhang im Tempel vuriß in zwei Schtickli vu obe a bis nab.
52 Un d Erde het bebt, un d Felse zerrisse, un d Gräba sin uf gange, un vieli Leiba (Ranze) vu d dote Heilige sin ufgschtande
53 un gehn üs d Gräba nohch sinere Uferschtehig un kumme in di heilige Schtadt un erschiene viele.
54 Als aba d Hauptma un de mit nem Jesus bwacht hän des Erdbebe sähn un was do so bassiert isch, vuschrekä sie arg un hän gsait: Gwiß, der isch Gottes Bue gsi!
9 un wisse, daß Chrischtus, vu d Dote gweckt, etze nit schtirbt; d Dod ka etze iba nen nit herrsche.
10 Denn was sa(er) gschtorbe isch, des isch scha(er) dr Sinde gschtorbe ein fir allimol; was er aba läbt, des läbt ta(er) Gott.
16 Dodra hän ma(mir) d Liebi erfahre, daß sa(er) si Läbä fir uns(us) glosse het; un ma(mir) solle au s Läbä fir unseri Breda lo.
11 Ich bi dr guete Schäfa (Hirte). Dr guete Schäfa (Hirte) (d) losst si Läbä fir d Schof.
33 Un zue dr sechste Schtund kummt ä Finsternis iba des ganze Land bis zue dr ninte Schtund.
34 Un zue dr ninte Schtund reft Jesus lüt: Eli, Eli, lama asabtai? des heißt ibasetzt: Mi Gott, mi Gott, wurum hesch dü mich vulosse?
2 Un na(er) isch d Vusehnig fir unsri Sinde, nit ällei aba fir unsri, sundern au fir de vu dr ganze Welt.
16 Denn eso het Gott d Welt gliebt (leb ka), daß sa(er) si einzige Bue git, dmit alli, de a nen glaube, nit vulore wäre, sundern des ewige Läbä hän.
10 Denn wenn ma(mir) mit Gott vusehnt worde sin durch d Dod vu sinem Bue, als ma(mir) noh Gegna(Feinde) ware, um weviel me wäre ma(mir) selig wäre durch si Läbä, nohchdem ma(mir) etze vusehnt sin.
8 Er het sich selba klei gmacht un war hörig bis zum Dod, soga zum Dod am Kriiz.
22 Ihr Männa vu Israel, häre de Wort: Jesus vu Nazareth, vu Gott unda äich üsgwiese durch Tade un Wunda un Zeiche, de Gott durch nen in äira Middi doe het, we ihr selbscht wißt -
23 der Ma, der durch Gottes Rotschluß un Vorsehig hige war, hän ihr durch de Händ(Pfode) dr Heide ans Kriiz gschla un umbrocht.
24 Den het Gott uferweckt un het ufglest d Schmerz vum Dod, wes denn unmeglich war, daß sa(er) vum Dod vuwahrt wäre ka.
23 Als aba d Soldate Jesus kriizigt hän, nähmä sie sini Kleida un mache vier Deil drüs, fir jede Soldate ä Deil, dzue au des Gwand (Häß). Des war aba nit gnaiht, sundern vu obe a gwebt in nem Schtuck.
24 Do sage sie undaänanda: Len uns(us) des nit vudeile, sundern drum lose, wäms ghäre soll. So soll d Schrift erfillt wäre, de sait (Psalm 22,19): "Sie hän mi Kleida unda sich deilt un hän iba mi Gwand (Häß) s Los gworfe." Des hän de Soldate gmacht.
25 S sin aba bi däm Kriiz vu Jesus sini Muetter un vu sinere Muetter d Schweschta, Maria, s Wieb vum Klopas, un Maria vu Magdala gschtande.
26 Als etze Jesus sini Muetter sieht un bi ihr d Jinger, den na leb(lieb) het, sait da zue sinere Muetter: Wieb, lueg, des isch di Bue!
27 Dnohch sait da zum Jinger: Lueg, des isch di Muetter! Un vu der Schtund a nimmt sie d Jinger zue sich.
33 Un als sie kumme an d Platz, der heißt Schädelstätte, kriizige sie nen dert un de Ibeltäta mit nem, eina zue d Rechte un eina zue d Linke.
34 Jesus aba sait: Vada (Babbe), vugib bene; denn sie wisse nit, was sie den! Un sie vudeilte sini Kleida un werfe s Los drum.
35 Un s Volk schtoht do un luegt zue. Aba de Obere schelte un sage: Er het andere ghulfe; er soll sich selba helfe, isch er dr Chrischtus, dr Üserwählte Gottes.
36 So vuschpotte nen au d Soldate, stehn uf un bringe nem Essig
37 un sage: Bisch dü dr Jude Kenig, so hilf dir selba!
38 S war aba iba nem au ä Ufschrift: Des isch dr Jude Kenig.
39 Aba eina vu d Ibeltäta, der am Kriiz hangt, läschtert un sait: Bisch dü nit dr Chrischtus? Hilf dir selbscht un uns(us)!
40 Do wiest nen dr andere zrecht un sait: Un dü firchtesch di au nit vor Gott, dr dü doch in gliecha Vudammnis bisch?
41 Mir sin s zwar mit Recht, denn ma(mir) gregä, was unsri Tade vudene; der aba het nigs Unrechtes doe.
42 Un na(er) sait: Jesus, denk an mi, wenn dü in di Rich kummsch!
43 Un Jesus sait zue nem: Gwiß, i(ich) sag da: Hiit wirsch dü mit ma(mir) im Paradies si.
27 Un we d Mensche bschtimmt isch, eimol z schterbe, dnohch aba des Gricht:
28 so isch au Chrischtus eimol gopfat worde, de Sinde viela wegznähme; zum zweite Mol wird da(er) nit dr Sinde wägä erschiene, sundern däne, de uf nen warte, zum Heil.
3 Odr wiße ihr nit, daß alli, de ma(mir) uf Chrischtus Jesus dauft sin, de sin in si Dod dauft?
4 So sin ma(mir) jo mit nem beerdigt durch de Daufi in d Dod, dmit, we Chrischtus uferweckt isch vu d Dote durch de Herrlichkeit vum Vada (Babbe), au ma(mir) in nem näji(naii) Läbä sin(wandle).