A Nova Jerusalém

22 Un i(ich) ha kei Tempel drin gsähne; denn dr Herr, dr allmächtige Gott, isch ihr Tempel, er un des Lamm.

23 Un de Schtadt bruuch kei Sunne noh d Mondes, daß sie ihr schiene; denn d Herrlichkeit Gottes laichtet fir sie, un ihr Lecht isch des Lamm.

10 Un na(er) fihrt mi hi im Geischt uf ä große un hohe Berg un zeigt ma(mir) de heilige Schtadt Jerusalem nabkumme üs sem Himmel vu Gott,

11 de het d Herrlichkeit Gottes; ihr Lecht war glich däm allaedelschte Schtei (Wackes), nem Jaspis, klar we Kristall;

12 sie het ä großi un hohi Muche un het zwöelf Tore un uf d Tore zwöelf Engel un Name druf gschriebe, nämlich de Name vu d zwöelf Schtämm vu d Israelite:

13 vu Oschte dräi Tore, vu Norde dräi Tore, vu Süde dräi Tore, vu Weschte dräi Tore.

14 Un de Muche vu d Schtadt het zwöelf Grundschtei un uf dene de zwöelf Name vu d zwöelf Aposchtel vum Lamm.

26 Aba des Jerusalem, des droben isch, des isch di Fräie; des isch unsri Muetter.

11 Lueg, i(ich) kumm bald; hebe, was dü hesch, daß nemads di Krone nihmt!

12 Wer ibawindet, den will i(ich) mache zum Pfiela im Tempel vu minem Gott, un na(er) soll nimi nusgoh, un i(ich) will uf fen schriebe d Name vu minem Gott un d Name vum näji(naii) Jerusalem, dr Schtadt vu minem Gott, de vum Himmel rabkummt vu minem Gott, un minem näji(naii) Name.

22 Sundern ihr sin kumme zum Berg Zion un zue dr Schtadt vum lebändige Gotte, däm himmlische Jerusalem, un zue viele dusig Engel, un zue d Vusammlig (Bagasch)

23 un Gmeinde vu d Erschtgeborene, de im Himmel ufgschriebe sin, un zue Gott, däm Richta iba alli, un zue d Geischta dr vollendete Grechte

24 un zum Mittler vum näji(naii) Packt(Abkumme), Jesus, un zum Bloet vu d a Gschpritzte, des bessa schwätzt als Abels Bloet.

1 Un na(er) zeigt ma(mir) ä Schtrom lebändiges Wassa, klar we Kristall, der üsgoht vum Thron Gottes un vum Lamm;

2 midde uf fem Platz un uf beidi Siete vum Schtrom Baim vum Läbä, de hän zwöelfmol Fricht, jede Monet bringe sie ihri Frucht, un de Blätta vu d Baim diene zue d Heilig (Gsundheit) vu d Velka.

3 Un s wird nigs Vufluechtes me si. Un dr Thron Gottes un vum Lamm wird in dr Schtadt si, un sini Knecht wäre nem diene

4 un si Gsicht(Visasch) aluege, un si Name wird an ihra Schtirn si.

5 Un s wird kei Nacht me si, un sie bruche kei Lecht au nit Lecht vu d Sunne; denn Gott dr Herr wird sie alaichte, un sie wäre regiere vu Ewigkeit zue Ewigkeit.

16 Etze aba sehnen sie sich nohch nem bessere Vadaland (Heimet), nämlich däm himmlische. Drum schämt sich Gott ihra nit, ihr Gott z heiße; denn na(er) het ne ä Schtadt bäut.

2 Un i(ich) sieh di heilige Schtadt, des näji(naii) Jerusalem, vu Gott üs sem Himmel rabkumme, gmacht we ä gschmückte Bräut fir ihren Ma.

3 Un i(ich) ha ghärt ä großi Schtimm vum Thron her, de sait: Lueg do, d Hitte Gottes bi d Mensche! Un na(er) wird bi nene huse, un sie wäre si Volk si, un na(er) selbscht, Gott mit tene, wird ihr Gott si;

4 un Gott wird abwische alli Träne vu ihre Auge, un dr Dod wird nimi si, noh Leid noh Gschrei (Geblär) noh Schmerz wird me si; denn des Erschte isch vugange.

19 Un wenn jemads ebis wägnimmt vu d Wort vum Boech vu d Wissagig, so wird Gott nem si Adeil wägnähme am Baum vum Läbä un a dr heilige Schtadt, vu däne in däm Boech gschriebe schtehn.

1 Aira Herz soll nit vuschrecke! Glaube an Gott un glaube an mich!

2 In dem Hus vu minem Vada (Babbe) sin vieli Zimma (Schtubene). Wenn's nit so wär, hät i(ich) dann(dnoh) zue äich gsait: Ich gang hi, äich Platz z mache?

3 Un wenn i(ich) higang, äich Platz zue mache, will i(ich) wieda kumme un äich zue ma nähmä, dmit ihr do sin, wo i(ich) bi.