A Mulher Sábia

1 Dann(Dnoh) wird des Himmelrich gliche zehn Jungfraue, de ihri Lampe (Funzle) nähmä un gehn üsä, däm Bräutigam entgegä.

2 Aba fünf vu nene ware dumm, un fünf ware schlau.

3 Di dumme nähmä ihri Lampe (Funzle), aba sie nähmä kei El mit.

4 Di schlaue aba nähmä El mit in ihre Kanne, samt ihre Lampe (Funzle).

5 Als drno dr Bräutigam lang usbliebt, wäre sie alli med un schlofe i.

6 Um midde in d Nacht aba hert ma lutes Ruefe: lueg (gib obacht), dr Bräutigam kummt! Gehn üsä, nem entgegä!

7 Do sin de Jungfraue ufgschtande un mache ihri Lampe (Funzle) parat.

8 Di dumme aba sage zue d schlaue: Gen uns(us) vu äirem El, denn unsri Lampe (Funzle) gen üs.

9 Do antworte di schlaue un hän gsait: Nei, sunscht doet s fir uns(us) un äich nit gnoe si; gehn aba zum Kaufma (Händla) un kaufe fir äich selba El.

10 Un als sie higehn z kaufe, kummt dr Bräutigam; un de parat ware, gehn mit nem inä zue d Hochziit, un Dire isch vuschlosse.

11 Schpäta kumme au di andere Jungfraue un hän gsait: Herr, Herr, doe uns(us) uf!

12 Er git zantwort aba un het gsait: Gwiß, i(ich) sag äich: Ich kenn äich nit.

13 Drum wachet! Denn ihr wißt nit Dag noh Schtund.

11 eso solle ihri Wieba ehrbar si, nit legä, nichtern, treu in alle Dinge.

5 Wenn s aba jemads unda äich an Wisheit mangelt, so bitt er Gott, der jedem gern git un nemads schilt; so wird sie nem ge wäre.

3 gnau so di alte Wieba, daß sie sich bnähme, wes sich fir Heilige ziemt, nit vuloge, keini Seufa. Sie solle aba Guetes lehre

4 un di junge Wieba ahalte, daß sie ihri Männa liebe, ihri Kinda liebe,

5 bsonne sin, keusch, häuslich, gütig, un sich ihre Männa untaordne, dmit nit des Wort Gottes vuläschtert wär.