11 Sin nit träg(full) in däm, was ihr doe sollt. Sin brennend im Geischt. Dient däm Herrn.
12 Sin frehlich in Hoffnig, geduldig in Trebsal, imma im Gebet.
9 Wenn ma(mir) aba unsri Sinde sage, so isch scha(er) treui un grecht, daß sa uns(us) d Sinde vugit un uns(us) sufa macht vu allar Ungrechtigkeit.
7 sie duldet alles, sie glaubt alles, sie hofft alles, sie duldet alles.
37 Denn bi Gott isch kei Ding unmeglich.
1 Un i(ich) sieh ä näji(naii) Himmel un ä näji(naii) Erde; denn dr erschte Himmel un di erschte Erde sin vugange, un des Meer isch nimi.
2 Un i(ich) sieh di heilige Schtadt, des näji(naii) Jerusalem, vu Gott üs sem Himmel rabkumme, gmacht we ä gschmückte Bräut fir ihren Ma.
3 Un i(ich) ha ghärt ä großi Schtimm vum Thron her, de sait: Lueg do, d Hitte Gottes bi d Mensche! Un na(er) wird bi nene huse, un sie wäre si Volk si, un na(er) selbscht, Gott mit tene, wird ihr Gott si;
4 un Gott wird abwische alli Träne vu ihre Auge, un dr Dod wird nimi si, noh Leid noh Gschrei (Geblär) noh Schmerz wird me si; denn des Erschte isch vugange.
16 Denn alli Schrift, vu Gott ige, isch nitz zue d Lehr, zue d Zrechtwiesig, zue d Besserig, zue d Zucht in dr Grechtigkeit,
17 daß dr Mensch Gottes ganz guet isch, un zue allem guete Gschäfft gschickt.
12 Denn des Wort Gottes isch lebändig un schtark un schärfa als jedes zweischniedige Schwert, un dringt durch, bis ses schiedet Seele un Geischt, au Mark un Bein, un isch ä Richta vum denke un Sinne vu d Herze.
12 Selig isch dr Ma, der d Afechtig erduldet; denn nohchdem ma(er) bwährt isch, wird da(er) d Krone vum Läbä gregt, de Gott vuheiße het däne, de nen leb(lieb) hän.
16 Er aba, unsa Herr Jesus Chrischtus, un Gott, unsa Vada (Babbe), der uns(us) gliebt (leb ka het) un uns(us) ä ewige Trost ge het un ä gueti Hoffnig durch Gnade,
17 der trescht äiri Herze un schtärkt äich in allem guete Gschäfft un Wort.
26 Jesus aba het sie a gluegt un het gsait zue nene: Bi d Mensche isch's unmeglich; aba bi Gott sin alli Sache meglich.
66 Vu do a wendte sich vieli vu sinene Jinger ab un gehn etze nimmi mit nem.
67 Do het Jesus de Zwöelf gfrogt: Wen ihr au weggoh?
68 Do git nem Simon Petrus zantwort: Herr, wohi solle ma(mir) go? Dü hesch ä Wort vum ewige Läbä;
69 un ma(mir) hän glaubt un wißet das: Dü dr Heilige Gottes bisch.
17 So kummt dr Glaube üs dr Predigt, des Predige aba durch des Wort Chrischti.
19 Räche äich nit selba, mini Liebe, sundern gen Platz däm Zorn (Wuet) Gottes; denn s schtoht gschriebe (5. Moses 32,35): "Die Rache isch mi; i(ich) will zruck ge, sait dr Herr."
28 Kummt her zue ma(mir), alli, de ihr mühselig un blade sin; i(ich) will äich erquicke.
29 Nähme uf äich mi Joch un lernt vu ma(mir); denn i(ich) bi sanftmuetig un vu Herze demuetig; so den ihr Rueh find fir äiri Seele.
30 Denn mi Joch isch sanft, un mi Lascht isch liecht.
17 Drum: Isch jemads in Chrischtus, so isch scha(er) ä näjes(naies) Gschöpf; des Alte isch vugange, lueg, Näjes(Naies) isch wore.
13 Halt di a des Vorbild dr heilsame Wort, de dü vu ma(mir) ghärt hesch, im Glaube un in dr Lebi (Liebe) in Chrischtus Jesus.
14 Des koschtbare Guet, des dir avuträut isch, doe druf ufbasse durch d heilige Geischt, der in uns(us) wohnt.
35 Drum werfe äicha Vuträue nit wäg, wel ä großi Blohnig het.
11 Lueg, i(ich) kumm bald; hebe, was dü hesch, daß nemads di Krone nihmt!
16 Drum wäre ma(mir) nit med; sundern wenn au unsa ußere Mensch vufüllt(vuflegt), so wird doch dr innere vu Dag zue Dag ernaiert.
17 Denn unsri Trebsal, de ziitlich un laicht isch, schafft ä ewigi un iba alli Maß gwichtigi Herrlichkeit,
18 uns(us), de ma(mir) nit sähn uf des Sichtbare, sundern uf des Unsichtbare. Denn was sichtbar isch, des isch ziitlich; was aba unsichtbar isch, des isch ewig.
33 Des ha i(ich) mit äich gsait, dmit ihr in ma(mir) Friede hän. In d Welt hän na Angscht; aba sin froh, i(ich) ha d Welt ibawunde (bsiegt).
14 Un des isch de Gwißheit, de ma(mir) hän zu Gott: Wenn ma(mir) um ebis bitte nohch sinem Wille, so härt er uns(us).
15 Un wenn ma(mir) wisse, daß sa(er) uns(us) härt, worum ma(mir) au bitte, so wisse ma(mir), daß ma(mir) gregä, was ma(mir) vu nem ha wen.
12 Sin frehlich in Hoffnig, geduldig in Trebsal, imma im Gebet.
18 Ich will äich nit als Waisekinda zrucklo; i(ich) kumm zue äich.
12 Ich ka niedrig si un ka hoch si; ma(mir) isch alles un jedes bekannt: beides, satt si un hunga ha, beides, Ibafluß ha un Mangel liede;
13 i(ich) vumag alles durch den, der mi mächtig macht.
9 Len uns(us) aba Guetes doe un nit med wäre; denn zue sinere Ziit wäre ma(mir) au ernte, wenn ma(mir) nit nohchlen.
28 Mir wisse aba, daß däne, de Gott lieb hän, alli Sache zum Beschte diene, däne, de nohch sinem Rotschluß bruefe sin.
7 Bittet, so wird äich ge; suechet, so den ihr finde; klopfet a, so wird äich ufdoe.
8 Denn wer do bittet, der gregt; un wer do suecht, der findet; un wer do aklopft, däm wird ufdoe.
6 un i(ich) bi gueta Zuevasicht, daß der in äich agfange het des guete Gschäfft, der wird's au vollbringe bis a d Dag Chrischti Jesus.
6 Aba ohni Glaube isch's unmeglich, Gott z gfalle; denn wer zue Gott kumme will, dr mueß glaube, daß sa(er) isch un daß sa(er) däne, de nen sueche, ihr Lohn git.
12 Do isch Geduld vu d Heilige! Do sin, de do fescht hebe de Gebote Gottes un d Glaube an Jesus!
23 Len uns(us) feschthebä a däm Ziignis dr Hoffnig un nit wakle; denn na(er) isch treu, der sie vuheiße het;
24 un len uns(us) ufänanda achtha un uns(us) ufstachle(areize) zue d Lebi (Liebe) un zue guetem Werk,
25 un nit unsri Vusammlige vulo, we ä baar z doe pflege, sundern änanda vumahne, un des um so me, als sa(ihr) sähn, daß dr Dag kunnt.