32 "Do sait Jesus zue nene: Gwiß, gwiß, i(ich) sag äich: Nit Moses het äich des Brot vum Himmel ge, sundern mi Vada (Babbe) git äich des wahre Brot vum Himmel.
33 Denn Gottes Brot isch des, des vum Himmel kummt un git d Welt s Läbä.
34 Do sage sie zue nem: Herr, gib uns(us) alliziit des Brot.
35 Jesus aba sait zue nene: Ich bi des Brot vum Läbä. Wer zue ma(mir) kummt, der wird nimmi hunga ha; un wer an mi glaubt, der wird nimmi durscht ha.
19 Un na(er) nimmt des Brot, dankt un bricht's un git's sene un sait: Des isch mi Leib (Ranze), der fir äich ge wird; des den zue minem Adenke.
26 Denn sooft ihr vu däm Brot ässä un üs däm Kelch trinke, vukindigt ihr d Dod vum Herrn, bis sa(er) kummt.
9 Drum sollt ihr so bäte: Unsa Vada (Babbe) im Himmel! Di Name wäre gheiligt.
10 Di Rich kummt. Di Wille gschiht we im Himmel so uf d Erde.
11 Unsa däglich Brot gib uns(us) hiit.
16 Dr gsegnete Kelch, den ma(mir) segne, isch der nit de Gmeinschaft mit dem Bluet Chrischti? Des Brot, des ma(mir) breche, isch des nit de Gmeinschaft mit dem Leib (Ranze) Chrischti?
17 Denn ei Brot isch's: So sin ma(mir) vieli ei Leib (Ranze), wel ma(mir) alli an einem Brot teilhän.
5 Un als d Jinger ans andare Ufa kumme ware, hän sie vugässä, Brot mitzneh.
6 Jesus aba het gsait zue nene: Luege zue un hete äich vor rem Surdeig vu d Pharisäer un Sadduzäer!
7 Do denkte sie bi sich selbscht un hän gsait: Des wird's si, daß ma(mir) kei Brot mitgnumme hän.
8 Als des Jesus gmerkt het, het da(er) gsait zue nene: Ihr Kleigläubige, was jommere ihr doch, daß ihr kei Brot hän?
9 Vuschtehn ihr noh nit? Denkt ihr nit an de fünf Brot fir de fünfdusig un weviel Kerb voll ihr do ufgsammelt hän?
10 au nit an de siebä Brot fir de vierdusig un weviel Kerb voll ihr do ufgsammelt hän?
11 Wieso vuschtehn ihr denn nit, daß i(ich) nit vum Brot des zue äich gsait ha? Hete äich vielme vor rem Surdeig vu d Pharisäer un Sadduzäer!
12 Do vuschten sie, daß sa(er) nit gsait het, sie solle sich hete vor rem Surdeig vum Brot, sundern vor dr Lehr vu d Pharisäer un Sadduzäer.
4 Er aba het gsait: S schtoht gschribe (5. Moses 8,3): "D Mensch läbt nit vum Brot älleinig, sundern vu nem jede Wort, des üs sem Mul (Gosch) Gottes goht."
48 Ich bi des Brot vum Läbä.
49 Euri Vädare hän in d Wüschte des Manna gässä un sin gschtorbe.
50 Des isch des Brot, des vum Himmel kummt, dmit, wer dvu ißt, nit schtirbt.
51 Ich bi des lebändige Brot, des vum Himmel kumme isch. Wer vu däm Brot ißt, der wird läbä in Ewigkeit. Un des Brot isch mi Fleisch, des i(ich) ge wär fir des Läbä vu d Welt.
37 Er aba gib dene zantwort un sait: Gen ihr ne zässe! Un sie sage zue nem: Solle wir anego un fir zweihundart Silbagrosche Brot kaufe un nene zässe ge?
38 Er aba sait zue nene: Weviel Brot hän na? Gehn ane un luege nohch! Un als sie gluegt hän, sage sie: Fünf Brot un zwei Fisch.
39 Un na sait dene, daß sie sich alli lagere soll, dischwis, uf s grene Gras.
40 Un sie setze sich ane, in Gripple zhundart un zfünfzig.
41 Un na het de fünf Brot gnu un de zwei Fisch un het ufä zum Himmel gluegt, het dankt un bricht d Brot un gib sie d Jinger, dmit sie unda dene usdeilt werde, un de zwei Fisch deilt da unda sie alli.
42 Un sie hän alli gässe un sin satt wore.
43 Un sie hän d Brocke uf gsammlet, zwöelf Kerb voll, un vu d Fisch.