1 Vu d Ziit un Schtund aba, lebi Breda, ischs nit nedig, äich zue schriebe;
2 denn ihr selbscht wißt genau, daß dr Dag vum Herrn kumme wird we ä Deb in dr Nacht.
3 Wenn sie sage wäre: S isch Friede, s het keini Gfahr -, dann(dnoh) wird sie des End schnell ibafalle we de Wehe ä schwangares Wieb, un sie wäre nit fliehe kenne.
36 Vu däm Dag aba un vu dr Schtund weiß nemads, au d Engel im Himmel nit, au dr Bue nit, sundern ällei dr Vada (Babbe).
37 Denn wes in d Däg Noahs war, so wird au si des Kumme vum Menschebue.
38 Denn we sie ware in d Däg vor dr Sintflut - sie ässä, sie trinke, sie hirote un len sich hirote bis an d Dag, an däm Noah in d Arche nigoht;
39 un sie beachtetes nit, bis d Sintflut kummt un rafft sie alli dohi -, so wirds au si bim Kumme vum Menschebue.
20 Des sait, der des beziigt: Sowieso(Jo), i(ich) kumm bald. - Amen, jo,
8 Eins aba isch äich nit vuborge, ihr Liebi, daß ä Dag vor rem Herrn we dusig Johr isch un dusig Johr we ä Dag.
9 Dr Herr vuhindat nit de Vuheißig, we s ä baar fir ä Vuhindarig hebe (halte); sundern na(er) het Geduld mit äich un will nit, daß jemads vulore wäre, sundern daß jeda zue d Buße findet.
10 S wird aba des Herrn Dag kumme we ä Deb; dann(dnoh) wäre de Himmel vugoh mit großem Krache; de Elemente aba wäre vor Hitzi schmelze, un d Erde un de Werke, de druf sin, wäre ihr Urdeil finde.
26 Wer sich aba wägä ma(mir) un minem Wort schämt, däm wird sich dr Menschebue au schäme, wenn er kumme wird in sinere Herrlichkeit vor rem Vada (Babbe) un dr heilige Engel.
11 Un i(ich) sieh d Himmel ufdoe; un lueg, ä wießes Ross (Gaul). Un der druf hockt, hieß: Treu un Gwiß, un na(er) richte un kämpft mit Grechtigkeit.
12 Un sini Auge sin we ä Fiirflamme, un uf sinem Schädel sin vieli Krone; un na(er) trait ä Name gschriebe, den nemads kennt als sa(er) selbscht.
13 Un na(er) war azogä mit nem Gwand (Häß), des mit Bloet tränkt war, un si Name isch: Des Wort Gottes.
14 Un nem goht des Heer vum Himmel uf wieße Gäul (Pferde, Ross)nohch, azogä mit wießa, reina (sufare) Leine.
15 Un üs sinem Mul (Gosch) goht ä scharfes Schwert, daß sa(er) dmit d Velka schlat; un na(er) wird sie regiere mit isernem Schtägä (Bängel); un na(er) trammt de Kelter, voll vum Wi vum grimmige Zorn (Wuet) Gottes, vum Allmächtige,
16 un trait ä Name gschriebe uf sinem Gwand (Häß) un uf vu sinere Hüfte (Siete): Kenig alla Kenig un Herr alla Herren.
32 Vu däm Dag aba un dere Schtund weiß nemads, au d Engel im Himmel wißs nit, au dr Bue nit, sundern älleinig d Vada (Babbe).
24 Aba in selare Ziit, nohch dere Not, wird d Sunne sich vudunkle un dr Mond si Schin vuliere,
25 un d Sterne werde vum Himmel flege, un d Kraft vum Himmel wird afange z Wake.
26 Un drno sähn sie d Menschebue kumme in d Wolke mit großa Kraft un Herrlichkeit.
27 Un drno wird da d Engel schicke un wird sini Üsawählte vusammle vu d vier Wind, vum End vu dr Erde bis ans End vum Himml.
11 Wenn etze des alles so vugoh wird, we mehn ihr dann(dnoh) doschtoh in heiligem Wandel un fromme Wäse,
12 de ihr des Kumme vum Dag Gottes schnella macht un ha wen, an däm de Himmel vum Fiir vugoh un de Elemente vor Hitzi vuschmelze wäre.
13 Mir warte aba uf ä näji(naii) Himmel un ä näji(naii) Erde nohch sinere Vuheißig, in däne Grechtigkeit wohnt.
2 In dem Hus vu minem Vada (Babbe) sin vieli Zimma (Schtubene). Wenn's nit so wär, hät i(ich) dann(dnoh) zue äich gsait: Ich gang hi, äich Platz z mache?
3 Un wenn i(ich) higang, äich Platz zue mache, will i(ich) wieda kumme un äich zue ma nähmä, dmit ihr do sin, wo i(ich) bi.
31 Wenn aba dr Menschebue kumme wird in sinere Herrlichkeit, un alli Engel mit nem, dann(dnoh) wird da(er) hocke uf fem Thron sinere Herrlichkeit,
32 un alli Velka wäre vor nem vusammelt wäre. Un er wird sie vuänanda trenne, we ä Hirt d Schof vu d Böcke schiedet,
33 un wird d Schof zue sinere Rechte schtelle un d Böck zue d Linke.
27 Un we d Mensche bschtimmt isch, eimol z schterbe, dnohch aba des Gricht:
28 so isch au Chrischtus eimol gopfat worde, de Sinde viela wegznähme; zum zweite Mol wird da(er) nit dr Sinde wägä erschiene, sundern däne, de uf nen warte, zum Heil.
12 Lueg, i(ich) kumm bald un mi Lohn mit ma(mir), jedem z ge, we sini Werke sin.
42 Drum wache; denn ihr wißt nit, an welem Dag aicha Herr kummt.
43 Des solle na aba wisse: Wenn ä Husvada gwüßt hät, zue wela Schtund in d Nacht dr Deb kummt, so dät er jo wache un nit in si Hus ibreche losse.
44 Drum sin au ihr parat! Denn dr Menschebue kummt zue nare Schtund, do ihr's nit meinet.
9 Un als er des gsait het, wird da(er) ufghobe, un ä Wolke nimmt nen uf vor ihre Auge wäg.
10 Un als sie nem nochluege, we na(er) gen Himmel fahrt, lueg, do sin bi nene zwei Männa gschtande in wieße Gwända.
11 De sage: Ihr Männa vu Galiläa, was schtehn ihr do un luege zum Himmel? Der Jesus, der vu äich wäg gen Himmel ufgnumme wird, wird so wiedakumme, we ihr nen hän gen Himmel fahre säh.
16 Denn na(er) selbscht, dr Herr, wird, wenn dr Bfehl kummt(zhärä isch), wenn de Schtimm vum Erzengel un de Päpere Gottes päperet(blose wird), rabkumme vum Himmel, un zerscht wäre di Dote, de in Chrischtus gschtorbe sin, ufschtoh.
17 Dnohch wäre ma(mir), de ma(mir) läbä un ibrigbliebe sin, au mit ne vufrachtet ( wägbrocht) wäre uf d Wolke in d Luft, däm Herrn entgegä; un so wäre ma(mir) bi däm Herrn si alliziit.
1 Was etze des Kumme unsares Herrn Jesus Chrischtus agoht un unsri Vubindig mit nem, so bitte ma(mir) äich, lebi Breda,
2 daß ihr äich in äirem Sinn (Gmeht) nit so schnell wacklig wäre noh erschrecke len - nit durch ä Wissagig noh durch ä Wort odr ä Bref, der vu uns(us) si soll -, als isch dr Dag vum Herrn scho do.
3 Len äich vu nemads vufihre, in kei Art; denn zvor mueß des Wäggoh vu Gott kumme un dr Mensch dr Bosheit sich zeige (offenbare), dr Bue vum Vuderbe.
4 Er isch dr Fäind(Find, Gegna), der sich hoch hebt iba alles, was Gott odr Gottesdenscht heißt, so daß sa(er) sich in d Tempel Gottes hockt un vorgit, er isch Gott.