7 eso, ihr Männa, wohnt vuninftig mit tene zsämme un gen däm wiebliche Gschlecht als däm schwächere Ehri. Denn au de Wieba sin Miterbe vu d Gnade vum Läbä, un aicha mitänanda (gmeinsames) Gebet soll nit vuhindat wäre.
9 Eso, d Wieba in schickliche Klamotte sich schmicke mit Aschtand un Zucht, nit mit Hoorflechte un Gold odr Perle odr wertvollem Gwand (Häß),
22 Ihr Wieba, ordne äich äire Männa unda we däm Herrn.
23 Denn dr Ma isch d Kopf(Schädel) vum Wieb, we au Chrischtus d Kopf(Schädel) dr Gmeinde isch, de na(er) als si Leib (Ranze) erlest het.
24 Aba we etze de Gmeinde sich Chrischtus undaordnet, so soll sich au de Wieba ihre Männa undaordne in allem.
1 eso sollt ihr Wieba äich äire Männa untaordne, dmit au de, de nit a s Wort glaube, durch s Läbä ihra Wieba ohni Wort gwunne wäre,
2 wenn sie sähn, we ihr in Reinheit un Gottesfurcht läbt.
3 Aira Schmuck soll nit uns(us)ä si we d Hoorflechte, goldeni Kette odr scheni Kleida,
4 sundern dr vuschteckte Mensch im Herz im ewige Schmuck im sanfte un schtille (bscheide) Geischt: des isch guet vor Gott.
5 Denn so hän sich vorziite au de heilige Wieba gschmickt, de ihri Hoffnig uf Gott hocke un sich ihre Männa untaordnete,
6 we Sara Abraham hörig war un nen Herr gheiße het; dere Techta sin ihr wore, wenn ihr recht den un äich durch nigs beirre len.
11 eso solle ihri Wieba ehrbar si, nit legä, nichtern, treu in alle Dinge.
11 Doch in däm Herrn isch nit s Wieb ebis ohni d Ma noh dr Ma ebis ohni s Wieb;
12 denn we s Wieb vum Ma, so kummt au dr Ma durch s Wieb; aba alles vu Gott.
3 gnau so di alte Wieba, daß sie sich bnähme, wes sich fir Heilige ziemt, nit vuloge, keini Seufa. Sie solle aba Guetes lehre
4 un di junge Wieba ahalte, daß sie ihri Männa liebe, ihri Kinda liebe,
5 bsonne sin, keusch, häuslich, gütig, un sich ihre Männa untaordne, dmit nit des Wort Gottes vuläschtert wär.