1 Un s isch bassiert dnohch, daß er durch Schtädt un Derfa (Käffa) zoge isch un predigt un vukindigt s Evangelium vum Rich Gottes; un de Zwöelf ware mit nem,
2 dzue ä baar Wieba, de er gsund gmacht het vu bese Geischta un Krankheite, nämlich Maria, gnennt Magdalena, vun der siebä besi Geischta üsgfahre ware,
3 un Johanna, des Wieb vum Chuzas, vumä Vuwalta vum Herodes, un Susanna un vieli anderi, de nene diene mit ihrer Habe.
3 gnau so di alte Wieba, daß sie sich bnähme, wes sich fir Heilige ziemt, nit vuloge, keini Seufa. Sie solle aba Guetes lehre
4 un di junge Wieba ahalte, daß sie ihri Männa liebe, ihri Kinda liebe,
5 bsonne sin, keusch, häuslich, gütig, un sich ihre Männa untaordne, dmit nit des Wort Gottes vuläschtert wär.
11 eso solle ihri Wieba ehrbar si, nit legä, nichtern, treu in alle Dinge.
7 eso, ihr Männa, wohnt vuninftig mit tene zsämme un gen däm wiebliche Gschlecht als däm schwächere Ehri. Denn au de Wieba sin Miterbe vu d Gnade vum Läbä, un aicha mitänanda (gmeinsames) Gebet soll nit vuhindat wäre.
1 eso sollt ihr Wieba äich äire Männa untaordne, dmit au de, de nit a s Wort glaube, durch s Läbä ihra Wieba ohni Wort gwunne wäre,