Santa Ceia

51 Ich bi des lebändige Brot, des vum Himmel kumme isch. Wer vu däm Brot ißt, der wird läbä in Ewigkeit. Un des Brot isch mi Fleisch, des i(ich) ge wär fir des Läbä vu d Welt.

26 Als sie aba ässä, nimmt Jesus vum Brot, dankt un bricht's un git's d Jinger un het gsait: Nähmet, ässä; des isch mi Leib (Ranze).

27 Un na(er) nimmt d Kelch un dankt, git ne des un het gsait: Trinke alli drus;

28 des isch mi Bloet vum Bunde, des vuschittet wird fir vieli zue d Vugebig vu d Sinde.

19 Un na(er) nimmt des Brot, dankt un bricht's un git's sene un sait: Des isch mi Leib (Ranze), der fir äich ge wird; des den zue minem Adenke.

20 genau so au den Kelch nohch rem Ässä un sait: Der Kelch isch dr näji(naii) Packt(Abkumme) in minem Bloet, des fir äich vuschittet wird!

53 Jesus sait zue nene: Gwiß, gwiß, i(ich) sag äich: Wenn ihr nit des Fleisch vum Menschebue ässä un si Bloet trinke den, so hän ihr kei Läbä in äich.

54 Wer mi Fleisch ißt un mi Bloet trinkt, der het des ewige Läbä, un i(ich) wär nen am Jingschte Dag uferwecke.

55 Denn mi Fleisch isch des wahre Ässä, un mi Bloet isch dr wahr Trunk.

56 Wer mi Fleisch ißt un mi Bloet trinkt, der bliebt in ma(mir) un i(ich) in nem.

57 We mi d lebändige Vada (Babbe) gschickt het un i(ich) läb um mi Vada (Babbe) wille, so wird au, wer mi ißt, läbä wägä ma(mir).

58 Des isch des Brot, des vum Himmel kumme isch. S isch nit we bi d Vädere, de gässä hän un gschtorbe sin. Wer des Brot ißt, der wird läbä in Ewigkeit.

30 Un s isch bassiert, als sa(er) mit tene z Disch hockt, nimmt da(er) des Brot, dankt, bricht's un git's ne.

42 Sie bliebe aba bschtändig in dr Lehr vu d Aposchtel un in dr Gmeinschaft un im Brotbreche un im Gebet.

7 Am erschte Dag vu d Wuche aba, als ma(mir) vusammelt ware, des Brot z breche, predigt ne Paulus, un do na(er) am nägschte Dag wiedareise wot, zeht sich s Wort(Predigt) hi bis midde in d Nacht.

24 dankt un bricht's un sait: Des isch mi Leib (Ranze), der fir äich ge wird; des den zue minem Adenke.

25 Eso nimmt da(er) au d Kelch nohch rem Ässä un sait: Der Kelch isch dr näji(naii) Packt(Abkumme) in minem Bloet; des den, sooft ihr drüs trinke, zue minem Adenke.

26 Denn sooft ihr vu däm Brot ässä un üs däm Kelch trinke, vukindigt ihr d Dod vum Herrn, bis sa(er) kummt.

27 Wer etze unwürdig vum Brot ißt odr üs däm Kelch vum Herrn trinkt, der wird schuldig si am Leib (Ranze) un Bloet vum Herrn.

28 Dr Mensch pref sich aba selbscht, un so ässä na(er) vu däm Brot un trinke üs däm Kelch.

26 Denn sooft ihr vu däm Brot ässä un üs däm Kelch trinke, vukindigt ihr d Dod vum Herrn, bis sa(er) kummt.

27 Wer etze unwürdig vum Brot ißt odr üs däm Kelch vum Herrn trinkt, der wird schuldig si am Leib (Ranze) un Bloet vum Herrn.

28 Dr Mensch pref sich aba selbscht, un so ässä na(er) vu däm Brot un trinke üs däm Kelch.

29 Denn wer so ißt un trinkt, daß sa(er) d Leib (Ranze) vum Herrn nit achtet, der ißt un trinkt sich selba zum Gricht.