Pensamentos

8 Wieda, lebi Breda: Was wohr isch, was ehrbar, was Grecht, was sufa, was liebenswert, was ä guete Ruef het, ischs ä Tugend, ischs ä Lob - sin druf üs!

7 Un wenn ihr bäte den, sollt ihr nit viel plappere we d Heide; denn sie meine, sie wäre ghärt worde, wenn sie vieli Wort mache.

12 Denn des Wort Gottes isch lebändig un schtark un schärfa als jedes zweischniedige Schwert, un dringt durch, bis ses schiedet Seele un Geischt, au Mark un Bein, un isch ä Richta vum denke un Sinne vu d Herze.

10 Ich vumahn äich aba, liebe(lebi) Breda, im Name unsares Herrn Jesus Chrischtus, daß ihr alli mit eina Schtimm schwätze un len kei Zwietracht unda äich si, sundern hebe (halte) änanda fescht in einem Sinn (Gmeht) un in eina Meinig.

11 Denn wela Mensch weiß, was im Mensch isch, als ällei dr Geischt vum Mensch, der in nem isch? So weiß au nemads, was in Gott isch, als ällei dr Geischt Gottes.

1 Wärend däm kumme ä baar dusig Lit zämme, so daß sie ibaränanda kumme(uf d Feß schtehn). Do fangt er a un sait zerscht zue sinene Jinger: Hete äich vor rem Surdeig vu d Pharisäer, des isch d Heuchelei.

2 S isch aba nigs vuborge, was nit bekannt wird, un nigs geheim, was ma nit wisse wird.

3 Drum, was ihr im Dunkle sage den, des wird ma im Lecht häre; un was ihr ins Ohr flischteret in dr Kamma, des wird ma uf d Dächa predige.

4 Ich sag äich aba, Freunde: Firchte äich nit vor däne, de d Leib (Ranze) umbringe un dnohch nigs me doe kenne.

5 Ich will äich aba zeigä, vor wäm ihr äich firchte sollt: Firchte äich vor däm, der, nochdem er umbrocht het, au Macht het, in d Hell z werfe. Nur, i(ich) sag äich, vor däm firchtet äich.

6 Vukauft ma nit fünf Schpatze fir zwei Grosche? Trozdäm isch vor Gott nit eina vu nene vugässä.

7 Aba au d Hoor uf äirem Kopf sin alli zehlt. Drum firchtet äich nit; ihr sin bessa als vieli Schpatze.

8 Ich sag äich aba: Wer mich bekannt macht vor d Mensch, den wird au dr Menschebue bekannt mache vor d Engel Gottes.

9 Wer mich aba vuliignet vor d Mensch, der wird vuliignet wäre vor d Engel Gottes.

10 Un wer ä Wort gege d Menschebue sait, däm soll s vuge wäre; wer aba d heilige Geischt läschtert, däm soll s nit vuge wäre.

11 Wenn sie äich aba abfihre wäre in de Synagoge (Gotteshus) (Gotteshiisa) un vor d Machthaba un de Obrigkeite, so sorge äich nit, we odr womit ihr äich vuantworte odr was sa sage solle;

12 denn dr heilige Geischt wird äich in dr Schtund lehre, was ihr sage sollt.

13 S sait aba eina üs sem Volk zue nem: Meischta, sag minem Brueda, daß er mit ma(mir) des Erbe deile soll.

14 Er aba sait zue nem: Mensch, wer het mich zum Richta odr Erbschlichta iba äich bschtimmt?

15 Un na(er) sait zue nene: Luege zue un hete äich vor alla Habgier; denn nemads läbt dvu, daß er vieli Sache het.

16 Un na(er) sait tene ä Glichnis : S war ä riche Mensch, däm si Feld het guet trage.

17 Un na(er) het denkt bi sich selbscht un sait: Was soll i(ich) doe? Ich ha nigs, wohi i(ich) mi Frucht sammle kennt.

18 Un sait: Des will i(ich) doe: i(ich) will mi Schiche abbreche un greßeri bäue, un will drin sammle all mi Korn un mini Vorrät

19 un sag zue minere Seele: Lebi Seele, dü hesch ä große Vorrat fir vieli Johr; ha etze Rueh di üs, iß, trink un ha guete Muet!

20 Aba Gott sait zue nem: Dü Narr! De Nacht wird ma di Seele vu da fordare; un wäm wird dann(dnoh) des ghäre, was dü aghuft hesch?

21 So goht s däm, der sich Schätze sammlet un isch nit rich bi Gott.

22 Er sait aba zue sinene Jinger: Drum sag i(ich) äich: Sorge nit um aicha Läbä, was ihr ässä sollt, au nit um äire Leib (Ranze), was ihr azege sollt.

23 Denn des Läbä isch me als ses Ässä un dr Leib (Ranze) me als d Klamotte.

24 Luege d Rabe a: sie saje nit, sie ernten au nit, sie hän au kei Kella un keini Schichä, un Gott vusorgt sie doch. Weviel bessa sin ihr als de Vegel!

25 Wer isch unda äich, der, we arg ga(er) sich au drum sorgt, vu sinem Läbä ä Spanne dzue mache kennt?

26 Wenn ihr etze au des Gringschte nit kennt, wurum sorge ihr äich um des andare?

27 Luege d Lilie a, we sie wachse: sie schpinne nit, sie webe nit. Ich sag äich aba, daß au Salomo in alla sinere Herrlichkeit nit azogä gsi isch we eini vu nene.

28 Wenn etze Gott des Gras, des hiit uf fem Feld schtoht un morge in d Ofen gworfe wird, so azeht, weviel me wird er äich azeget, ihr Kleigläubige!

29 Drum au ihr, froge nit dnohch, was ihr ässä odr was ihr trinke sollt, un macht äich kei Unroeh.

30 Nohch däm allem vulange d Heide in dr Welt; aba aicha Vada (Babbe) weiß, daß ihr des brucht.

31 Trachte vielme nohch sinem Rich, so wird äich des alles zuefalle (ge).

32 Fircht di nit, dü kleini Herde! Denn s het äirem Vada (Babbe) gfalle, äich des Rich z ge.

33 Vukauft, was ihr hän, un gen Almose. Macht äich Geldbiidel, de nit alt wäre, ä Schatz, der nemols abnimmt, im Himmel, wo kei Dieb hikummt un den keini Motte frässä.

34 Denn wo aicha Schatz isch, do wird au aicha Herz si.

35 Len äiri Lenden umgirtet si un äiri Lechta brenne

36 un sin glich d Lit, de uf ihren Herrn warte, wenn er ufbreche wird vu dr Hochziit, dmit, wenn er kummt un aklopft, sie nem gli druf ufden.

37 Selig sin de Knecht, de dr Herr, wenn er kummt, wachend findet. Gwiß, i(ich) sag äich: Er wird sich schirze un wird sie z Disch bitte un kumme un nene diene.

38 Un wenn er kummt in dr zweite odr in dr dritte Nachtwache un findet's so: selig sin sie.

39 Des soll da aba wisse: Wenn ä Husherr gwüßt hät, zue welcha Schtund dr Dieb kummt, so loscht er nen nit in si Hus ibreche.

40 Sin au ihr parat! Denn dr Menschebue kummt zue einarä Schtund, do ihr's nit meinet.

41 Petrus aba sait: Herr, saisch dü des Glichnis zue uns(us) odr au zue alle?

42 Dr Herr aba sait: Wer isch denn dr treue un schlaue Vuwalta, den dr Herr iba sini Lit hockt, dmit da(er) nene zue d rechte Ziit git, was nem zueschtoht?

43 Selig isch dr Knecht, den si Herr, wenn er kummt, des doe sieht.

44 Gwiß, i(ich) sag äich: Er wird nen iba alli sini Sache anesetzä.

45 Wenn aba selle Knecht in sinem Herz sait: Mi Herr kummt noh lang nit, un fangt a, de Knecht un Mägde z schlat, au z ässä un z trinke un sich vollzsufe,

46 dann(dnoh) wird dr Herr vu däm Knecht kumme a nem Dag, an däm er's nit meint, un zue einarä Schtund, de na(er) nit kennt, un wird nen in Stückle schlat losse un wird nem si Deil ge bi d Ungläubige.

47 Dr Knecht aba, der d Wille vu sinem Herrn kennt, het aba nigs gmacht nohch nohch sinem Wille doe, der wird vieli Schläg lied mese.

48 Wer nen aba nit kennt un doe het, was Schläg vudent, wird weng Schläg lied. Denn wäm viel ge isch, bi däm wird ma viel sueche; un wäm viel avuträut isch, vu däm wird ma um so me fordare.

49 Ich bi kumme, ä Fiir azinde uf Erde; was wot i(ich) me liebe, als daß ses scho brennt!

50 Aba i(ich) mueß mi zvor daufe losse mit einarä Daufi, un we isch`s ma(mir) so bang, bis sie parat isch!

51 Meint ihr, daß i(ich) kumme bi, Friede z bringe uf Erde? Ich sag: Nei, sundern Zwitracht.

52 Denn vu etze a wäre fünf in nem Hus ueis si, dräi gege zwei un zwei gege dräi.

53 S wird dr Vada (Babbe) gege d Bue si un dr Bue gege d Vada (Babbe), d Muetter gege d Dochta un d Dochta gege d Muetter, d Schwiegamuetter gege d Schwiegadochta un de Schwiegadochta gege d Schwiegamuetter.

54 Er sait aba zue d Lit: Wenn ihr ä Wolke ufschtiege sähn vum Weschte her, so sage ihr gli: S git Rägä. Un s bassiert so.

55 Un wenn dr Südwind weht, so sage ihr: S wird heiß wäre. Un s bassiert so.

56 Ihr Heuchla! Iba des Ussähe dr Erde un vum Himmel kennt da urteile; wurum aba kennt ihr iba de Ziit nit urteile?

57 Wurum aba urdeilt ihr nit au vu äich üs doriba, was recht isch?

58 Denn wenn dü mit dinem Gegner zum Gricht gohsch, so bmeh di uf fem Wäg, vu nem loszkumme, dmit da(er) nit etwa dich vor d Richta zeht, un dr Richta ibagit di däm Grichtsdiena, un de Grichtsdiena werfe di ins Gfängnis (Loch).

59 Ich sag dir: Dü wirsch vu dert nit ruskumme, bis dü d allaletschte Heller zahlt hesch.

20 Un na sait: Was uns(us) sem Mensch usekummt, des macht d Mensch dreckig;

21 denn vu inne, uns(us) sem Herz dr Mensch, kumme rus besi Gedanke, Huchä, Schtäle, Morde,

22 Ehebreche, Habgier, Bosheit, Arglischt, Usschweifig, Mißgunst, Läschtere, Schtolz, Dummheide.

23 Alli de bese Sache kumme vu inne rus un mache d Mensch dreckig.

25 Drum sag i(ich) äich: Sorgt nit um aicha Läbä, was ihr ässä un trinke den; au nit um äiri Leiba (Ranze), was ihr azege den. Isch nit des Läbä me als ses Ässä un dr Leib (Ranze) me als d Klamotte?

3 Denn i(ich) sag durch de Gnade, de ma(mir) ge isch, jeda unda äich, daß nemads me vu sich halte soll, als sich's kert z halte, sundern daß sa(er) maßvoll vu sich halte(denkt),jeda, we Gott des Maß vum Glaube usdeilt het.

18 Nemad leegt sich selba a. Wer unda äich meint, wies z si in dr Welt, der wär we ä Narr, daß sa(er) wies wär.

2 Un stellt äich nit der Welt glich, sundern ändert äich durch Ernaierig aires Sinnes, dmit ihr prefä kennt, was Gottes Wille isch, nämlich des Guete un Wohlgfällige un Vollkummene.

20 Dem aba, der ibaüs alles doe ka dribanüs, was ma(mir) bitte odr vuschtehn, nohch dr Kraft, de in uns(us) isch(wirkt),

21 däm isch Ehri in dr Gmeinde un in Chrischtus Jesus zue alla Ziit, vu Ewigkeit zue Ewigkeit! Amen.