4 un jeda vu äich si eigenes Wieb z gwinne suecht in Heiligkeit un Ehri,
5 nit in gieriga Luscht we de Heide, de vu Gott nigs wisse.
11 Liebi Breda, i(ich) vumahn äich als Fremdlinge un Wandara: Wäg bliebe vu fleischlicha Luscht, de gege d Seele schtrietet,
31 Ob ihr etze ässä odr trinke odr was ihr au den, des den ällei zue Gottes Ehri.
26 Drum het sie Gott hige in schändlichi Leideschafte; denn ihri Wieba hän d nadirlige(normale) Vukehr vuduscht mit däm unnadirlige(unnormale);
27 gnau so hän au de Männa d nadirlige(normale) Vukehr mit dr Wieba vulo un sin in Luscht zueänanda entbrennt(entflammt) un hän Ma mit Ma Schand triebe un d Lohn ihra Vuirrig, wes jo si moeß, an sich selbscht gregt.
24 De aba Chrischtus Jesus aghere, de hän ihr Fleisch kriizigt samt d Leideschafte un Luscht.
3 ihr bittet un nähmä nigs, wel ihr in übla Absicht bittet, nämlich dmit ihr's fir äiri Glüschte vugeude kennt.
5 So bringe etze de Glieda um, de uf Erde sin, Unzucht, Dreck, schändlichi Leideschaft, besi Luscht un Habsucht, des Götzedenscht isch.
9 Wenn sie sich aba nit enthalte kenne, solle sie hirote; denn sisch bessa, z hirote als sich in Luscht zue vuzähre.
3 Denn s wird ä Ziit kumme, do sie de heilsami Lehr nit vutrage wäre; sundern nohch ihre eigene Glüscht wäre sie sich selba Lehre uflade, nohch däne ne d Ohre jucke,
4 un wäre d Ohre vu d Wohret abdoe un sich d Fable zuewende.