29 Petrus aba un de Aposchtel antworte un sage: Ma mueß Gott me folge als d Mensche.
32 Un ma(mir) sin Ziige vu däm un mit uns(us) dr heilige Geischt, der Gott däne ge het, de nem folge.
15 Wenn na mich Liebt (Leb hän), so den na mi Gebot hebe (halte).
16 Nit ihr hän mich üsgwählt, sundern i(ich) ha äich üsgwählt un bschtimmt, daß sa higehn un Frucht bringe un äiri Frucht bliebt, dmit, wenn na d Vada (Babbe) bitte in minem Name, er's äich git.
1 Ich vumahn äich etze, lebi Breda, durch de Barmherzigkeit Gottes, daß ihr äiri Leiba (Ranze) higän als ä Opfa, des lebändig, heilig un Gott ä freud isch. Des isch äira vuninftige Gottesdenscht.
21 Ihr Liebi, wenn uns(us) unsa Herz nit vudammt, so hän ma(mir) Gwißheit zu Gott,
22 un was ma(mir) bitte, den ma(mir) vu nem gregä; denn ma(mir) halte sini Gebote un den, was vor rem agnähm isch.
19 Denn we durch des Bes si vu einem Mensch de Viele zue Sinda wore sin, so wäre au durch des Folgsam si (Brav si) vu Einem de Viele zue Grechte.
23 Jesus git zantwort un sait zue nem: Wer mich liebt (leb het), dr wird mi Wort hebed (halte); un mi Vada (Babbe) wird nen liebe (leb ha), un ma(mir) wäre zue nem kumme un bi nem Huse.
58 Drum, mini lebi Breda, sin fescht, unerschittalich un nämmä imma zue in däm Gschäfft vum Herrn, wel ihr wiße, daß äiri Arbet nit vugeblich isch in däm Herrn.
14 Als folgsami Kinda gen äich nit d Luscht hi, däne ihr freha in d Ziit äira Dümmi dient hän;
32 dmit i(ich) mit Fräid(Freud) zue äich kumm noh Gottes Wille un mi mit äich erquick.
20 Des Gsetz aba isch dzwische inekumme, dmit de Sinde mächtiga wird. Wo aba de Sinde mächtig wore isch, do isch doch de Gnade noh viel mächtiga wore,
11 Sin nit träg(full) in däm, was ihr doe sollt. Sin brennend im Geischt. Dient däm Herrn.
14 Denn weli dr Geischt Gottes tribt, de sin Gottes Kinda.
19 Wer drno eins vu däne klienschte Gebote uflest un lehrt d Lit so, der wird dr Klienschte heiße im Himmelrich; wers aba doet un lehrt, der wird groß heiße im Himmelrich.
7 So sin etze Gott folgsam. Widerstehn nem Deufel, so flieht er vu äich.
23 Do sait da(er) zue nene ällei: Wer ma(mir) folge will, der vuleuignet sich selba un nihmt si Kriiz uf sich jede Dag un goht ma(mir) nohch.
3 Denn des isch d Liebi zu Gott, daß ma(mir) sini Gebote halte; un seini Gebote sin nit schwer.
22 Sin aba Täta vum Wort un nit Höra ällei; sunscht bschießt ihr äich selbscht.
1 Jedarma isch folgsam dr Obrigkeit, de Gwalt iba nen het. Denn s isch kei Obrigkeit üßa vu Gott; wo aba Obrigkeit isch, de isch vu Gott agordnet.
2 Wer sich etze dr Obrigkeit widasetzt, der widaschtrebt(bockt) dr Aordnig Gottes uf; de aba widasshtrebe, zen sich selbscht des Urdeil zue.
11 un alli Zunge sage solle, daß Jesus Chrischtus dr Herr isch, zue d Ehri Gottes, vum Vada (Babbe).
1 Jedarma isch folgsam dr Obrigkeit, de Gwalt iba nen het. Denn s isch kei Obrigkeit üßa vu Gott; wo aba Obrigkeit isch, de isch vu Gott agordnet.
2 Un stellt äich nit der Welt glich, sundern ändert äich durch Ernaierig aires Sinnes, dmit ihr prefä kennt, was Gottes Wille isch, nämlich des Guete un Wohlgfällige un Vollkummene.
8 So het da(er), obwohl la(er) Gottes Bue war, doch a däm, was sa(er) glitte het, Folgsam si(Brav si) glernt.
9 Un als ses gmacht war, isch scha(er) fir alli, de nem hörig sin, dr Urheba vum ewige Heil wore,
27 Er git zantwort un sait: "Dü sollsch d Herrn, di Gott, liebe vu ganzem Herze, vu ganza Seele, vu alle Kräfte un vu ganzem Gmet, un di Nächschte we dich selbscht" (5. Moses 6,5; 3. Moses 19,18).
46 Was sage ihr zue ma(mir) aba Herr, Herr, un den nit, was i(ich) äich sag?
27 Aba i(ich) sag äich, de ihr grad zuehert: Liebt (Leb hän) äiri Gegna(Feinde); den wohl däne, de äich hasse;
28 segnet, de äich vuflueche; bittet fir de, de äich beleidigä:.
22 Sin aba Täta vum Wort un nit Höra ällei; sunscht bschießt ihr äich selbscht.