51 Gwiß, gwiß, i(ich) sag äich: Wer mi Wort fescht hebt (haltet), der wird d Dod nit säh in Ewigkeit.
1 Im Afang war des Wort, un des Wort war bi Gott, un Gott war des Wort. (d)
18 Was aba üs sem Mul (Gosch) ruskummt, des kummt üs sem Herz, un des macht d Mensch dreckig.
19 Denn üs sem Herz kummt beses denke, Mord, Ehebruch, Unzucht, Diebschtahl, falsches Ziignis, Läschtere.
16 Denn alli Schrift, vu Gott ige, isch nitz zue d Lehr, zue d Zrechtwiesig, zue d Besserig, zue d Zucht in dr Grechtigkeit,
3 Ihr sin scho sufa wägä d Worte, de i(ich) zue äich gschwätzt ha.
3 Er ischs Abbild vu sinere Herrlichkeit un des Ebebild vu sinem Wese un trait alli Sach mit sinem Wort in Kraft un het parat gmacht Sufa wäre vu d Sinde un het sich bschtimmt zue d Rechte dr Majestät in dr Hechi 2. Kor 4,4; Kol 1,15
12 Denn des Wort Gottes isch lebändig un schtark un schärfa als jedes zweischniedige Schwert, un dringt durch, bis ses schiedet Seele un Geischt, au Mark un Bein, un isch ä Richta vum denke un Sinne vu d Herze.
28 Er aba sait: Jo, selig sin, de des Wort Gottes häre un bwahre.
31 Himmel un Erde d vugoh; mi Wort aba wird nit vugoh.
4 Er aba het gsait: S schtoht gschribe (5. Moses 8,3): "D Mensch läbt nit vum Brot älleinig, sundern vu nem jede Wort, des üs sem Mul (Gosch) Gottes goht."
38 Wer a mi glaubt, we d Schrift sait, vu däm sinem Leib (Ranze) wäre großi Bäch vu lebändigem Wassa fleße.
41 Un noh viel me glaube wägä sinem Wort
9 Denn wenn dü mit dinem Mul (Gosch) bekennsch, daß Jesus dr Herr isch, un in dinem Herze glaubsch, daß nen Gott vu d Dote uferweckt het, so wirsch dü grettet.
10 Denn wenn ma vu Herze glaubt, so wird ma Grecht; un wenn ma mit däm Mul (Gosch) bekannt macht, so wird ma grettet.
24 Gwiß, gwiß, i(ich) sag äich: Wer mi Wort härt un glaubt däm, der mi gschickt het, der het des ewige Läbä un kummt nit ins Gricht, sundern na(er) isch vum Dod zum Läbä durigange.
4 Er aba het gsait: S schtoht gschribe (5. Moses 8,3): "D Mensch läbt nit vum Brot älleinig, sundern vu nem jede Wort, des üs sem Mul (Gosch) Gottes goht."
14 Un des Wort ward Fleisch un het unda uns(us) gwohnt, un ma(mir) sähn (d) sini Herrlichkeit, ä Herrlichkeit als einzige Bue vum Vada (Babbe), volla Gnade un Wohret.
22 Sin aba Täta vum Wort un nit Höra ällei; sunscht bschießt ihr äich selbscht.
22 Sin aba Täta vum Wort un nit Höra ällei; sunscht bschießt ihr äich selbscht.
23 Denn wenn jemads ä Höra vum Wort isch un nit ä Täta, der glicht nem Ma, der si Gsicht(Visasch) im Schpegel bschaut;
24 denn nohchdem ma(er) sich bschaut het, goht da(er) dvu un vugißt vu Stund a, we na(er) usgsäh het.
14 Un des Wort ward Fleisch un het unda uns(us) gwohnt, un ma(mir) sähn (d) sini Herrlichkeit, ä Herrlichkeit als einzige Bue vum Vada (Babbe), volla Gnade un Wohret.
16 Denn alli Schrift, vu Gott ige, isch nitz zue d Lehr, zue d Zrechtwiesig, zue d Besserig, zue d Zucht in dr Grechtigkeit,
17 daß dr Mensch Gottes ganz guet isch, un zue allem guete Gschäfft gschickt.
22 Als sa(er) etze ufgschtande war vu d Dote, hän sini Jinger dra denkt, daß sa(er) des gsait het, un glaube d Schrift un däm Wort, des Jesus gsait het.
4 Un Jesus git nem zantwort: S schtoht gschriebe (5. Moses 8,3): "Dr Mensch läbt nit ällei vum Brot.".
24 Drum, wer mich ghärt het un des doet, der glicht nem schlaue Ma, der si Hus uf fem Felse bäut het.
17 Heilig sie in d Wohret; di Wort isch d Wohret.
1 Isch etze bi äich Vumahne in Chrischtus, isch Troscht dr Lebi (Liebe), isch Gmeinschaft vum Geischt, isch herzlichi Lebi (Liebe) un Barmherzigkeit,
2 so mache mi Fräid(Freud) dodurch ganz groß, daß sa ei Sinn hän, glichi Lebi (Liebe) hän, imetig un iträchtig sin.
3 Den nigs üs Eigenutz odr wägä eitla Ehri, sundern in Demuet achte eina d andre hecha als sich selba,
4 un jeda sieht nit uf sini Sache, sundern au uf des, was däm andre dient.
5 Sin so unda äich igschtellt(gsinnt), we`s au dr Gmeinschaft in Chrischtus Jesus recht isch:
6 Der, der in göttlicha Gschtalt war, hebet`s (haltet`s) nit fir ä Vuluscht(Raub), Gott glich z si,
7 sundern git sich selba un nimmt Knechtsgschtalt a, war d Mensche glich un dr Erschinig nohch als Mensch gsähne worde isch.
8 Er het sich selba klei gmacht un war hörig bis zum Dod, soga zum Dod am Kriiz.
9 Drum het nen au Gott hoch gmacht un het nem d Name ge, der iba alle Näme isch,
10 daß in däm Name Jesus sich biige solle alli dera Knie, de im Himmel un uf Erde un unda dr Erde sin,
11 un alli Zunge sage solle, daß Jesus Chrischtus dr Herr isch, zue d Ehri Gottes, vum Vada (Babbe).
12 Eso, mini Liebe, - we ihr alliziit hörig gsi sin, nit ällei wenn i(ich) do war, sundern etzed noh viel me wo i(ich) wäg bin, - schaffet, daß sa selig sin, mit Angscht un Zittere.
13 Denn Gott isch's, der in äich wirkt beides, des das sa`s Wen un des Vollbringe, nohch sinem Wohlgfalle.
14 Den alles ohni Motze un ohni Zwiefel,
15 dmit ihr ohni Tadel un erlich sin, Gottes Kinda, ohni Fehla midde unda nem vudorbene un vukehrte Gschlecht, unda däm ihr schiene als Lechta in dr Welt,
16 dodurch daß sa feschthalte am Wort vum Läbä, ma(mir) zum Ruehm a däm Dag Chrischti, so daß i(ich) nit vugeblich glaufe bi noh vugeblich gschafft ha.
17 Un wenn i(ich) au gopfert wir bi däm Opfa un Gottesdenscht äires Glaube, so fräi i(ich) mi un fräi mi mit äich alle.
18 Dodribar solle ihr äich au fräie un solle äich au mit ma(mir) fräie.
19 Ich hoff aba in däm Herrn Jesus, daß i(ich) Timotheus bald zue äich schicke ka, dmit i(ich) au erquickt wir, wenn i(ich) erfahr, we`s um äich schtoht.
20 Denn i(ich) ha keina, der so ganz in minem Sinn isch, der so herzlich fir äich sorge wird.
21 Denn sie sueche alli des Ihre, nit des, was Jesus Chrischti isch.
22 Ihr aba wiße, daß sa(er) sich bwährt het; denn we ä Kind däm Vada (Babbe) hilft, het da(er) mit ma(mir) däm Evangelium dient.
23 Ihn hoff i(ich) z schicke, sobald i(ich) härä doe, we`s um mi schtoht.
24 Ich vuträu aba in däm Herrn druf, daß au i(ich) selbscht bald kumme ka.
25 Ich ha`s aba fir nedig agsähne, d Brueda Epaphroditus zue äich z schicke, der mi Mitarbeita un Mitschtrieta isch un äich Botschafta un Helfa in minere Not;
26 denn na(er) het nohch äich alle Vulange ka un war def trurig, wel ihr ghärt hän, daß sa(er) krank wore war.
27 Un na(er) war au dodkrank, aba Gott het sich iba nen erbarmt; nit ällei aba iba ihn, sundern au iba mich, dmit i(ich) nit ei Loch (Träuer) um`s andere ha.
28 Ich ha nen etze um so schnella gschickt, dmit ihr nen sähn un wieda frehlich sin un au i(ich) weniger Träuer ha.
29 So nähme nen etze uf im Herrn mit alla Fräid(Freud) un hebet (halte) solchi Mensche in Ehri.
30 Denn wägä d Sach Chrischti isch scha(er) däm Dod so nooch kumme, do er si Läbä nit gschont het, um ma(mir) z diene a äira Statt.
1 Im Afang war des Wort, un des Wort war bi Gott, un Gott war des Wort. (d)
2 Denn ma(mir) vufehle uns(us) alli arg (mannigfaltig). Wer sich aba im Wort nit vufehlt, der isch ä vollkummena Ma un ka au d ganze Leib (Ranze) im Zaum hebed.
2 un sin gierig nohch dr vuninftige echte Milch we kleini Buscheli (Buzele, Babies), dmit ihr durch sie zuelege (greßa wäre) zue äirem Heil,
21 Drum legt ab alle Dreck un alli Bosheit un riße des Wort a mit Sanftmuet, des in äich abäut (gsait,gesät) isch un Kraft het, äiri Seele selig z mache.
22 Sin aba Täta vum Wort un nit Höra ällei; sunscht bschießt ihr äich selbscht.
31 Do sait etze Jesus zue d Jude, de a nen glaube: Wenn ihr bliebe den an minem Wort, so sin na wirglich mini Jinger
12 Denn des Wort Gottes isch lebändig un schtark un schärfa als jedes zweischniedige Schwert, un dringt durch, bis ses schiedet Seele un Geischt, au Mark un Bein, un isch ä Richta vum denke un Sinne vu d Herze.
3 Durch d Glaube erkenne ma(mir), daß de Welt durch Gottes Wort gschaffe isch, so daß alles, was ma sieht, üs nigs wore isch.
23 Jesus git zantwort un sait zue nem: Wer mich liebt (leb het), dr wird mi Wort hebed (halte); un mi Vada (Babbe) wird nen liebe (leb ha), un ma(mir) wäre zue nem kumme un bi nem Huse.
36 Un s kummt ä Angscht iba sie alli, un sie schwätze mitänanda un sage: Was isch des fir ä Wort? Er schwätzt mit Vollmacht un Gwalt zue d bese Geischta, un sie fahre üs.
16 Denn alli Schrift, vu Gott ige, isch nitz zue d Lehr, zue d Zrechtwiesig, zue d Besserig, zue d Zucht in dr Grechtigkeit,
17 daß dr Mensch Gottes ganz guet isch, un zue allem guete Gschäfft gschickt.
36 Ich sag äich aba, daß d Mensche Antwort ge mehn am Dag vum Gricht iba jedes nigsnutzige Wort, des sie gsait hän.
37 Üs dinem Wort wirsch dü grecht bfunde wäre, un üs dinem Wort wirsch dü vudammt wäre.
35 Himmel un Erde wäre vugoh; aba mini Wort wäre nit vugoh.
31 Do sait etze Jesus zue d Jude, de a nen glaube: Wenn ihr bliebe den an minem Wort, so sin na wirglich mini Jinger
32 un den d Wohret erkenne, un d Wohret wird äich fräi mache.
3 Wenn ma(mir) d Gäul (Pferde) d Zaum ins Mul lege, dmit sie uns(us) folge, so lenke ma(mir) ihr ganze Leib (Ranze).
4 Lueg, au d Schiff, obwohl sie so groß sin un vu schtarke Winde triebe wäre, wäre sie doch glenkt mit nem kleine Ruda, wohi der will, der s fihrt.
5 So isch au d Zunge ä kliens Glied un richtet großi Sach a. Lueg, ä kliens Fiir, welch ä Wald zindet's a!
6 Au d Zunge isch ä Fiir, ä Welt voll Ungrechtigkeit. So isch d Zunge unda unsari Glieda: sie bfleckt d ganze Leib (Ranze) un zindet di ganze Welt a un isch selbscht vu dr Hell entzindet.
7 Denn jedi Art vu Tiere un Vegel un Schlange un Seetiere wird zähmt un isch zähmt vum Mensch,
8 aba d Zunge ka kei Mensch zähme, des unruhige Schlechte(Übel), voll tödlichem Gift.
17 un nähmä d Helm vum Heil un des Schwert vum Geischt, wel des Wort Gottes isch.
34 Ihr Schlangebruet, we kennt ihr Guetes schwätze, de ihr bes sin? Mit was des Herz voll isch, vum däm lauft d Gosch iba.