16 Un Jesus herzt sie un legt dene d Händ(Pfode) uf un segnet sie.
21 Ä Wieb, wenn sie gebiert, so het sie Weh (Schmerz), denn ihri Schtund isch kumme. Wenn sie aba des Kind uf d Welt brocht het, denkt sie nimi an d Angscht um dr Fräid(Freud) wägä, daß ä Mensch uf d Welt kumme isch.
14 Aba Jesus het gsait: Len de Kinda un wehret ne nit, zue ma(mir) z kumme; denn däne ghärt s Himmelrich.
17 Alli gueti Gabe un alli vollkummene Gabe kumme vu obe rab, vu däm Vada (Babbe) vum Lecht, bi däm keini Vuänderig isch noh Wechsel vum Lecht ins Dunkle.