4 un jeda vu äich si eigenes Wieb z gwinne suecht in Heiligkeit un Ehri,
5 nit in gieriga Luscht we de Heide, de vu Gott nigs wisse.
5 So bringe etze de Glieda um, de uf Erde sin, Unzucht, Dreck, schändlichi Leideschaft, besi Luscht un Habsucht, des Götzedenscht isch.
11 Liebi Breda, i(ich) vumahn äich als Fremdlinge un Wandara: Wäg bliebe vu fleischlicha Luscht, de gege d Seele schtrietet,
3 Denn s wird ä Ziit kumme, do sie de heilsami Lehr nit vutrage wäre; sundern nohch ihre eigene Glüscht wäre sie sich selba Lehre uflade, nohch däne ne d Ohre jucke,
4 un wäre d Ohre vu d Wohret abdoe un sich d Fable zuewende.
3 ihr bittet un nähmä nigs, wel ihr in übla Absicht bittet, nämlich dmit ihr's fir äiri Glüschte vugeude kennt.
24 De aba Chrischtus Jesus aghere, de hän ihr Fleisch kriizigt samt d Leideschafte un Luscht.
31 Ob ihr etze ässä odr trinke odr was ihr au den, des den ällei zue Gottes Ehri.
9 Wenn sie sich aba nit enthalte kenne, solle sie hirote; denn sisch bessa, z hirote als sich in Luscht zue vuzähre.
26 Drum het sie Gott hige in schändlichi Leideschafte; denn ihri Wieba hän d nadirlige(normale) Vukehr vuduscht mit däm unnadirlige(unnormale);
27 gnau so hän au de Männa d nadirlige(normale) Vukehr mit dr Wieba vulo un sin in Luscht zueänanda entbrennt(entflammt) un hän Ma mit Ma Schand triebe un d Lohn ihra Vuirrig, wes jo si moeß, an sich selbscht gregt.